Ποιος μπορεί να έχει πολιτικό κέρδος από τη μετεξέλιξη της Παιδείας σε «εμπόριο ονείρων», από την υπόθεση δηλαδή των κολεγίων; Οσοι αγωνίζονται για να μην τροποποιηθεί το άρθρο 16 διαβλέπουν ότι οι υποστηρικτές της αντίθετης άποψης αποκτούν ένα ανέλπιστο (;) επιχείρημα: τα «Πανεπιστήμια» των μη κερδοσκοπικών οργανώσεων θα είναι καλύτερα από τα κολέγια, άρα δεν έχει λογική μια απαγορευτική διάταξη. Δεν είναι έτσι τα πράγματα. Ποιος θα επενδύσει σε μια πολυτεχνική σχολή τα κεφάλαια που απαιτούνται σε κτίρια, εργαστήρια, προσωπικό; Αν ιδρυθεί μια τέτοια σχολή κατά τον τύπο και τα ονομαστικά προγράμματα θα είναι ανταγωνιστική με μια δημόσια σχολή. Επειδή όμως οι απόφοιτοι διακηρύσσεται ότι θα έχουν ίδια δικαιώματα, θα τη συμπαρασύρει σε χαμηλότερο επίπεδο και σπουδών και αποφοίτων. Η Ελλάδα έχει ισχυρό αριθμητικά και καλό ποιοτικά επίπεδο επιστημόνων. Θα χάσει. Υποκύπτοντας στην πλήρη εμπορευματοποίηση της Παιδείας χάνει και οικονομικά. Οι θυγατρικές επιχειρήσεις των μητρικών που εδρεύουν στο εξωτερικό θα έχουν ακριβά δίδακτρα. Και επιπλέον θα απαιτούν συγχρηματοδότηση, κατά το κοινοτικό δίκαιο, από τους κρατικούς πόρους υπέρ της Παιδείας (σε βάρος των δημοσίων πανεπιστημίων). Θα μειωθούν όσοι φοιτούν στο εξωτερικό; Αμφίβολο, αν αναλύσει κάποιος σε ποιες σχολές κατευθύνονται όσοι σπουδάζουν στο εξωτερικό. Οι συγκεκριμένες διατάξεις της οδηγίας αντίκεινται, αναμφισβήτητα στην ουσία, στον καταστατικό χάρτη της Ε.Ε. και στο Ελληνικό Σύνταγμα. Ετσι χάνουν οι υποστηρικτές της τροποποίησης του άρθρου 16.
*Ο κ. Αλαβάνος είναι πρόεδρος του ΤΕΕ.