H ραγδαία μεγέθυνση των μετακινήσεων και η αύξηση της ιδιοκτησίας Ι.Χ. σε συνδυασμό με τη συνεχιζόμενη για δεκαετίες απουσία ολοκληρωμένης και μακροπρόθεσμης συγκοινωνιακής πολιτικής, αποτελούν τα βασικότερα συστατικά της συνεχιζόμενης επιδείνωσης στη συγκοινωνιακή εξυπηρέτηση στην Αθήνα. Παρ’ όλο που η ενίσχυση της χρήσης των Μέσων Μαζικής Μεταφοράς αποτελεί τη μοναδική διέξοδο από τη συνεχιζόμενη διεύρυνση (γεωγραφική και χρονική) της κυκλοφοριακής συμφόρησης, κάτι τέτοιο δεν έχει καταστεί εφικτό. Τα λεωφορεία, αποτελώντας μέχρι και σήμερα το σημαντικότερο μέσο παροχής δημόσιας συγκοινωνίας, κινούμενα σε ένα κορεσμένο οδικό δίκτυο, χωρίς συνθήκες προτεραιότητας, δεν μπορούν να λειτουργήσουν ως ανταγωνιστική εναλλακτική λύση. Επομένως, η συνεχιζόμενη «επιλογή» της μετακίνησης με Ι.Χ. παγιδεύει περαιτέρω το σύστημα, οδηγώντας σε ένα φαύλο κύκλο χωρίς διαφαινόμενη διέξοδο. Οι διαθέσιμες επιλογές είναι συγκεκριμένες. Εχουν επανειλημμένα αναφερθεί από τους συγκοινωνιολόγους.
Θεμελιώδης προϋπόθεση είναι η ουσιαστική συνεργασία των φορέων για τη μελέτη και σταδιακή εφαρμογή ενιαίας πολιτικής με συγκεκριμένα μέτρα και κοινό στόχο: τη βελτίωση της συγκοινωνιακής εξυπηρέτησης που θα στηρίζεται στον εξορθολογισμό της χρήσης του Ι.Χ. και τη διεύρυνση της χρήσης των ΜΜΜ, τα οποία θα εξασφαλίζουν ταχείς, άνετες και αξιόπιστες μετακινήσεις.
Μιας πολιτικής που θα υλοποιεί την αναγκαία επέκταση των συγκοινωνιακών υποδομών (μετρό, προαστιακού, τραμ, οδικών αξόνων, χώρων στάθμευσης για μετεπιβίβαση) και θα εφαρμόζει τα κατάλληλα κάθε φορά διαχειριστικά μέτρα. Μιας πολιτικής που θα αξιολογείται συνεχώς με συγκεκριμένα κριτήρια και δείκτες και θα αναπροσαρμόζεται όπου απαιτείται. Μιας πολιτικής που θα υποδηλώνει την κατανόηση του προβλήματος από την πολιτεία και, επομένως, θα είναι σεβαστή από τους πολίτες.
* Ο κ. Πάνος Χ. Παπαδάκος.είναι πολιτικός μηχανικός – συγκοινωνιολόγος.