Ταυτόχρονα, το υπουργείο Περιβάλλοντος διεύρυνε χθες τις κατηγορίες αυθαιρέτων που μπορούν να συμμετάσχουν στη ρύθμιση. Κατ’ αρχάς, προβλέπει ότι για να υπαχθεί στη ρύθμιση ένα ακίνητο, αρκεί στις 28.4.2010 να είχε ολοκληρώσει τον φέροντα οργανισμό του (αντί να είναι ένα ολοκληρωμένο κτίριο, όπως προέβλεπε η αρχική ρύθμιση). Η πρόβλεψη αυτή προστέθηκε στην ουσία για να συμπεριληφθούν όλα τα αυθαίρετα στη ρύθμιση, καθώς οποιοσδήποτε ιδιοκτήτης με αυθαίρετο σήμερα σε κάποιο αρχικό στάδιο κατασκευής μπορεί κάλλιστα να ισχυριστεί ότι είχε ολοκληρώσει τον φέροντα οργανισμό στις αρχές του 2010. Ούτως ή άλλως, βέβαια, η περιοριστική προθεσμία στην περίπτωση των αυθαιρέτων είναι κάτι σχετικό, αφού κατά κανόνα ο αυθαιρετών δεν ενημερώνει τις Αρχές για την πρόοδο του παράνομου κτίσματός του.
Επίσης, αξιοσημείωτη είναι ακόμα μία προσθήκη: στη ρύθμιση συμπεριελήφθησαν και τα αυθαίρετα η χρήση των οποίων δεν απαγορευόταν κατά τον χρόνο κατασκευής τους. Αυτό σημαίνει λ.χ. πως αν μια κατοικία ξεκίνησε να χτίζεται χωρίς άδεια σε μια περιοχή που τότε επιτρεπόταν η δόμηση, αλλά σήμερα απαγορεύεται, θα επιτραπεί να «νομιμοποιηθεί». Ετσι στη ρύθμιση αυτή θα μπορέσουν να συμπεριληφθούν αυθαίρετες κατασκευές και χρήσεις σε περιοχές όπου σήμερα ισχύει κάποιο περιοριστικό καθεστώς (λ.χ. ΖΟΕ, προστατευόμενες περιοχές, προεδρικά διατάγματα νησιών).
Η ρύθμιση είναι επίσης εξαιρετικά ευνοϊκή για όσους πλήρωναν έως σήμερα πρόστιμα ανέγερσης και διατήρησης αυθαιρέτου: «Καταβληθέντα ποσά προστίμων ανέγερσης και διατήρησης συμψηφίζονται με το ποσό του ενιαίου προστίμου», αναφέρεται, με τη σημείωση ότι αν τα πρόστιμα που έχουν καταβληθεί υπερβαίνουν το ποσό που απαιτείται από τη νέα ρύθμιση, τότε ο αυθαιρετών δεν χρειάζεται να (ξανα)πληρώσει.
Επίσης, στη νέα ρύθμιση μπορεί να υπαχθούν και κτίσματα που έχουν ανεγερθεί με οικοδομική άδεια, η οποία στη συνέχεια ανακλήθηκε ή ακυρώθηκε «για οποιονδήποτε λόγο, εκτός εάν η ανάκληση ή η ακύρωση οφείλεται σε υποβολή αναληθών στοιχείων ή ανακριβείς αποτυπώσεις της υπάρχουσας κατάστασης». Η διατύπωση αυτή σηκώνει πολλή συζήτηση, δεδομένου ότι ο ιδιοκτήτης δεν καλείται να πιστοποιήσει τα όσα δηλώνει.
Τέλος, το σχέδιο νόμου δείχνει μεγαλύτερη κατανόηση στα παλαιά αυθαίρετα και όσα είχαν εξαιρεθεί με παρελθούσες ρυθμίσεις. Πιο συγκεκριμένα, εξαιρεί από την απαγόρευση μεταβίβασης ή σύστασης εμπράγματος δικαιώματος όλες τις κατηγορίες αυθαιρέτων που χτίστηκαν πριν από το 1955 και ακίνητα ή χρήσεις που είχαν νομιμοποιηθεί ή εξαιρεθεί από την κατεδάφιση με προηγούμενους νόμους (αν και σε αυτούς περιλαμβάνεται και ένας νόμος, ο 651/1977, που έχει κριθεί αντισυνταγματικός από το ΣτΕ). Τέλος, ιδιαίτερα ευνοϊκές είναι οι ρυθμίσεις για τα δημόσια ακίνητα, τα ακίνητα δήμων και τα ακίνητα νομικών προσώπων δημοσίου δικαίου (λ.χ. οργανισμοί, ναοί, κρατικοί φορείς).