Το τμήμα της Εγνατίας Οδού «Γρεβενά – Παναγιά» ή «4.1» ή «Πέρασμα της Αρκούδας» είναι το ίδιο τμήμα, μήκους 34 χλμ., για το οποίο δόθηκαν ομηρικές μάχες μεταξύ ΥΠΕΧΩΔΕ («Εγνατία Α. Ε.») και περιβαλλοντικών οργανώσεων της χώρας από τη δεκαετία του ’90 και εντεύθεν. Η διαμάχη αυτή είχε ως αποτέλεσμα να καθυστερήσει περίπου τρία χρόνια η έναρξη κατασκευής του και αφού τροποποιήθηκε η χάραξη για να μην επηρεαστεί ο βασικός βιότοπός της.
Η κόντρα «Αρκτούρου» και «Εγνατίας Α. Ε.» είχε φτάσει έως τις Βρυξέλλες, που ανάγκασαν την ελληνική πολιτεία να δαπανήσει επιπλέον περίπου 200 εκατομμύρια ευρώ για γέφυρες και τούνελ (συνολικού μήκους 17 χλμ.) και να λάβει μια σειρά συμπληρωματικών μέτρων που θα απέτρεπαν τις αρκούδες να διασχίζουν τον δρόμο.
«Είναι κρίμα», λένε «Καλλιστώ» και «Αρκτούρος», «τώρα που άρχισε να παρατηρείται αύξηση της άγριας πανίδας, οι τεχνοκράτες και οι αρμόδιοι των υπουργείων, που δυστυχώς έχουν παγώσει τελευταία τα αγροτοπεριβαλλοντικά προγράμματα με δράσεις και επιδοτήσεις για την προστασία της άγριας Φύσης, να παραμερίσουν ό, τι κερδήθηκε επί 12 χρόνια με τόσο κόπο». Η Ελλάδα σε επίπεδο διατήρησης της άγριας ζωής, όπως ειπώθηκε σε πρόσφατο συνέδριο στην Πράγα, συναγωνίζεται εύκολα χώρες με σημαντικό αριθμό καφέ αρκούδων, όπως η Κροατία, η Σλοβενία και η Ισπανία.
Οι κ. Γεωργιάδης και Μερτζάνης συμφωνούν ότι ο κόσμος της ελληνικής υπαίθρου και κυρίως οι κτηνοτρόφοι που ζουν μέσα στα δάση -φυσικοί πολέμιοι της αρκούδας και του λύκου- τα τελευταία χρόνια μεταβάλλουν κάπως τη στάση τους. «Μπορεί να γκρινιάζουν, αλλά πλέον την προστατεύουν και μας ειδοποιούν για την εμφάνισή της αντί να την πυροβολήσουν, όπως θα έκαναν στο παρελθόν», επισημαίνει ο κ. Γεωργιάδης, ενώ έχουν αναφερθεί περιπτώσεις κτηνοτρόφων που αφήνουν στις στάνες τους ραδιόφωνα ανοιχτά για να αποτρέπουν τα νεαρά ζώα να πλησιάσουν.
«Υπάρχει πλέον ένας αριθμός κατοίκων της ορεινής ζώνης που έχουν αντιληφθεί ότι οι περιοχές με τις λιγότερες ανθρώπινες δραστηριότητες αποτελούν δικό τους συγκριτικό πλεονέκτημα», επισημαίνει ο κ. Γεωργιάδης.
Επαναποίκηση
Ο πολυετής σπόρος της ευαισθητοποίησης και της ενημέρωσης που έσπειραν οι περιβαλλοντικές οργανώσεις στη Δυτική Μακεδονία και στην Ηπειρο είχε ως αποτέλεσμα την αύξηση του αριθμού των αρκούδων και την επαναποίκηση με άγρια ζώα περιοχών όπως ο Ολυμπος, τα Χάσια και η νότια Πίνδος, έπειτα από δεκαετίες.