Στην τροπολογία του περασμένου Ιουνίου που μετέτρεψε το αδίκημα της διακίνησης αλλοδαπών από πλημμέλημα σε κακούργημα και που επεξέτεινε την περίοδο κράτησης από τους 3 σε 6 μήνες (με προοπτική 18 μηνών), αποδίδει η ηγεσία της Γ. Γ. Δημόσιας Τάξης τη μείωση των εισροών παρανόμων αλλοδαπών.
Ως επιτυχημένο παράδειγμα της πολιτικής αυτής παρατίθεται η δραματική μείωση των εισροών από το Ν. Αιγαίο κατά 70% συγκριτικά με το 2008. Το νέο πρόβλημα που δημιουργήθηκε, όμως, είναι ότι από τους 1.290 που εισήλθαν φέτος, τα 780 άτομα αποτελούν οικογένειες, ενώ το αντίστοιχο ποσοστό πέρυσι δεν ξεπερνούσε το 10%. Το νέο ζητούμενο, λοιπόν, για την ηγεσία της Γ. Γ. είναι σε ποιο βαθμό τα μικρά παιδιά έχουν πράγματι γονείς τους ενηλίκους που τα συνοδεύουν. Στο ερώτημα θα μπορούσε εύκολα να δοθεί απάντηση από έμπειρους διερμηνείς και ειδικούς σε συνεντεύξεις. Ομως τέτοιο δυναμικό δεν υπάρχει. Οπως σημειώνει ο συντονιστής της Νομικής Υπηρεσίας του Ελληνικού Συμβουλίου για τους Πρόσφυγες κ. Σπύρος Κουλοχέρης, «υπάρχει έλλειψη εκπαίδευσης ακόμη και σε ανθρώπους της αστυνομίας που έχουν διάθεση». Συγχρόνως, οι διερμηνείς και δικηγόροι που υπάρχουν στις υποστηρικτικές δομές των κέντρων κράτησης (πρόγραμμα «Αιγέας») είναι ελάχιστοι και πληρώνονται πενιχρά με συμβάσεις έργου από τις εμπλεκόμενες νομαρχίες.
Υπουργική απόφαση
Το ζήτημα προσπαθεί να επιλύσει η Γ. Δ. Μεταναστευτικής Πολιτικής του υπ. Εσωτερικών με σχέδιο υπουργικής απόφασης για τον «Ειδικό Χώρο Παραμονής Αλλοδαπών» (όπως αποκαλούνται τα κέντρα κράτησης) στη Σάμο: Ως απαραίτητο προσωπικό ορίζονται γιατρός, κοινωνικός λειτουργός, νοσοκόμα, καθαρίστρια, διοικητικοί υπάλληλοι – όχι όμως διερμηνέας και δικηγόρος. Αναφέρεται ότι στόχος είναι η εξασφάλιση βελτιωμένων συνθηκών παραμονής και διαβίωσης και γίνεται λόγος για «επαρκείς συνθήκες φύλαξης και αποτροπής απόδρασης».