Πριν από λίγες ημέρες σε γνωστό διαδικτυακό τόπο με online παιχνίδια έκανε την εμφάνισή του ο… Βασιλιάς της Ελλάδας (King of Greece). Ηρωας του νέου παιχνιδιού, ένας δημόσιος υπάλληλος ο οποίος πληρώνεται από την κυβέρνηση με μεγάλα bonus απλά για να οδηγεί ένα αυτοκίνητο. Σκοπός του είναι να μαζέψει χρήματα για τις διακοπές του, οι οποίες διαρκούν σχεδόν όλο τον χρόνο. Στους πόντους του αθροίζεται και η σύνταξη του πατέρα του που έχει πεθάνει, ενώ δίνεται η δυνατότητα μη καταβολής φόρου. Ολα αυτά υπό τους ήχους του Ζορμπά.
Είναι άραγε δυνατόν; Μπορεί να είναι αυτό το πρότυπο του Ελληνα διεθνώς; Ενα χοντροκομμένο στερεότυπο εν είδει Πολωνού υδραυλικού; Τα φαινόμενα φαίνεται ότι δεν απατούν. Μια βόλτα στα στέκια των εν Αθήναις τουριστών αποκαλύπτει ότι η κυρίαρχη άποψη των ξένων για τη χώρα μας συνοψίζεται στό ότι κοιμάται εκεί που έστρωσε. «Νομίζω ότι απλά δεν δουλεύετε αρκετά», λέει στην «Κ» ο 55χρονος Μάθιου από την Καλιφόρνια που βρίσκεται στην Αθήνα για δουλειές. «Δεν εννοώ βέβαια εσάς», συμπληρώνει γρήγορα. «Ομως πιστεύω ότι το κράτος σας δεν είναι λειτουργικό. Α, και ότι έχετε πολλές αργίες! Συνεχώς μου ακυρώνουν ραντεβού για τέτοιους λόγους». Μας αφήνει για να καλυφθεί από τον καυτό ήλιο στο κλιματιζόμενο φουαγιέ ενός ξενοδοχείου της πλατείας Συντάγματος.
«Πήραμε ανάσα»
Αφήνουμε τη «βιτρίνα» της Αθήνας, σε αναζήτηση επισκεπτών που έχουν διεισδύσει πιο «βαθιά» στην πόλη. Ποιος ξέρει, ίσως αυτοί έχουν σκαλίσει πιο κάτω από την επιφάνεια. Στα μπαχαράδικα της Ευριπίδου συναντάμε μια παρέα Ολλανδών. Το προηγούμενο βράδυ είχαν παρακολουθήσει από το λόμπι του ξενοδοχείου τους τις εκλογές. «Είμαστε όλοι Ευρωπαίοι, ό,τι συμβαίνει εδώ συμβαίνει παντού», λέει η 47χρονη Ανούκ. «Δεν ξέρω εάν τελικά θα είναι καλή κυβέρνηση για τη χώρα, αλλά ξέρω ότι η βόρεια Ευρώπη πήρε χθες (σ.σ. την περασμένη Κυριακή) μια ανάσα». Πώς φτάσαμε όμως ώς εδώ; Τι πιστεύουν; «Για μένα», λέει ο Μαξ, «το κύριο πρόβλημα είναι η έλλειψη οργάνωσης. Τίποτα δεν είναι πιο σημαντικό από την οργάνωση σε ένα κράτος και νομίζω ότι σε αυτόν τον τομέα είχατε πολλά προβλήματα. Σημαντικό είναι επίσης να μη τα κρύβουμε κάτω από το χαλί. Αυτό δεν είναι καλό ούτε σε ένα σπιτικό, πόσο μάλλον σε ένα κράτος».
Για τους νεαρότερους Βρετανούς που συναντάμε στο Μοναστηράκι, πάντως, το ότι όλα είναι στο χέρι της Ελλάδας είναι μια πλάνη. «Πρέπει να καταλάβουμε ότι δεν είναι όλα όσα συμβαίνουν στον έλεγχό μας. Υπάρχει μια πολύ μεγαλύτερη δύναμη που κινεί τα νήματα σε όλο τον κόσμο και είναι φυσικά οι αγορές. Και εάν πρέπει να βρεθεί ένα θύμα για να ξαναξεκινήσει η μηχανή να δουλεύει, θα βρεθεί». Ο 30χρονος Μπιλ συμμετείχε στο κίνημα Οccupy London. «Για λίγο πραγματικά πίστεψα ότι κάτι θα αλλάζαμε. Ομως τα πράγματα πηγαίνουν από το κακό στο χειρότερο».
Η κριτική είναι αιχμηρή, αλλά η συμπάθεια δεν κρύβεται. Μπορεί να πιστεύουν ότι ως κράτος «απομυζούσαμε» τα ευρωπαϊκά ταμεία, όπως και ως πολίτες το κράτος μας, δεν μπορούν όμως παρά να παρατηρούν ότι η εικόνα του Ελληνα καλοπερασάκια, ενός Ζορμπά, είναι μακριά από την πραγματικότητα. «Εχω φίλους εδώ και ξέρω ότι δουλεύετε περισσότερες ώρες από ό,τι στη χώρα μου», λέει ο Σουηδός επιχειρηματίας Αντερς, 40 ετών. «Ποιος ξέρει, ίσως φανταζόμαστε πράγματα που θα θέλαμε εμείς να έχουμε. Εχουμε μια σχέση αγάπης – μίσους με την Ελλάδα».
Ομως δεν βοηθάμε… Το απόγευμα της Κυριακής των εκλογών, έξω από το Αρχαιολογικό Μουσείο η Λαμπρινή προσπαθούσε να κατευνάσει μια παρέα Αμερικανών οι οποίοι είχαν βρει κλειστές τις πόρτες. «Τις Κυριακές, το μουσείο κλείνει το μεσημέρι, ανεξήγητο γιατί», λέει η ίδια στην «Κ». «Οι άνθρωποι αυτοί ήρθαν από την άλλη άκρη του κόσμου για να γνωρίσουν την Αθήνα και τη βρήκαν κλειστή. Είναι τόσο απλό». Οι τουρίστες τη ρωτούσαν εάν είναι και η Ακρόπολη κλειστή τέτοια ώρα. Οχι, τους καθησύχασε. «Ελάτε μαζί μου, θα σας πάω εγώ».