Τα τελευταία χρόνια γίνεται αναμφίβολα κατάχρηση στην κατανάλωση εμφιαλωμένου νερού. Ενώ, στην Αττική τουλάχιστον, το νεράκι της βρύσης είναι κατάλληλο, καταφεύγουμε εύκολα στην αγορά εμφιαλωμένου νερού, με συνέπεια την επιβάρυνση τόσο του περιβάλλοντος όσο και του οικογενειακού μας προϋπολογισμού.
Δεν έχουμε αξιολογήσει αυτήn την αγορά σαν έξοδο ούτε τις συνέπειες που έχει στη Φύση. Περιφρονούμε άλλους πιο παραδοσιακούς τρόπους κατανάλωσης νερού, όπως το να πάρουμε μαζί μας ένα θερμός ή να ζητήσουμε ένα ποτήρι νερό.
Αλλά για την ποιότητα του εμφιαλωμένου νερού υπάρχουν αμφιβολίες. Εχουμε κατά καιρούς δεχθεί πολλές καταγγελίες καταναλωτών για εμφιαλωμένο νερό που μύριζε, αλλά δεν έχουμε τα μέσα να τις ελέγξουμε. Αρκετά χρόνια πριν, όταν είχαμε πραγματοποιήσει ελέγχους, είχαμε βρει μικροοργανισμούς σε ένα ποσοστό των φιαλών. Ιδιαίτερα ανησυχητική είναι η διατήρηση των πλαστικών μπουκαλιών μέσα στον ήλιο.
Αυθαίρετη είναι η προσπάθεια πολλών ιδιοκτητών εστιατορίων και καφέ να σερβίρουν υποχρεωτικά σχεδόν εμφιαλωμένο νερό, χρεώνοντάς το μάλιστα σε υπερβολικές τιμές, από 2 – 3 ευρώ συνήθως μέχρι και 8 ευρώ σε χώρους πολυτελείας! Οι καταναλωτές πρέπει να απαιτούν να σερβίρεται νερό της βρύσης σε κανάτα, βεβαίως όταν το νερό είναι κατάλληλο.
Σε κάθε περίπτωση, αφού καταναλώσουμε εμφιαλωμένο νερό απαιτείται η σωστή και υπεύθυνη διαχείριση του μπουκαλιού του, με την απόρριψή του στους ειδικούς κάδους (μπλε ή άλλους) ανακύκλωσης πλαστικών.
* Η κ. Καλαποθαράκου είναι αντιπρόεδρος της ΕΚΠΟΙΖΩ (Ενωση Καταναλωτών για την Ποιότητα Ζωής).
