Εννέα εποχικοί δασοπυροσβέστες έχασαν τη ζωή τους στις φετινές πυρκαγιές και 22 έχουν χάσει τη ζωή τους από το 1994. Τόσες ήταν και οι φωτογραφίες που είχαν τυπωθεί στο τεράστιο πανό, με το οποίο πορεύτηκαν στο κέντρο της Αθήνας περίπου 1.500 εποχικοί δασοπυροσβέστες με κυρίαρχη τη φράση «Οχι άλλες ανθρωποθυσίες συναδέλφων». Υπάλληλοι των 670 ευρώ τον μήνα (και χωρίς να πληρώνονται υπερωρίες), εποχικοί -άρα τυπικά όχι απαραίτητοι- επαναλάμβαναν ότι σε φωτιά «στην πρώτη γραμμή θα δεις κόκκινη μπλούζα» καθώς περπατούσαν με τα πένθιμα περιβραχιόνια στα μπράτσα.
Μια σειρά σημαντικά στοιχεία διαφοροποιούν τους εποχικούς από τους μόνιμους πυροσβέστες και όχι μόνο η μπλούζα, η οποία για τους μόνιμους είναι μπλε χρώματος.
Στους εποχικούς δεν διανέμονται προστατευτικά τζάκετ ούτε κράνη ούτε μάσκες αντίστοιχες με αυτές που έχουν οι μόνιμοι. «Μας έδωσαν πλαστικές μάσκες. Τη φόρμα και τα παπούτσια που φορώ τα έχω αγοράσει με δικά μου χρήματα» λέει ο 28χρονος Αγης, φίλος του εποχικού πυροσβέστη Γιάννη Δρακόπουλου από το κλιμάκιο της Κρέστενας, το πτώμα του οποίου βρέθηκε κοντά στα κορμιά της μάνας με τα τέσσερα παιδιά που παγιδεύθηκαν λίγο έξω από το χωριό Αρτέμιδα. «Ημασταν μαζί στο Ανω Διακοφτό, στη φωτιά της Κερνίτσας. Εκεί σώσαμε το μισό χωριό και καήκαμε στη δική μας φωτιά… Αλλά αυτό δεν ήταν φωτιά. Ηταν θηρίο με πύρινη γλώσσα 100 μέτρα που περνούσε πάνω από τα κεφάλια μας… Καιγόμαστε στις φωτιές και λένε ότι μας έχουν για βοηθητικούς. Είμαστε αδικημένοι. Αν συνεχίσουμε έτσι, πιστεύω ότι θα έχουμε και άλλα θύματα στο μέλλον»…
Φόρος τιμής
Η χθεσινή πορεία με τις μαύρες σημαίες και τα κόκκινα μπλουζάκια, που ολοκληρώθηκε με κατάθεση στεφάνου στο μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτη, «είναι φόρος τιμής στα παιδιά που έφυγαν. Είναι η δική μας Ιστορία» λέει στην «Κ» ο πρόεδρος της Πανελλήνιας Ενωσης Εποχικών Πυροσβεστών, με έδρα τον Ν. Ηλείας, κ. Παναγιώτης Κλάδης και προσθέτει ότι «τα πολυετή εργασιακά προβλήματα σήμερα έπονται». Η έκδοση Π.Δ. που επιμήκυνε τον χρόνο απασχόλησης (5.500 συμβασιούχων σε μια υπηρεσία με 4.500 οργανικά κενά) από 4,5 στους 8 μήνες δεν έλυσε το πρόβλημα της εκπαίδευσης -από το οποίο σε κρίσιμες καταστάσεις εξαρτώνται ζωές- της έλλειψης εξοπλισμού, το οικονομικό, ούτε βέβαια της πρόληψης των πυρκαγιών. Η χάραξη αντιπυρικών ζωνών, η διάνοιξη δρόμων και ο καθαρισμός τους, η δημιουργία περισσότερων δεξαμενών νερού στα βουνά είναι εργασίες που θα διασφάλιζαν την απασχόληση των εποχικών όλο τον χρόνο και θα βελτίωναν τη γνώση τους για τα βουνά που καλούνται να προστατέψουν, υπογράμμισε ο κ. Κλάδης.