Ερχεται η εποχή των υπεραιωνόβιων; Ολα δείχνουν πως ναι, καθώς όχι στο τόσο μακρινό μέλλον όλο και περισσότεροι άνθρωποι θα μπορούν να ζουν πάνω από 100 χρόνια, ειδικά στις ανεπτυγμένες χώρες. Μια τέταρτη ηλικία δημιουργείται, επεκτείνοντας τα όρια του βίου, γεμίζοντας ελπίδα τα «περήφανα» γηρατειά. Οταν πριν από μερικά χρόνια η Γαλλίδα Jeanee Calment απεβίωσε στην ηλικία των 123 ετών, κερδίζοντας τον τίτλο του μακροβιότερου ανθρώπου στον κόσμο, δεν απέδειξε μόνο τα -σημερινά- βιολογικά όρια του ανθρώπου, αλλά φώτισε τη νέα κατηγορία των ηλικιακών «κατοστάρηδων» που τρέχουν… μαραθώνιο· χωρίς να ντοπάρονται. Περίπου 20.000 Γάλλοι σήμερα είναι άνω των 100 ετών, 11.000 είναι οι Βρετανοί ενώ στην Ελλάδα ζουν 1.716 υπεραιωνόβιοι (1.176 γυναίκες και 540 άνδρες) και πάνω από 36.000 άτομα άνω των 90 ετών.
Το ένα στα τέσσερα παιδιά που θα γεννηθεί στην Ευρώπη φέτος αναμένεται να ξεπεράσει τα 100 χρόνια ζωής, σύμφωνα με ευρωπαϊκές στατιστικές, λέει στην «Κ» ο δρ Στάθης Γκόνος, διευθυντής Ερευνών του Εργαστηρίου Μοριακής και Κυτταρικής Γήρανσης του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών. «Το ανθρώπινο σώμα είναι διαμορφωμένο έτσι ώστε να αντέχει 120-130 χρόνια ζωής. Είναι ρεαλιστικό, κάτω από μια σειρά προϋποθέσεις, ο άνθρωπος να ζει τόσο», τονίζει.
Σύμφωνα με έρευνα του ινστιτούτου Future Health, μια γυναίκα 70 ετών έχει σήμερα 1% πιθανότητες να φτάσει τα 100 χρόνια και 10% να φθάσει τα 95. Οι περισσότεροι από τους σημερινούς σαραντάρηδες μπορούν να φθάσουν την ηλικία των 85 ετών και κάτω από ορισμένες προϋποθέσεις να ξεπεράσουν τα 100. Η τάση επέκτασης του προσδόκιμου ζωής είναι γενικότερη: Η έκθεση του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας «Η ζωή στον 21ο αιώνα» εκτιμά ότι ο αριθμός των ατόμων άνω των 65 ετών θα φτάσει τα 800 εκατομμύρια το 2025, από 390 εκατ. που είναι σήμερα.
Η άνοδος του προσδόκιμου ζωής μοιάζει να «αντιφάσκει» με τη διαδεδομένη εικόνα της αύξησης του καρκίνου και άλλων ασθενειών, κυρίως λόγω της τοξικότητας του περιβάλλοντος. «Είναι αλήθεια ότι αντιμετωπίζουμε τη ρύπανση της ατμόσφαιρας, τα επικίνδυνα χημικά, τις σκουπιδοτροφές, τους εργασιακούς ρύπους κ.λπ. Παρ’ όλα αυτά, τις προηγούμενες δεκαετίες, στις ανεπτυγμένες πάντα χώρες, είχαμε τη μεγάλη μείωση της παιδικής θνησιμότητας, τη χρήση των αντιβιοτικών, τη βελτίωση των συνθηκών ζωής (π.χ. κατοικία), ένα καλύτερο έλεγχο της διατροφής μας», σημειώνει στην «Κ» ο δρ Στάθης Γκόνος. «Μέχρι στιγμής, η ιατρική -με τα άλματά της- λύνει πιο πολλά προβλήματα απ’ αυτά που δημιουργούνται» τονίζει. Δεν κρύβει όμως την ανησυχία του για το μέλλον καθώς σε πολλά ζητήματα η ανθρωπότητα παίζει τον ρόλο του «πειραματόζωου».