Ηταν λίγο πριν από τις 10 το βράδυ της Τετάρτης, όταν ο 4ος ειδικός ανακριτής κ. Νίκος Ζαγοριανός, απευθυνόμενος στον κατηγορούμενο κ. Πρόδρομο Μαυρίδη, του είπε ότι «λυπάται». Ακολούθησε μία παύση 15 δευτερολέπτων, που έμοιαζαν με αιωνιότητα και στη συνέχεια ο ανακριτής του ανακοίνωσε ότι αυτός και ο εισαγγελέας κ. Νικολόπουλος αποφάσισαν την προσωρινή του κράτηση. Εξω από το κτίριο 10 της οδού Ευελπίδων είχε σταθμεύσει η γνωστή καλογυαλισμένη κλούβα των μεταγωγών. Ο κ. Μαυρίδης φαίνεται να υπολόγιζε και στο ενδεχόμενο προσωρινής κράτησης αλλά ήθελε να τελειώσει ένα σίριαλ που ξεκίνησε με τον ίδιο ως πρωταγωνιστή από τις αρχές του 2006. Πράγματα μαζί του δεν είχε. Ηρθε στο ραντεβού με τον ανακριτή, όπως όλες τις άλλες φορές, σαν να πηγαίνει σε επαγγελματική συνάντηση με τη «στολή εργασίας» των στελεχών των μεγάλων επιχειρήσεων.
Επέμεινε στη θέση του, την είχε επαναλάβει ενώπιον του Ελβετού εισαγγελέα ότι δηλαδή τα δεκάδες εκατ. ευρώ των λογαριασμών της Siemens στην Ελβετία χρησιμοποιήθηκαν για να συγκεντρώνονται πληροφορίες από συνεργαζόμενους συμβούλους επιχειρήσεων σε αγορές, που οι τηλεπικοινωνίες της Siemens στην Ελλάδα θα επιθυμούσαν να διεισδύσουν. Φυσικά οι κ. Ζαγοριανός και Νικολόπουλος δεν το πίστεψαν. Και ο κ. Σίκατσεκ είχε ισχυριστεί το 2004 ενώπιον της εισαγγελίας στο Λιχτενστάιν ότι χρησιμοποιούσε τα χρήματα για να «αντλεί πληροφορίες», αλλά όταν η ανακρίτρια κ. Μπόιμλερ τον έστειλε στη φυλακή στο Μόναχο και αντελήφθη τις δυσκολίες να περνάς τη νύχτα σου σε ένα ασφυκτικά γεμάτο κελί, ο Σίκατσεκ αποφάσισε να συνεργαστεί. Οι Γερμανοί ανακριτές φαίνεται ότι είπαν αυτή την ιστορία τόσες φορές στους Ελληνες συναδέλφους τους, που οι τελευταίοι την εσωτερίκευσαν σαν την «πανάκεια» στην ελληνική έρευνα για το σύμπλεγμα Siemens. Με μία διαφορά: οι Ελληνες κατηγορούμενοι δεν έχουν να κερδίσουν το παραμικρό από τη συνεργασία τους με την εισαγγελία παρά μόνο να «φορτωθούν» με πράξεις που δεν φαίνονται από το ανακριτικό υλικό της εισαγγελίας του Μονάχου.
Ο κ. Χριστοφοράκος
Η έκδοση του κ. Χριστοφοράκου στην Ελλάδα είναι αδύνατη, σύμφωνα με τον γερμανικό νόμο, καθώς ακόμα και αν ξεπεραστούν όλα τα εμπόδια, ο νόμος 1608/50 περί καταχραστών του ελληνικού δημοσίου που απειλεί με ποινή ισόβιας κάθειρξης «δένει τα χέρια» των Γερμανών δικαστών. Νομικές πηγές υποστηρίζουν ότι εφόσον τα αδικήματα του κ. Χριστοφοράκου συνδέονται με την Ελλάδα και η έκτιση της ποινής του εξασφαλιστεί στη Γερμανία, ο γερμανικός νόμος για τη δικαστική συνδρομή απαγορεύει «απόλυτα» την έκδοση Γερμανών υπηκόων εάν το αιτών κράτος «διώκει για πράξη που απειλείται με ισόβια κάθειρξη…». Ο νόμος 1608/50, όπως έδειξε και η πρόσφατη δίκη της Παντείου, προβλέπει τέτοιες εξοντωτικές ποινές και συνεπώς οι συνήγοροι του κ. Χριστοφοράκου θα τον επικαλεστούν προκειμένου να μην δικαστεί ο πελάτης τους στην Ελλάδα.