Εζησα ή μου διηγήθηκαν διάφορες καταστάσεις που πράγματι, αβίαστα, σου προκαλούν γέλιο και ενίοτε πικρό.
Ιστορία πρώτη.
Νέος γραμματέας στο Τμήμα του Τριμελούς Εφετείου Πλημμελημάτων Αθηνών απηύθυνε προφορικό ερώτημα στον εισαγγελέα, προϊστάμενο του τμήματός του.
– Κύριε Εισαγγελέα, όταν απορρίπτεται η έφεση ανυποστήρικτη, πρέπει να επιδίδουμε την απόφαση και στον εγκαλούντα κατηγορούμενο και στον συνήγορο που είχε ορίσει στην έκθεση εφέσεως;
– Ως εκ του περισσού, καλό είναι την επιδίδουμε.
Πέρασαν αρκετοί μήνες. Στα γραφεία της Εισαγγελίας έφτασε ένα πακέτο με ανεπίδοτες όλες τις αποφάσεις που απέρριπταν εφέσεις, λόγω έλλειψης τοπικής αρμοδιότητας.
Είχαν επιστραφεί από το Α. Τ. Περισσού.
Ιστορία δεύτερη.
Το Αυτόφωρο Τριμελές Πλημμελειοδικείο διέκοψε, μετά μία μακρά συνεδρίαση, στις 15.00 για αναψυχή μισής ώρας. Η κούραση των μελών του Δικαστηρίου ήταν έντονη και αποτυπωνόταν στο πρόσωπό τους.
Απομακρύνθηκαν οι συνάδελφοι και ύστερα από μισή ώρα, η αίθουσα γέμισε ασφυκτικά από τους κατηγορουμένους, μάρτυρες, ενδιαφερομένους, διερμηνείς και συναδέλφους.
Εφθασε 16.00 και το Δικαστήριο δεν είχε επανέλθει. Η ζέστη, Ιούλιος μήνας, ήταν έντονη, η αίθουσα σχετικά μικρή, η ατμόσφαιρα βαριά παρά το ότι τα παράθυρα ήταν ανοιχτά.
Αρχισαν να ακούγονται διαμαρτυρίες για την καθυστέρηση. Εφθασε 17.00, οπότε κάποιοι συνάδελφοι πήγαν στην αίθουσα διασκέψεων του Δικαστηρίου. Εκεί ήταν τα μέλη της σύνθεσης και απουσίαζαν ο πρόεδρος και η γραμματέας.
– Τι συμβαίνει, κύριοι Δικαστές, γιατί καθυστερείτε;
– Ο πρόεδρος του Δικαστηρίου δεν έχει επανέλθει ακόμα και η γραμματέας τον ψάχνει.
Τελικά, ο Πρόεδρος ήρθε μετά τις 18.00.
Ηταν τόσο κουρασμένος, διότι είχε συμμετάσχει και σε άλλες συνθέσεις τις προηγούμενες ημέρες και όταν διέκοψε το Δικαστήριο, έφυγε καταβεβλημένος, πήγε στο σπίτι του, έκανε μπάνιο και έπεσε για ύπνο, ξεχνώντας ότι το Δικαστήριο είχε διακόψει. Τον ξύπνησε το τηλέφωνο της γραμματέως. Οταν επανήλθε, ζήτησε συγγνώμη με ευγενή τρόπο και εξήγησε τον λόγο της καθυστέρησης.
Ιστορία τρίτη.
Στην αίθουσα όπου δημοσιεύονται οι διαθήκες, 9 το πρωί, ήταν συγκεντρωμένος πάρα πολύς κόσμος. Η ώρα πήγε 9, 9.15 και οι παρευρισκόμενοι άρχισαν να διαμαρτύρονται.
Συνάδελφος απευθύνθηκε στο γραφείο της γραμματείας του προϊσταμένου της διοίκησης του Πρωτοδικείου Αθηνών και ρώτησε τι συμβαίνει.
– Περιμένετε, ανθρώπινο είναι, μπορεί να καθυστέρησε λίγο. Η ώρα πήγε 9.30. Απευθύνθηκαν εκ νέου οι συνάδελφοι στη γραμματεία.
– Δεν ήρθε ακόμα; Τηλεφωνούμε αμέσως.
Επειτα από λίγο, ενημερωθήκαμε ότι έρχεται ο πρόεδρος του Δικαστηρίου.
Ηλθε αναμαλλιασμένος, αγουροξυπνημένος, αγχωμένος και πριν από την έναρξη της διαδικασίας δέκα παρά από τις εννέα, απευθυνόμενος στους συναδέλφους είπε:
– Κι αν άργησα λίγο, πώς κάνετε έτσι. Δεν ζήτησε ούτε συγγνώμη.
Ιστορία τέταρτη.
Πρόεδρος Μονομελούς Πρωτοδικείου καθυστέρησε την έναρξη της διαδικασίας για ένα τέταρτο και απευθυνόμενος στους συναδέλφους που διαμαρτύρονταν, είπε την εξής αμίμητη ατάκα:
«Καλά δεν είστε ικανοποιημένοι με τίποτα. Προχθές που άρχισα την εκφώνηση των υποθέσεων εννέα πάρα τέταρτο, πάλι φωνάζατε».
Σημείωση: Οι συνεδριάσεις των δικαστηρίων αρχίζουν στις 9 η ώρα. Ευχαριστώ για την εξιστόρηση τη συνάδελφο Νεκταρία Χηνοπούλου.