Πενήντα λεπτά μετά τα μεσάνυχτα, το Skoda Octavia της Αμεσης Δράσης διέσχιζε την οδό Κεραμεικού, στο ύψος της αθηναϊκής Chinatown. Είχαν προηγηθεί το άκαρπο πέρασμα από τον σταθμό Πελοποννήσου (όπου δεσπόζει το κόκκινο «σπίτι» της Ελλης), τα στενά των Σεπολίων (το αραβικό καφενείο Ελ Μπασά προσέφερε στους θαμώνες δορυφορική ΤV), τον Αγ. Παντελεήμονα και ο σποραδικός έλεγχος σταθμευμένων αυτοκινήτων που θεωρήθηκαν ύποπτα. Οπως ένα λευκό Nissan, μοντέλο ’90 σε σκοτεινό χωματόδρομο στο πλάι της λεωφόρου Αθηνών. Ο Φ., συνοδηγός του περιπολικού, άρπαξε τον ασύρματο: «Κέντρο εδώ Α 2.3 να ελέγξουμε ένα όχημα», ακούστηκε να λέει και συνέχισε με τον αριθμό κυκλοφορίας σε αστυνομική διάλεκτο: «Αστέρας Ηλιος Ερμής 1020». Μεσολάβησαν δευτερόλεπτα σιγής και αμηχανίας (οι ρόδες του περιπολικού συνέχιζαν να γυρνούν αργά στον χωμάτινο δρόμο την ώρα που ο συνοδηγός φώτιζε με φακό το εσωτερικό του Ι. Χ.) μέχρι να έρθει η απάντηση: «Λευκό Primera από την Ξάνθη στο όνομα Κ.Σ., δεν απασχολεί». Το βλέμμα των αστυνομικών σταματούσε σε ταλαιπωρημένα αυτοκίνητα και φθηνά δίκυκλα, όχι όμως και τα καλογυαλισμένα Ι. Χ. που έμοιαζαν να κρύβουν άκρως ενδιαφέροντα μυστικά. Οπως ένα μαύρο Hammer, ιδιοκτησίας Σέρβου κατοίκου Γλυφάδας ονόματι Σ…. οφ, που επί τρεις ημέρες ήταν παρκαρισμένο σε στενό των Πατησίων.
Οι ξανθές περούκες, οι γυαλιστερές γόβες και οι ανοιχτόχρωμες φούστες που φορούσαν τα «κορίτσια» της λεωφόρου Αθηνών τα έκαναν να ξεχωρίζουν στις σκιές στην άκρη του δρόμου. Στη θέα του περιπολικού, αντί να κρυφτούν, πλησίαζαν (με δυσκολία στο περπάτημα λόγω ψηλοτάκουνων παπουτσιών) το οδόστρωμα κάνοντας χειρονομίες κι επιδεικνύοντας τα γεννητικά τους όργανα στους αστυνομικούς που παρακολουθούσαν με έκφραση ρουτίνας το θέαμα.
Πίσω στον Κεραμεικό, στη διασταύρωση Θερμοπυλών και Γρανικού (ανάμεσα σε Ασιάτες που συνέχιζαν ακούραστα να ξεφορτώνουν εμπορεύματα και «ψαγμένους» τριαντάρηδες που ίδρωναν από το αλκοόλ στα μπαρ της περιοχής), το περιπολικό προσπέρασε δύο μελαψούς άνδρες που έδειχναν ατημέλητοι και ανηφόριζαν κουρασμένα. Με μια απότομη κίνηση προς τα δεξιά, το περιπολικό τους έφραξε το δρόμο με τη βοήθεια μιας στοίβας σκουπιδιών. Δεν αιφνιδιάστηκαν, αντίθετα, έδειξαν να αντιμετωπίζουν το συμβάν με μια παράξενη έκφραση εξοικείωσης ή παραίτησης στο πρόσωπό τους.
Το ραδιόφωνο του περιπολικού έπαιζε το «Is this love that am feeling» όση ώρα οι αστυνομικοί της Αμεσης Δράσης με το δεξί χέρι έψαχναν τις τσέπες των δύο μελαψών ανδρών και με το αριστερό ακουμπούσαν το όπλο που είχαν περασμένο στη ζώνη τους. Ο Φ. έλεγξε τα χαρτιά του υπόπτου χρησιμοποιώντας φακό. Εριχνε εναλλάξ ματιές στα χαρτιά και το πρόσωπό του πριν τελικά τον διατάξει να απομακρυνθεί υψώνοντας τον τόνο της φωνής του. Ο συμπατριώτης του δεν στάθηκε το ίδιο τυχερός. Ο Ν. (πανύψηλος οδηγός του περιπολικού) άρπαξε τα χέρια του αλλοδαπού περνώντας τους χειροπέδες και με τον ασύρματο ζήτησε τη συνδρομή δεύτερου περιπολικού για τη μεταφορά του συλληφθέντος στο Α. Τ. Ομονοίας. «Επρεπε να είχε φύγει εδώ και δύο μήνες», ακούστηκε να λέει με αίσθημα ικανοποίησης για την πρώτη σύλληψη της βραδιάς που δεν άργησε να έρθει. Η στατιστική του επαγγέλματος ορίζει ότι στην περιοχή του κέντρου ο ένας στους τρεις που ελέγχεται συλλαμβάνεται για παράνομης είσοδο στη χώρα.
Η ληγμένη άδεια
Από τη θέση του συνοδηγού, ο Φ. περιεργάστηκε στο φως του αυτοκινήτου το πειστήριο του εγκλήματος, τη ληγμένη άδεια παραμονής του αλλοδαπού. Στη φωτογραφία, ο Ιρακινός, που ήταν ρακένδυτος και με δέρμα άγριο, έδειχνε περιποιημένος και μια δεκαετία νεότερος. Φορούσε ανοιχτόχρωμο πράσινο κουστούμι, είχε χτενισμένα τα μαλλιά του με παλαιού τύπου τζελ και πόζαρε με καμάρι λες κι επρόκειτο για φωτογραφία από την ημέρα των αρραβώνων του. «Δεν μας ενδιαφέρουν οι συνθήκες που τους έφεραν σε αυτή την κατάσταση. Δουλειά μας είναι να εφαρμόζουμε το νόμο και σε αυτό περιοριζόμαστε. Με τα υπόλοιπα ας ασχοληθούν οι κοινωνιολόγοι», σχολίασε το πλήρωμα του περιπολικού.
Ο ασύρματος κάθε τόσο παρενέβαινε: «Πλατεία Κάνιγγος ένα άτομο αναίσθητο στα σκουπίδια, μεταβαίνει ασθενοφόρο του ΕΚΑΒ» ή «Σοφοκλέους 56 σύλληψη ατόμου για ουσίες, να παραληφθεί» ή «Τσαλδάρη 52 επεισόδιο με πρώην φίλη του, τηλεφώνησε ο κ. τάδε». Κάθε σήμα ήταν αφορμή για συζήτηση ανάμεσα στο πλήρωμα του περιπολικού: «Τα Σεπόλια, ο Κολωνός, η Ομόνοια είναι οι δυσκολότερες περιοχές της Αθήνας». «Στην υπόγεια διάβαση Κηφισού και Δυρραχίου (ένα σκοτεινό πέρασμα σε παράδρομο της λεωφόρου Κηφισού με έντονη οσμή ούρων και γκράφιτι στους λερωμένους γκρίζους τοίχους) έχουμε βγάλει κατά καιρούς πολλά». «Οταν βλέπεις τόση ησυχία είναι βέβαιο ότι κάτι θα συμβεί. Το ερώτημα είναι τι ακριβώς και σε πιο σημείο».
Λίγο μετά τη 1 π. μ., στην οδό Κριτοβουλίδου στα Κάτω Πατήσια, κάτοικος της περιοχής, γύρω στα 60, αδύνατος με κιτρινισμένο από τον ιδρώτα φανελάκι και λαδωμένο άσπρο μαλλί, πλησίασε το περιπολικό, έγειρε στο παράθυρο και υψώνοντας το αριστερό του χέρι στην κατεύθυνση του δρόμου είπε στους αστυνομικούς: «Μόλις πέρασαν κάτι λαμόγια που περιεργάζονταν μηχανάκια. Μου φάνηκαν ύποπτοι». Ο Ν. ανέπτυξε ταχύτητα, έκανε ένα κύκλο το τετράγωνο και τελικά εντόπισε και σταμάτησε τους δύο υπόπτους στην είσοδο του Μετρό, λίγο παρακάτω. Εμοιαζαν με τοξικομανείς, ο ένας λεπτός με ρούχα μεγαλύτερα από το νούμερό του, ο δεύτερος εύσωμος με χέρι σε επίδεσμο. Υποχρεώθηκαν να καθίσουν στο μαρμάρινο σκαλοπάτι στην είσοδο ενός σνακ μπαρ της περιοχής και υποβλήθηκαν σε υπαίθρια ανάκριση.
Ανάμεσα στους αυτόπτες ήταν μια 50χρονη από χώρα της πρώην Σοβιετικής Ενωσης, με ντεμοντέ ανασηκωμένο μαλλί και χρυσό δόντι που άστραφτε στο φως κάθε φορά που καθάριζε το στόμα της από το φαγητό με μεγάλες γουλιές μπίρας. Οι δύο άνδρες που είχαν υποχρεωθεί να καθίσουν ακίνητοι σε μαρμάρινο πεζούλι απευθύνονταν με ύφος παρακαλετό στους αστυνομικούς. «Ρε παιδιά, γιατί μας το κάνετε αυτό, ξέρετε σε τι μας μπλέκετε;», ακούστηκαν να λένε, μη μπορώντας να συμφιλιωθούν με την κακή τροπή που είχε πάρει η νυχτερινή τους βόλτα. Από την πάνω μεριά του σταθμού εμφανίστηκαν δύο ακόμα αστυνομικοί. Πέρασαν χειροπέδες στους άνδρες και τους επιβίβασαν στο περιπολικό με κατεύθυνση το Τμήμα Πατησίων.
Με σιδερένια κάγκελα
Λίγο μετά τις 3 τα ξημερώματα, ο δρόμος έξω από το Α. Τ. Αγ. Παντελεήμονα ήταν φραγμένος με σιδερένια κάγκελα και περιπολικά ήταν σταθμευμένα στην είσοδο. Στους γύρω δρόμους δεν κινούνταν αυτοκίνητα παρά μόνο Citroen της Ασφάλειας. Ο φρουρός (νέος στην υπηρεσία) κοιτούσε αμήχανα τους αστυνομικούς που μπαινόβγαιναν βιαστικά. Επειτα από κάθε έλεγχο, προσαγωγή ή σύλληψη έπλεναν επίμονα τα χέρια τους με αντισηπτικό σαπούνι που είχαν κρυμμένο στο πορτ μπαγκάζ των περιπολικών, παρά το γεγονός ότι φορούσαν γάντια. Η διαδικασία έμοιαζε με ιεροτελεστία εξαγνισμού, έναν τρόπο αυτοάμυνας που βοηθούσε τα πληρώματα να ξορκίζουν τη θλίψη και τη δυστυχία στην οποία εξετίθεντο.
Γύρω από το Α. Τ. επικρατούσε ευχάριστη ησυχία. Μια ηλικιωμένη γυναίκα με γκρι παλτό και ψηλοτάκουνες, ασημένιες μπότες τριγυρνούσε ανάμεσα στους αστυνομικούς, πότε μονολογώντας και πότε απευθύνοντας τον λόγο σε αυτούς. Κρατούσε μια σακούλα με πατατάκια και γαριδάκια κι ένα τρανζίστορ που έπαιζε χαμηλόφωνα. «Εδώ πιο κάτω μένω και είναι πάντοτε ήσυχα. Ολο ακούω στην τηλεόραση για τον Αγ. Παντελεήμονα. Ο, τι γίνεται στην υπόλοιπη Αθήνα λένε ότι συμβαίνει στον Παντελεήμονα», ακούστηκε να μονολογεί…