Ν συναντήσετε κάποιον άγνωστο σε ένα ανελκυστήρα, δύο θέματα μπορεί να συζητηθούν χωρίς να υπάρχει κίνδυνος παρεξήγησης. Ο καιρός και το κυκλοφοριακό. Οι «αρμόδιοι» μας έχουν σχεδόν πείσει ότι για το κυκλοφοριακό δεν ευθύνεται κανείς και ότι η συμφόρηση λαμβάνει τον χαρακτήρα της νομοτέλειας. Τα πράγματα δεν είναι όμως έτσι και σαφώς μπορούν να αλλάξουν. Χρειάζεται δέσμη μέτρων και πολιτικών τόσο στην κατεύθυνση της αύξησης της προσφοράς όσο και στη διαχείριση της ζήτησης. Κατ’ αρχάς οφείλουμε να παρέχουμε αξιόπιστες και ποιοτικές εναλλακτικές λύσεις στη χρήση του Ι.Χ. αυτοκινήτου. Αυτό απαιτεί την άμεση ενίσχυση των αστικών συγκοινωνιών στο πλαίσιο ενός ολοκληρωμένου σχεδίου για τις μεταφορές, υποστηριζόμενου από γενναίες επενδύσεις στα σταθερά, αλλά και επίγεια μέσα μεταφοράς, και βασισμένου σε ρητή πολιτική απόφαση ανάπτυξης και προώθησης των δημόσιων συγκοινωνιακών υπηρεσιών ως την εναλλακτική πρόταση στην κατασκευή νέων έργων οδικής υποδομής. Δεύτερον, πρέπει να λύσουμε το πρόβλημα της στάθμευσης, παρά την οδό με τον αυστηρό περιορισμό της. Τρίτον, πρέπει να οργανώσουμε καλύτερα την πόλη σε ό,τι αφορά τη λειτουργία της (φόρτωση – εκφόρτωση, διανομές, ταξί, σχολικά, τουριστικά λεωφορεία, κ.λπ.), παράλληλα με την όσο γίνεται μεγαλύτερη πεζοδρόμηση τμημάτων του κέντρου της πόλης και αποκλεισμού της κυκλοφορίας των Ι.Χ. αυτοκινήτων. Τελευταίο, αλλά εξίσου σημαντικό, είναι η ανάγκη ύπαρξης ενός ενιαίου κέντρου αποφάσεων τόσο για το συγκοινωνιακό όσο και για το κυκλοφοριακό. Η διάχυση της ευθύνης ανάμεσα σε πέντε υπουργεία, δέκα οργανισμούς, πενήντα δήμους με επικαλυπτόμενες αρμοδιότητες οδηγεί όχι μόνο σε σύγχυση, αλλά και στην αδυναμία ανάληψης και χρέωσης της αντίστοιχης ευθύνης στον οποιονδήποτε.
* Ο κ. Στράτος Παπαδημητρίου είναι συγκοινωνιολόγος, αναπληρωτής καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Πειραιά.