Η Ελίζα ήταν ένα μικρό κορίτσι έξι ετών στη Νέα Υόρκη, του οποίου τις σπουδές είχαν αναλάβει η καλλιτέχνις Μαρίνα Καρέλλα και ο σύζυγός της. Ολα πήγαιναν καλά, όσο το παιδί ζούσε με τον πατέρα του. Η εξαρτημένη από ναρκωτικά μητέρα του είχε θεωρηθεί ανίκανη να το μεγαλώσει. Οταν ο πατέρας πέθανε, οι αρχές και οι κοινωνικοί λειτουργοί έκριναν ότι η μητέρα είχε γιατρευτεί και μπορούσε να αναλάβει το παιδί. Η οικογένεια Καρέλλα πάλεψε σε νομικούς λαβυρίνθους, αλλά στάθηκε αδύνατον να αναλάβει το παιδί. Ενα χρόνο αργότερα το παιδί βρέθηκε φρικτά βασανισμένο και δολοφονημένο από την τοξικομανή μητέρα του και τον εραστή της.
Η δημιουργία
«Από τότε είναι πάντα στον νου και την καρδιά μας αυτό το κοριτσάκι και πιστεύω ότι αυτό μας άνοιξε τον δρόμο για ό,τι σας αναγγέλλουμε με χαρά σήμερα» είπε η κ. Καρέλλα ανακοινώνοντας με τον πρόεδρο του Δ.Σ. των Παιδικών Χωριών SOS Ελλάδος, καθηγητή Βιολογίας κ. Κωνσταντίνο Ε. Σέκερη, τη δημιουργία του ξενώνα «SOS ΕΛΙΖΑ» – το πρώτο σπίτι για κακοποιημένα παιδιά ηλικίας 0 – 5 ετών.
Η διεθνής οργάνωση SOS λειτουργεί σε 133 χώρες και προστατεύει περισσότερα από 250.000 παιδιά σε όλο τον κόσμο. Στη χώρα μας λειτουργεί το Παιδικό Χωριό SOS Βάρης (70 παιδιά), το Παιδικό Χωριό SOS Πλαγιαρίου Θεσσαλονίκης (60 παιδιά), το Παιδικό Χωριό SOS Θράκης στην Αλεξανδρούπολη (80 παιδιά), η Στέγη Νέων στο Π. Φάληρο (για 36 εφήβους), η Στέγη Νέων στη Θεσσαλονίκη (για 18 εφήβους), ο Ξενώνας Εφήβων στο Χαλάνδρι (για 10 εφήβους) και το Κέντρο Στήριξης Παιδιού και Οικογένειας στην Αθήνα για 80 παιδιά. Οπως σημείωσε ο κ. Σέκερης «το παρόν κάθε ανθρώπου αποτελεί εκδήλωση του παρελθόντος του. Η πορεία του ανθρώπου ξεκινάει από τη γέννησή του». Και εξέφρασε την ελπίδα ότι η ευαισθητοποίηση της κοινής γνώμης θα δημιουργήσει τη δυνατότητα «στο μέλλον να υπάρξουν πολλά «ΕΛΙΖΑ».
Η στέγη «SOS ΕΛΙΖΑ» στεγάζεται σε ένα ακίνητο επιφανείας 350 τ.μ., δωρεά της κ. Ελένης Παπακωνσταντίνου. Τα έξοδα οργάνωσης και λειτουργίας αναλαμβάνουν από κοινού το σωματείο «ΕΛΙΖΑ» και τα «Παιδικά Χωριά SOS». Οπως σημείωσε η ψυχολόγος-ψυχοθεραπεύτρια κ. Μυρτώ Νίλσεν -επιστημονική υπεύθυνη του ξενώνα μαζί με την κ. Ελένη Αγάθωνος- το επιστημονικό μοντέλο του ξενώνα βασίζεται στον συνδυασμό οικογενειακής ζωής με τρεις οικόσιτες «μητέρες», στήριξης και θεραπείας παιδιών και γονέων από διεπιστημονική ομάδα με ειδικούς ψυχικής υγείας (ψυχολόγους και κοινωνικούς λειτουργούς, νηπιοβρεφοκόμο, παιδίατρο, παιδοψυχίατρο) και νομικό σύμβουλο.
Εως 18 μήνες
Σκοπός του ξενώνα είναι η προσφορά ενός σταθερού πλαισίου διαμονής με οικογενειακή μορφή για χρονικό διάστημα 18 μηνών.
Επίκεντρο της συμβουλευτικής με τους γονείς είναι η επαναδιαπραγμάτευση του δεσμού με το παιδί τους, έτσι ώστε να γίνει δυνατή η επανένταξη του παιδιού στη φυσική οικογένεια ως πρώτη προτεραιότητα. Αν η διαγνωστική εκτίμηση της οικογένειας, του παιδιού και των μεταξύ τους σχέσεων υπαγορεύει ότι το παιδί πρέπει να απομακρυνθεί από το οικογενειακό περιβάλλον, θα προωθείται η λύση της υιοθεσίας, της ανάδοχης οικογένειας ή της μεταφοράς στα χωριά SOS. Οπως σημείωσε η κ. Αγάθωνος, μόνο ένα 20% των φυσικών γονέων δεν μπορεί να αναλάβει την ευθύνη του παιδιού του, όταν υπάρχει βοήθεια και στήριξη από ειδικούς. Αν η μητέρα είναι επίσης κακοποιημένη, θα προωθείται σε ξενώνα μαζί με το ή τα παιδιά της.