Δεν γνωρίζω ποιος είναι ο Κυριάκος. Αναφέρεται ως ένας από τους συντάκτες του ν/σ για τα ΑΕΙ· ούτε ποιοι είναι οι συνεργάτες του. Τείνω πάντως να πιστέψω πως το κείμενο αυτό δεν έχει επίσημη προέλευση. Γι’ αυτό και δεν θα το σχολιάσω το «νομοσχέδιο». Θα αρκεστώ να τονίσω τα αισθήματα θλίψης που μου προκάλεσε. Ηταν η κορύφωση μιας διαδικασίας υπονόμευσης που προετοιμάζεται με επιμέλεια εδώ και μήνες. Η ευνοιοκρατία, η αναξιότητα, η φαυλότητα, η πολιτική συναλλαγή και η βία θεωρούνται πλέον βασικά χαρακτηριστικά των ελληνικών ΑΕΙ. Και η κοινή γνώμη ενός έθνους ανέκαθεν διασπασμένου σε συντεχνίες, φατρίες και οικογένειες είναι έτοιμη να κατασπαράξει οποιονδήποτε πλεονεκτεί. Οποιαδήποτε αντίδραση θα θεωρηθεί απλώς επιβεβαίωση. Το ελληνικό πανεπιστήμιο χρειάζεται πολλές αλλαγές. Το κλίμα έχει ωριμάσει. Είναι τραγικό πως τη στιγμή αυτής της γενικής διαπίστωσης επιλέγεται η τακτική της κάθετης ρήξης που θα πνίξει κάθε φωνή λογικής. Τα πολεμικά ανακοινωθέντα είναι έτοιμα. Καθώς, λοιπόν, ξεκινά η τελευταία πράξη του δράματος, θα ήθελα να θυμίσω πως εκτός από τους πανεπιστημιακούς που κάθονται σε βουλευτικά έδρανα και θώκους δημοσίων οργανισμών, τους δημοφιλείς συζητητές στα πάνελ, υπάρχουν κι άλλοι. Δεν είναι γόνοι καθηγητών, δεν επιθυμούν τη δημοσιότητα, δεν πλουτίζουν από προγράμματα, δεν είναι κομματικά στελέχη. Είναι ψώνια, σπασίκλες από τα μαθητικά τους χρόνια. Αφιερώνουν τη ζωή τους στην αριστεία, την έρευνα, τη συγγραφή, τις αξιολογήσεις υποψηφίων, τα μεταπτυχιακά, τους υποψήφιους διδάκτορες. Ξημεροβραδιάζονται στα γραφεία τους διορθώνοντας. Δεν είναι «πριμαντόνες» κάθε είδους. Παίρνουν μισθό μικρότερο από κλητήρες ΔΕΚΟ και έχουν ανάγκη δεύτερης εργασίας. Είναι το πραγματικό δημόσιο πανεπιστήμιο. Να το θυμάστε, κατά τη διάρκεια των συζητήσεων που θα ακολουθήσουν.
* Καθηγητής στη Φιλοσοφική ΑΠΘ