Ο κακός ή καλός χειρισμός των καταστάσεων κρίνεται εκ του αποτελέσματος. Και δυστυχώς τα αποτελέσματα δεν είναι καθόλου καλά. Τα καμένα στρέμματα έως χθες, σε όλη την Ελλάδα, αγγίζουν ήδη τα 850.000 – και η αντιπυρική περίοδος δεν έχει φτάσει στο τέλος της. Μήπως, λοιπόν, τα κυβερνητικά στελέχη που με κομπασμό αντέτειναν στις αιτιάσεις «εμείς δεν φτάσαμε να κάψουμε 1.000.000 στρέμματα» κάνοντας αναφορά στο εφιαλτικό για τη χώρα καλοκαίρι του 2000 -σαν να πρόκειται για διαγωνισμό ανικανότητας με έπαθλο τις στάχτες των δασών της χώρας- ήρθε η ώρα να σταματήσουν να χρησιμοποιούν το συγκεκριμένο επιχείρημα;
Για πρώτη φορά φέτος συνέβη το αδιανόητο. Και οι τρεις πνεύμονες της Αττικής -Πάρνηθα, Υμηττός, Πεντέλη- τυλίχθηκαν στις φλόγες. Το ελατοδάσος της Πάρνηθας, το θεωρητικά «άκαυτο» δάσος, θα χρειαστεί έναν αιώνα για να ξαναγίνει, ενώ 56.000 στρέμματα δάσους έγιναν στάχτη στην ευρύτερη περιοχή. Η φωτιά έκαιγε για περισσότερες από τρεις ημέρες πριν τεθεί υπό έλεγχο. Στον Υμηττό κάηκαν 300 στρ. δείχνοντας τι θα μπορούσε να συμβεί, μια ανάσα από τον αστικό ιστό, παρά τα μέτρα φύλαξης. Και τώρα η φωτιά στην Πεντέλη. Η πυρκαγιά θεωρήθηκε αρχικά «μικρή» (υπολογίζεται ότι κάηκαν περισσότερα από 7.500 στρ. δάσους) σε περιοχές που είχαν πιάσει φωτιά και πάλι, ενώ καταστράφηκαν ολοσχερώς σπίτια και αυτοκίνητα. Στον βωμό των φετινών πυρκαγιών χάθηκαν ανθρώπινες ζωές. Ταυτόχρονα η ζωή στη πόλη γίνεται όλο και πιο δύσκολη, καθώς οι ανάσες οξυγόνου και δροσιάς ολοένα και μειώνονται.
Σαφώς η ξηρασία έπαιξε τον ρόλο της. Σαφώς οι άνεμοι ήταν ισχυροί. Ομως όλα αυτά δεν είχαν ληφθεί υπόψη; Μάλλον όχι, όπως καταδεικνύουν τα αριθμητικά δεδομένα της Πυροσβεστικής και της Γενικής Γραμματείας Πολιτικής Προστασίας: αριθμός πυρκαγιών ίσος ή και μικρότερος από άλλες χρονιές αντιστοιχεί σε υπερπολλαπλάσια στρέμματα καμένου δάσους. Π.χ., το 2003, εκδηλώθηκαν 1.465 σοβαρές πυρκαγιές και κάηκαν μόλις 35.170 στρέμματα αγροτοδασικών εκτάσεων. Δεν είναι λίγες οι καταγγελίες κατοίκων αλλά και εκπροσώπων της Τοπικής Αυτοδιοίκησης για καθυστερημένη αντίδραση, έλλειψη σχεδιασμού και υποτίμηση της απειλής, παρά το ότι το έμψυχο δυναμικό του Σώματος έχει υπερβεί εαυτόν και θρηνεί θύματα. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα της Πεντέλης, όπου αξιωματικοί της Πυροσβεστικής έκαναν λόγο για ήσσονος σημασίας επεισόδιο, λίγα μόλις λεπτά πριν η εξέλιξη της φωτιάς τούς διαψεύσει με τον πλέον δραματικό τρόπο.
Στελέχη της Δασικής Υπηρεσίας μιλούν για «λανθασμένες αποφάσεις σε καίριες στιγμές», ενώ δεν λείπουν οι καταγγελίες τοπικών φορέων για κακό συντονισμό και μη αξιοποίηση των εθελοντικών ομάδων που υπήρχαν στην Πεντέλη και σε αντίθεση με τους άνδρες της Πυροσβεστικής γνώριζαν το βουνό σπιθαμή προς σπιθαμή. Ομως, αληθινοί βγήκαν και όσοι πριν ακόμα από την έναρξη της αντιπυρικής περιόδου έκαναν λόγο για «αποψίλωση» του Πυροσβεστικού Σώματος από ικανά στελέχη, σύμφωνα με τις επιταγές της κομματικής επετηρίδας, και προέβλεπαν «εφιαλτικό» καλοκαίρι. Οπως σημείωναν, αφετηρία της αποδιοργάνωσης του σώματος ήταν οι κρίσεις του Μαρτίου του 2006, οπότε αποστρατεύτηκαν 25 ανώτατοι αξιωματικοί που θεωρούνταν «άνθρωποι του Φούρλα» και αντικαταστάθηκαν με ανθρώπους εγκεκριμένους από την πολιτική ηγεσία του υπουργείου Δημόσιας Τάξης.