Ανεβαίνοντας τη λεωφόρο Κηφισίας, μοιάζει να έχει συννεφιάσει. Από το κάψιμο στον λαιμό, καταλαβαίνεις ότι το μαύρο το σύννεφο, που κρύβει τον ήλιο, είναι καπνός. Πλησιάζοντας στην περιοχή της Κηφισιάς, το πύρινο μέτωπο φαίνεται στο βουνό. Η Πεντέλη καίγεται, ακόμα μια φορά. Μάλιστα, η φωτιά απειλεί και σπίτια, καθώς, σε πολλές περιοχές του Πεντελικού, τα οικήματα είναι χτισμένα μέσα στο δάσος, νόμιμα ή παράνομα.
Στους πρόποδες του βουνού στα Μελίσσια η ατμόσφαιρα είναι αποπνικτική. Πυροσβεστικά οχήματα πηγαινοέρχονται, άνθρωποι με μαντίλια στο πρόσωπο κοιτάζουν γύρω με απόγνωση. Μια κυρία πλησιάζει το αυτοκίνητο. «Με πάτε πιο πάνω;» ρωτά. Ομως, σε μικρή απόσταση από το σημείο, η αστυνομία απαγορεύει τη διέλευση του αυτοκινήτου. Οι κάτοικοι κάθονται μπροστά στα σπίτια τους, σαν να μπορούν να τα προφυλάξουν από τη φωτιά. Περίπου 100 μέτρα πιο πάνω βρίσκεται η πλατεία Μαγγίνα των Μελισσίων και σε απόσταση λιγότερη από 200 μέτρα καίγονται τα πρώτα σπίτια. Κάποιοι κλαίνε, κάποιοι κάνουν το σταυρό τους, άλλοι κατηγορούν τους όποιους αρμόδιους, ονόματα που πιάνει η γλώσσα τους…
Η κ. Κατερίνα Λαμπρούση κοιτάζει ψύχραιμη τις προσπάθειες κατάσβεσης. Το δικό της σπίτι γλίτωσε. «Ημουνα στη δουλειά μου και με πήραν τηλέφωνο και με ειδοποίησαν. Ηρθα αμέσως εδώ και ευτυχώς η γειτόνισσα είχε μαζέψει τα κατοικίδια, και είχε καταβρέξει τον χώρο». Λίγο πιο πέρα ένα ζευγάρι καταβρέχει με το λάστιχο τα ξύλα που καπνίζουν στον δρόμο αλλά και μια… χελώνα που φέρνει ένας νεαρός από το καμένο δάσος.
Ο Αποστόλης -δεν μας λέει το επώνυμό του- κάθεται αποκαμωμένος στο πορτ μπαγκάζ του αυτοκινήτου. «Η φωτιά έφτασε 10 μέτρα από το σπίτι μας. Την τελευταία στιγμή ο αέρας γύρισε και σωθήκαμε», λέει. Ενα ακόμα πυροσβεστικό όχημα φτάνει. Πανικός, σπίτια καίγονται πιο πάνω.
Ο κ. Γιάννης Μητρόπουλος, πρώην δήμαρχος Μελισσίων, κοιτάζει την καταστροφή. Είναι σίγουρος ότι πρόκειται για εμπρησμό. «Η πυρκαγιά ξέσπασε ταυτόχρονα σε πολλά σημεία. Οι εκτάσεις γύρω από το Πεντελικό είναι τα φιλέτα της Αττικής για τους επιτήδειους». Ισως γι’ αυτό οι άνθρωποι στην περιοχή είναι «συνηθισμένοι». Εχουν δικές τους υδροφόρες, αναλαμβάνουν δράση για να σώσουν και να σωθούν.
Το μέτωπο της φωτιάς μεγάλο, φτάνει μέχρι την Πολιτεία. Εδώ το τοπίο είναι αρκετά διαφορετικό. Ανθρωποι κάθε εθνικότητας, με μάσκες στα πρόσωπα, καταβρέχουν τους ψηλούς μαντρότοιχους, τους κήπους, τα δέντρα. Η φωτιά στη χαράδρα που βρίσκεται στα όρια του οικισμού έχει σχεδόν σβήσει. Η Πυροσβεστική ρίχνει νερό στα καμένα για να αποφύγει την αναζωπύρωση, ενώ κάτοικοι στην κορυφή της χαράδρας ατενίζουν την καμένη γη. Η κ. Αικατερίνη Δεληγιάννη μάς λέει ότι όλα είναι τώρα υπό έλεγχο.
Οι φλόγες μπήκαν στην αυλή του σπιτιού της… «Το πρωί στις 10.30 είδαμε καπνούς και ειδοποιήσαμε την Πυροσβεστική. Μας είπαν το ξέρουν και περίπου στις 11.00 έφτασαν τα αεροπλάνα, όμως δεν πρόλαβαν. Ολα έγιναν πολύ γρήγορα. Ημουνα στο σπίτι και ξαφνικά άρχισε να τρίζει το παράθυρο της κουζίνας. Τότε πανικοβλήθηκα και βγήκα έξω», λέει. Λίγο πιο κάτω οι ιδιοκτήτες ενός μικρού σπιτιού στάθηκαν λιγότερο τυχεροί. Η φωτιά μπήκε στο οικόπεδό τους ή μάλλον «στο οικόπεδο της εκκλησίας», όπως λένε οι περίοικοι. Στην περιοχή η εκκλησία διαθέτει πολλά στρέμματα, για τα οποία εμφανίζονται πολλοί διεκδικητές. Ισως αυτό εξηγεί το γεγονός ότι η περιοχή έχει ξανακαεί. Τα ελάχιστα όρθια πεύκα που καπνίζουν ακόμα μαρτυρούν ότι το δάσος είχε καταφέρει να αναγεννηθεί… Εως χθες.