Η αξιολόγηση των ιδρυμάτων αποτελεί μείζονα όρο για τη συμμετοχή στον ενιαίο ευρωπαϊκό χώρο τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Η Ελλάδα ήταν από τις τελευταίες χώρες, το 2005, που απέκτησε νόμο για την αξιολόγηση των πανεπιστημίων και των ΤΕΙ. Ο νέος νόμος καθιερώνει δύο νέα δεδομένα στη λειτουργία των ιδρυμάτων: την εφαρμογή εσωτερικής και εξωτερικής αξιολόγησης και την εφαρμογή του ενιαίου συστήματος πιστωτικών μονάδων. Ηδη, μέσα στο καλοκαίρι εκδόθηκε η υπουργική απόφαση που καθορίζει τις λεπτομέρειες του συστήματος των πιστωτικών μονάδων, ενώ έχει θεσμοθετηθεί και η ανεξάρτητη Αρχή Διασφάλισης της Ποιότητας στην ανώτατη εκπαίδευση, με πρόεδρο τον κ. Σπύρο Αμούργη. Στόχος είναι να αρχίσουν οι διαδικασίες εσωτερικής αξιολόγησης και να ακολουθήσει η εξωτερική αξιολόγηση μετά το 2008. «Η αξιολόγηση είναι πολύ σημαντική κίνηση για την ανάπτυξη του ακαδημαϊκού έργου και τη βελτίωση των ιδρυμάτων», παρατήρησε στην «Κ» ο πρύτανης του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων κ. Ιωάννης Γεροθανάσης. Ομως, τα ιδρύματα προχωρούν με διαφορετικούς ρυθμούς τις διαδικασίες εσωτερικής αξιολόγησης στο πλαίσιο του συστήματος της Αρχής Διασφάλισης της Ποιότητας. Από την άλλη, πολλά ελληνικά πανεπιστήμια οργανώνουν αξιολογήσεις του εκπαιδευτικού έργου.
Ερευνητική δραστηριότητα
Μεταξύ των πλέον πρόσφατων αξιολογήσεων σε διαπανεπιστημιακό επίπεδο είναι αυτή που σχετίζεται με την ερευνητική δραστηριότητα. Η ερευνητική δραστηριότητα είναι βασικός δείκτης της πορείας και προόδου ενός πανεπιστημίου. Η εικόνα που προκύπτει από πρόσφατη έρευνα του Παν. Πατρών είναι χαρακτηριστική των ερευνητικών επιδόσεων των πανεπιστημίων της χώρας. Ως πηγή χρησιμοποιήθηκαν οι βάσεις δεδομένων Web Of Science (8.500 περιοδικά) και Scopus (14.000 περιοδικά). Στην αξιολόγηση ελήφθησαν υπόψη οι δημοσιεύσεις που έγιναν ανά έτος και μέλος ΔΕΠ κάθε ιδρύματος την περίοδο 2002 – 2005. Πρώτο στην κατάταξη βρέθηκε το Πανεπιστήμιο Κρήτης με κατά μέσο όρο 1,17 δημοσιεύσεις ανά μέλος ΔΕΠ. Ακολούθησαν το ΕΜΠ και το Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων. Τις τελευταίες θέσεις κατέλαβαν τα πανεπιστήμια Δυτικής Μακεδονίας και Στερεάς Ελλάδας, τα οποία ωστόσο έχουν μικρή διάρκεια ζωής και δικαιούνται πίστωση χρόνου.