Ειδικό βάρος στη λεπτομερή και αναλυτική καταγραφή των εκτάσεων που κάηκαν δίνουν τόσο η περιβαλλοντική οργάνωση «Αρκτούρος» όσο και η Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρεία. Οπως εξηγούν στην «Κ» εκπρόσωποί τους, η όσο το δυνατόν πιο εξειδικευμένη αποτύπωση της απώλειας, όχι μόνο σε ό,τι αφορά το μέγεθος της έκτασης αλλά και το «είδος» της καμένης γης, και ιδιαίτερα των βιοτόπων, έχει ιδιαίτερη σημασία για την καλύτερη κατανόηση από τους επιστήμονες του τρόπου με τον οποίο θα μπορέσουν να βοηθήσουν στην αποκατάσταση των πληγεισών περιοχών.
Και οι κυνηγοί
Ενδεικτικά: «Ακόμη δεν γνωρίζουμε τι επιπτώσεις θα έχει στον πληθυσμό των τσακαλιών η καταστροφή της φυσικής τους κατοικίας, καθώς μετά τη Θράκη, ο μεγαλύτερος πληθυσμός τσακαλιών είναι εκείνος της Πελοποννήσου», εξηγεί στην «Κ» ο βιολόγος άγριας ζωής και επιστημονικός σύμβουλος του «Αρκτούρου», κ. Γιώργος Γιαννάτος. Υπολογίζεται ότι πριν από έξι χρόνια ο πληθυσμός τους κυμαινόταν μεταξύ 153 και 170, «όμως από τότε δεν έχει γίνει κάποια άλλη εκτίμηση», συμπληρώνει. «Ευελπιστούμε ότι οι αρμόδιοι φορείς θα προχωρήσουν σε τέτοιες έρευνες, που θα αποδειχθούν ιδιαίτερα χρήσιμες», λέει. Και ο ίδιος διεξάγει έρευνες ουκ ολίγες φορές με δικά του έξοδα. Στη διαδικασία αποκατάστασης «εκτιμώ ότι χρήσιμοι θα αποδεικνύονταν και οι κυνηγοί, όσον αφορά τη διαχείριση των ειδών, καθώς τους επηρεάζει άμεσα η ανάκαμψη των πληθυσμών».
Την απαγόρευση του κυνηγιού στις περιοχές και γύρω από τις περιοχές που κάηκαν προτείνει ο κ. Τάσος Δημαλέξης, επιστημονικός διευθυντής της Ελληνικής Ορνιθολογικής Εταιρείας, όπως και τον περιορισμό της βόσκησης, αφού «ήδη στην Αιγιάλεια, εμφανίζονται οι πρώτες βελανιδιές» λέει στην «Κ». «Οι πληθυσμοί πτηνών δεν χάνονται, απλώς μετακινούνται, γιατί οι βιότοποί τους περιορίστηκαν. Αυτή είναι και η μεγαλύτερη απώλεια. Βέβαια, ήταν τόσο υψηλές οι θερμοκρασίες που αρκετά κάηκαν και δεν μπόρεσαν να πετάξουν για να σωθούν». Στην περιοχή ζουν κοινά, δασόβια είδη, όπως η ελατοπαπαδίτσα. «Μετακινήσεις πληθυσμών ενδεχομένως να υπάρξουν προς τον Χελμό, το Μαίναλο, μέρος του Ταΰγετου και του Πάρνωνα» εκτιμά ο κ. Δημαλέξης και διευκρινίζει ότι «στην περιοχή δεν υπάρχουν απειλούμενα είδη. Την άνοιξη, θα επιστρέψουν τα μεταναστευτικά. Στον Ταΰγετο, φερ’ ειπείν, γνωρίζουμε ότι υπήρχαν τουλάχιστον δύο ζεύγη από χρυσαετό και σπηλιαετό. Είναι καλό ότι η αναπαραγωγική περίοδος είχε ολοκληρωθεί και οι νεοσσοί ήταν σε θέση να πετάξουν, σε αντίθεση με τη φωτιά στην Πάρνηθα στις αρχές του καλοκαιριού».
Η έμφαση στην πρόληψη είναι ο υπ’ αριθμόν ένα παράγοντας που πρέπει να ληφθεί υπ’ όψιν, τονίζει στην «Κ» ο κ. Δημαλέξης. «Αν δεν ληφθούν μέτρα, θα ξαναδούμε με μαθηματική ακρίβεια τις φετινές φωτιές, που είναι αποτέλεσμα των κλιματικών αλλαγών. Αλλιώς δεν θα μείνει τίποτα, και τα είδη που τώρα βρίσκονται σε αναστάτωση, δεν θα έχουν πού να επιστρέψουν». Μετά τα αντιπλημμυρικά και αντιδιαβρωτικά έργα, ιδιαίτερα σημαντικό μέτρο κατά την κρίση του κ. Γιαννάτου είναι «η ψηφιακή αποτύπωση και χαρτογράφηση καμένων εκτάσεων με τη χρήση δορυφορικών εικόνων».