Αν ο Δημήτρης Ψαθάς δεν είχε εγκαταλείψει νωρίς το μάταιο τούτο κόσμο κι ήταν ακόμη μέλος του περιβόητου «συναφιού» (όπως είθισται να αποκαλούν τον μικρόκοσμό τους οι δημοσιογράφοι), μάλλον δεν θα ησχολείτο με την ανάγνωση ιστοσελίδων τύπου press-gr, απ’ αυτές που εσχάτως είθισται να αποκαλούνται και «κουτσομπόλες του Ιντερνετ». Πλην, είναι βέβαιον πως θα επιθυμούσε να παρατείνει τη διάρκεια του βίου του μόνο και μόνο για να παρακολουθήσει τα τεκταινόμενα της τελευταίας εβδομάδος. Διότι μετά την ανεπανάληπτη blogοπαράσταση που στήθηκε στα στούντιο των τηλεοπτικών σταθμών, και η οποία όλως τυχαίως συνέπεσε με την περίοδο προετοιμασίας του βασιλιά Καρνάβαλου, ο παλαιός δημοσιογράφος σίγουρα θα διηρωτάτο πώς μπορεί μια τόσο τραγική κατάσταση να μετατρέπεται σε τέτοιο ξεκαρδιστικό θέαμα χωρίς καμία βοήθεια απ’ τη δημοσιογραφική του πένα. Γιατί μπορεί να γνωρίζουν καλά οι δημοσιογράφοι πως τα δεδομένα στη δουλειά τους αλλάζουν με ταχείς ρυθμούς, αλλά πλέον ισχύει αυτό που εσχάτως έμαθαν οι bloggers – δημοσιογράφοι του press-gr: στη δική τους δουλειά τα δεδομένα μπορεί να αλλάξουν ακόμη ταχύτερα.
Πορτοκαλί μάτι
Καλύτερα όμως να πάρουμε τα πράγματα απ’ την αρχή. Ηταν το ευτυχές έτος 2005 όταν ο δικτυακός μίτος της δημοσιογραφίας άρχισε να ξετυλίγεται: στις αρχές Ιανουαρίου, το blog «Εδώ TV» (www.edotv.com) ξεκίνησε την ιντερνετική του δράση: πάνω – πάνω στη σελίδα του φιγουράριζε το τιτλάκι «Το ελεύθερο βήμα των δημοσιογράφων», δίπλα αναβόσβηνε ένα πορτοκαλί μάτι μέσα σε μια τηλεοπτική οθόνη, κι αν ήθελες να στείλεις δικές σου ειδήσεις για να δημοσιευθούν ως σχόλια, έπρεπε να πατήσεις στο σημείο που έγραφε «η φωνή σου, η άποψή σου είναι είδηση. Είναι δύναμη για σένα, είναι δύναμη για όλους». Κι αυτή ακριβώς, ήταν η πρωτοτυπία του εν λόγω blog. Διότι μέχρι τότε, υπήρχε μόνο το site που επεγράφετο Medianews (www.medianews.gr), το οποίο μπορεί να είχε ντεμπουτάρει στο δικτυακό μας σύμπαν μερικούς μήνες νωρίτερα, πλην οι δημιουργοί του περιορίζονταν στη δημοσίευση ειδήσεων αλιευμένων απ’ τον τηλεοπτικό τε και δισκογραφικό αέρα. Αντιθέτως, το Εδώ TV έφερε την τελευταία λέξη της μόδας στο δικτυακό κουτσομπολιό: έκαστος των αναγνωστών ηδύνατο να προσθέσει τη δική του πινελιά κάτω από τις δημοσιευθείσες ειδήσεις. Κι αν τους πρώτους μήνες που ενεφανίσθη το blog το πιο «ακραίο» δημοσίευμά του ήταν μια κόπια του εγγράφου με το οποίο απαλλάχθηκε απ’ το στρατό ο Μάκης Τριανταφυλλόπουλος, μετά από μερικούς μήνες… βγήκαν τα μαχαίρια.
Εν μέσω εμφύλιου σπαραγμού σε τηλεοπτικό σταθμό την αξέχαστη εποχή που δημοσιογράφος συνέγραψε βιβλίο με ήρωα έναν σωσία συναδέλφου της, η επισκεψιμότητα του Εδώ TV εκτινάχθηκε στα ιντερνετικά ουράνια. «Με το που έμπαινες στο γραφείο σου, πριν πιεις καφέ, άνοιγες το PC να διαβάσεις τι γίνεται», λέει ένας εκ των δημοσιογράφων τηλεοπτικού σταθμού, που έζησε από κοντά τη σουρεαλιστική εκείνη εποχή. «Υπήρχαν άνθρωποι που έμαθαν από το Εδώ TV πως απολύθηκε ο προϊστάμενός τους!», λέει. Διότι αντιστοίχως υπήρχαν κι εκείνοι που έστελναν ειδήσεις απ’ τους διαδρόμους καναλιού απευθείας στο site. «Ενα πρωί κάλεσε όλους τους εργαζόμενους στο αμφιθέατρο ο χι (ιδιοκτήτης καναλιού)», λέει ο δημοσιογράφος. «Προτού τελειώσει η συνάντηση το γεγονός είχε ήδη γραφτεί στο blog, κι είχε και 5 σχόλια από κάτω!»
Ατυχώς για το Εδώ TV και τους πολεμοχαρείς του Ιντερνετ ο αλλόκοτος αυτός ανταρτοπόλεμος έμελλε να τελειώσει νωρίς: τον Ιούνιο 2006, οι θιασώτες του δικτυακού κουτσομπολιού απέμειναν με το πληκτρολόγιο στο χέρι. Οσες φορές κι αν πληκτρολογούσαν τη διεύθυνση, η λευκή σελίδα επέμενε στην οθόνη τους – και τότε ακριβώς, ενεφανίσθη για να τους παρηγορήσει το ολοκαίνουργιο press-gr.blogspot.com. Παράλληλα, βεβαίως, «άνθισαν» και έτερα sites δημοσιογραφικού ενδιαφέροντος, όπως, ας πούμε, το μακράν πιο σεμνό Mediablog (www.mediablog.gr) που έκανε δικτυακή πρεμιέρα τον Νοέμβριο του 2006, το «Ενημέρωση 24» (www.enimerosi24.gr) που υπάρχει απ’ τον Ιανουάριο του 2007, ή το αναρχοαυτόνομο Κουρδιστό Πορτοκάλι (kourdistoportocali.blogspot.com) – αλλά κανένα εξ αυτών δεν μπορούσε να συναγωνιστεί σε επισκεψιμότητα το press-gr. Βλέπετε, όποτε συνέβαινε κάτι έκτακτο, σύσσωμο το δημοσιογραφικό συνάφι έψαχνε εκεί να βρει τις πληροφορίες που οποιαδήποτε εφημερίδα θα δεχόταν βροχή μηνύσεων αν τις δημοσίευε. Κι έτσι, στο press-gr που ακόμη και τώρα αυτοδιαφημίζεται ως «η offshore της ενημέρωσης» ήσουν μόλις ένα κλικ μακριά απ’ το να μάθεις ποιου βουλευτή ο γιος συμμετείχε σε ληστεία, να επιβεβαιώσεις πως όντως ο Κουκοδήμος ήταν ο φίλος του Μάκη, ή να πληροφορηθείς πώς έλεγαν το δικηγόρο που επεχείρησε να αυτοκτονήσει στο Φάληρο.
Ενα κλικ μακριά
Ταυτοχρόνως βέβαια ήσουν κι ένα κλικ μακριά απ’ το να διαβάσεις το όνομά σου στο επόμενο δημοσίευμα του site. Διότι δεν είναι ο μοναδικός παθών ο επιχειρηματίας που του βγήκε συγχρόνως και το μάτι και το όνομα όταν άνοιξε το press-gr, είδε πως κατηγορείται για τοκογλυφία και απ’ το σοκ έχασε προσωρινά την όρασή του. Στα δύο χρόνια της ύπαρξης του blog, άπειροι δημοσιογράφοι και μη δεινοπάθησαν απ’ τις «αποκαλύψεις» του. «Εδώ και ένα χρόνο κάθε δεύτερη μέρα διάβαζα -και μαζί μου και όλη η δημοσιογραφική πιάτσα- πως παίρνω λεφτά για να γράφω, και πως καρφώνω τους συναδέλφους μου», λέει εις εκ των συνηθέστερων στόχων του εν λόγω blog. «Κι εγώ είμαι απ’ τους τυχερούς αν κρίνω απ’ αυτά που διαβάζω για τους υπόλοιπους!», συμπληρώνει. Με ένα πρόχειρο ψάξιμο στο site, διαπιστώνει κανείς του λόγου το αληθές: σε 27 διαφορετικά κείμενα του press-gr συναντάται η λέξη «παιδεραστής», σε 156 η λέξη «απατεώνας», και σε 490(!) η λέξη ομοφυλόφιλος και τα συνώνυμα αυτής…
Αν οι κατά καιρούς στολισθέντες με τους παραπάνω χαρακτηρισμούς αισιοδοξούν πως τώρα επιτέλους η δικτυακή τους διαπόμπευση θα σταματήσει, μάλλον πλανώνται. Γιατί μπορεί το press-gr να αργοπεθαίνει, αλλά έτερες ιντερνετικές κουτσομπόλες παραμονεύουν να καρπωθούν τους επισκέπτες του. Σε νέο πρωταγωνιστή φαίνεται πως αναδεικνύεται το «Τρωκτικό» (troktiko.blogspot.com), που έχει για τίτλο το αμφίσημο «εδώ τίποτα δεν γράφεται τυχαία» και για προίκα 206.000 επισκέψεις μέχρι τούδε. Κι αν ακόμη δεν δημοσιεύει σχόλια, λεπτομέρειες, και λοιπά πιπεράτα, αν μη τι άλλο, ο νέος βασιλιάς του δικτυακού κουτσομπολιού έχει το όνομα που του αξίζει…