Δέκα χρόνια συμπληρώνονται από τον τραγικό σεισμό της 9ης Σεπτεμβρίου 1999, με απολογισμό κατεστραμμένα κτίρια, εκατοντάδες ανθρώπους σε κοντέινερ και 143 νεκρούς – 39 στα ερείπια της Ρικομέξ. Τότε ο πρωθυπουργός κ. Κ. Σημίτης και το υπουργικό συμβούλιο είχαν δεσμευθεί ότι «το μαχαίρι θα φθάσει στο κόκαλο των υπευθύνων». Είχαν γίνει έρανοι στην ημεδαπή και τη διασπορά για την ανακούφιση των θυμάτων.
Σήμερα, οι καταυλισμοί παραμένουν και οι συγγενείς των νεκρών έχουν απομείνει με ένα στυφό «αίσθημα ντροπής και απόγνωσης γιατί δεν υπήρξε καμίας μορφής δικαίωση», όπως λέει η κ. Δέσποινα Χατζηδημητρίου. «Είναι σαν να μου είπε το κράτος ότι ο άνθρωπος που λάτρευα ήταν ένα τίποτα», προσθέτει για τον 33χρονο αδελφό της που καταπλακώθηκε στο παράνομο πατάρι – φέρετρο της Ρικομέξ αφήνοντας πίσω του ένα 6χρονο αγόρι. Το αγόρι, στην εφηβεία του, μηνύθηκε από τον μηχανικό της Ρικομέξ, διότι μιλώντας σε εφημερίδα σχετικά με τη συλλογή χρημάτων για τα θύματα του τσουνάμι είπε ότι το έκανε διότι «σκότωσαν» τον πατέρα του στον σεισμό της Ρικομέξ. Ο αθωωθείς στα ποινικά δικαστήρια μηχανικός μήνυσε το παιδί που τόλμησε να τον κατηγορήσει…
Αθώους έκριναν τους κατηγορουμένους τα ποινικά δικαστήρια όταν οδηγήθηκαν σε ετυμηγορία για τη Ρικομέξ το 2007, ύστερα από έντονες διαμαρτυρίες διότι η υπόθεση κινδύνευε να παραγραφεί. Νωρίτερα, τα πολιτικά δικαστήρια είχαν επιδικάσει ισχνές αποζημιώσεις (17.000 για νεκρό αδελφό και 30.000 για νεκρό γονιό) σε ελάχιστες από τις οικογένειες. Ομως οι αποζημιώσεις δεν δόθηκαν από την εταιρεία, που αίφνης πτώχευσε στις 30 Απριλίου 2004. Ελήφθησαν από τον πλειστηριασμό δύο ακινήτων της, στο ρέμα της Χελιδονούς και τον Ασπρόπυργο. Αλλά οι τράπεζες δεν έλαβαν τα χρήματα που τους όφειλε η Ρικομέξ. Κι έτσι έχουν προσφύγει κατά των οικογενειών των θυμάτων στον Αρειο Πάγο. Η ολομέλεια θα αποφασίσει εάν πρέπει να επιστρέψουν τις ισχνές αποζημιώσεις στις κερδοφόρες τράπεζες…
«Το μαχαίρι μπήκε τελικά στο κόκαλο των θυμάτων», σχολιάζει ο δικηγόρος κ. Α. Αναγνωστόπουλος και σταχυολογεί τη δικαστική εξέλιξη επί των κυριοτέρων κτιρίων: ΡΙΚΟΜΕΞ: 39 νεκροί, 33 κατηγορούμενοι. Αλλοι απαλλάχθηκαν με βουλεύματα και άλλοι στα ακροατήρια. Πολυκατοικία επί των οδών Πίνδου και Γ. Παπανδρέου, Ν. Φιλαδέλφεια: 7 νεκροί. Κατηγορήθηκαν τεχνικοί εκπρόσωποι του DIA και του Condinent. Αθωώθηκαν σε α΄ βαθμό. ΦΙΑΛΟΠΛΑΣΤ: 3 γυναίκες νεκρές. Ενοχος ο ιδιοκτήτης σε α΄ βαθμό για ανθρωποκτονία από αμέλεια. Ποινή οχτώ μηνών. Προσέφυγε στο εφετείο, αλλά εν τω μεταξύ πέθανε. FARAN: 4 νεκροί, 4 κατηγορούμενοι. Δυο αθωώθηκαν σε α΄ βαθμό και δυο σε β΄ βαθμό. Πολυκατοικία στην οδό Ψυχάρη, Μεταμόρφωση: 8 νεκροί. Από εκεί ανέσυραν οι πυροσβέστες ζωντανά δύο μικρά παιδιά στην αγκαλιά του νεκρού πατέρα. Από εκεί ξέθαψαν οι άνδρες των ΕΜΑΚ τον 11χρονο Τζαννή. Τα αδικήματα παραγράφηκαν…
«Ελπίζουμε στο φιλότιμο»
Τι σημασία είχαν τα πορίσματα – κόλαφος για εργοδότες και μηχανικούς της επιτροπής εμπειρογνωμόνων; Καμία… Εχει άραγε σημασία αυτό που λέει η κ. Χατζηδημητρίου; «Τον αδελφό μου και όσους χάθηκαν δεν τους φέρνουμε πίσω. Κάναμε όλο τον αγώνα για να μην ξαναγίνει το ίδιο. Δεν ήθελα όταν αργότερα ο γιoς μου θα εργάζεται, να τρέμει η ψυχή μου αν ο μηχανικός ή ο εργοδότης ήταν φιλότιμοι και έφτιαξαν σωστό κτίριο. Διότι όταν υπάρχει ατιμωρησία, ελπίζουμε μόνο στο φιλότιμο»…