«Ηρθατε αυτή την εποχή που όλα είναι πολύ καλά. Επρεπε να ήσασταν εδώ τον Ιανουάριο να δείτε τι γίνεται, όταν το χιόνι φτάνει το μισό μέτρο και πρέπει να μαζέψεις όσο γίνεται πιο γρήγορα τα ζώα. Φέτος είχαμε πολύ σκληρό χειμώνα, για μέρες το θερμόμετρο έδειχνε -20». Με αυτά τα λόγια μας υποδέχθηκαν στη φάρμα τους, περίπου δύο ώρες έξω από το Ελσίνκι, την πρωτεύουσα της Φινλανδίας, η Katariina Vapola και ο Jyrki Ankelo. Η αλήθεια είναι ότι όταν «εμείς» οι δημοσιογράφοι από τον ευρωπαϊκό Νότο φτάσαμε στις αρχές Ιουλίου στην ιδιόκτητη φάρμα «Vapola Tila», όπου το ζευγάρι εκτρέφει με οικολογικό τρόπο αγελάδες για την παραγωγή κρέατος, όλα ήταν ειδυλλιακά. Μέσα σε ένα καταπράσινο τοπίο, ουσιαστικά ένα δάσος όπου η πυκνή βλάστηση διακοπτόταν από μικρές λιμνούλες, τα ζώα, περίπου 100 ενήλικα μοσχάρια, έβοσκαν ελεύθερα. Το χορτάρι που έχει φυτευτεί στη φάρμα για ζωοτροφή αλλά και για να συγκρατεί το έδαφος, σκέπαζε όλη την περιοχή. Οπως μάθαμε αργότερα, τέτοια εποχή δεν υπάρχει σπιθαμή γυμνού εδάφους στη νότια Φινλανδία.
Τις περισσότερες ώρες
Αν και η θερμοκρασία δεν ξεπερνούσε τους είκοσι βαθμούς Κελσίου, και ο ήλιος βρισκόταν καλά κρυμμένος πίσω από τα πυκνά σύννεφα, οι οικοδεσπότες μας είναι χαρούμενοι γιατί βρίσκονται στην καρδιά του καλοκαιριού. Τα τρία παιδιά της οικογένειας παίζουν στην αυλή όπου είναι φανερό ότι έχει μεταφερθεί η ζωή της οικογένειας τις περισσότερες ώρες της ημέρας. Της μεγάλης, από την άποψη της φωτοφάνειας φινλανδικής ημέρας. Στην πραγματικότητα, ακόμα και στη νότια Φινλανδία όπου βρισκόμαστε, δεν νυχτώνει απολύτως παρά ελάχιστα… λεπτά του 24ώρου τέτοια εποχή του χρόνου.
Η συγκεκριμένη φάρμα βραβεύτηκε στον σχετικό διαγωνισμό του WWF ανάμεσα στις υπόλοιπες της περιοχής για τα μέτρα που έχει λάβει για την προστασία της Βαλτικής Θάλασσας. Ενα ολόκληρο σύστημα φιλτραρίσματος και καθαρισμού των υπολειμμάτων της φάρμας έχει οργανωθεί έτσι ώστε το νερό που καταλήγει στη Βαλτική να μην είναι επιβαρυμένο. Και τα ίδια τα ζώα της φάρμας έχουν μπει στην «υπηρεσία» του οικοσυστήματος στις όχθες της θάλασσας. Περίπου 10 αγελάδες με τα μικρά τους βόσκουν στην παραλία με «αποστολή» να κρατούν τα χόρτα σε χαμηλό επίπεδο, για να επιβιώνουν τα προστατευόμενα πουλιά της περιοχής. Το ζευγάρι των παραγωγών κάθε δύο μέρες, με ειδική άδεια, πηγαίνει στην παραλία για να τσεκάρει την κατάσταση των ζώων, που επιβιώνουν πίνοντας νερό από τη Βαλτική! «Αυτή η θάλασσα έχει πολύ λίγο αλάτι, δεν είναι σαν τις δικές σας», απαντούν γελώντας βλέποντας τα έκπληκτα πρόσωπά μας μόλις ακούμε την πληροφορία.
Επόμενη στάση, το κτήμα «Maki-Mikola», 1.000 στρέμματα ιδιόκτητης και νοικιασμένης γης, όπου η Marja-Liisa και ο Mika καλλιεργούν πατάτες και καρότα, τα οποία δίνουν σε εργοστάσιο συσκευασμένων κατεψυγμένων λαχανικών, και ζαχαρότευτλα. Φυτεύουν τον Μάιο, μαζεύουν τον Σεπτέμβριο. «Χρειαζόμαστε ειδικές ποικιλίες, γιατί αυτούς τους μήνες η ημέρα είναι μεγάλη» συμπληρώνει η Marja-Liisa. Οι δύο αγρότες δουλεύουν στο κτήμα οι ίδιοι και η οικογένειά τους, αλλά οι περισσότερες εργασίες γίνονται με μηχανήματα. Φυσικά οι καλλιέργειες δεν χρειάζονται πότισμα, αφού νερό και υγρασία υπάρχει παντού. Οι Φινλανδοί αγρότες έχουν ένα επιπλέον κόστος, μας πληροφορούν, όσον αφορά την καλλιέργεια των δημητριακών καρπών. Μετά τη συλλογή, οι καρποί οδηγούνται σε ειδικά μηχανήματα για να στεγνώσουν, πριν αποθηκευτούν.
Το βασικό δημητριακό που καλλιεργείται στην περιοχή είναι το κριθάρι, απαραίτητο για την παραγωγή μπίρας. Οταν κάποιοι σκέφτηκαν να φυτέψουν αμπέλια για κρασί, οι αγρότες αντέδρασαν με κάθε τρόπο. Η Φινλανδία ως αρκτική χώρα στο πλαίσιο της Ε. E. παίρνει ειδικές ενισχύσεις. Αν φυτέψει αμπέλια μαζί με το όνομα «αρκτική», θα χάσει και τα κονδύλια.
Φεύγοντας από το κτήμα, η δημοσιογράφος Lyanne Misfud από τη Μάλτα παρατήρησε σκεπτική. «Πάντως έχουν πολύ ωραίο δέρμα για αγρότες. Το δέρμα των δικών μας είναι σκαμμένο από τον ήλιο…».