Την αντίθεσή τους στην παρακράτηση των συντάξεων από άτομα που φιλοξενούνται σε μονάδες ψυχικής αποκατάστασης (δημόσιου δικαίου και ιδιωτικού δικαίου μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα) εξέφρασαν οι εργαζόμενοι στις μονάδες. Το νέο μέτρο προωθείται ήδη από πέρυσι από το υπουργείο Υγείας και προβλέπει να παρακρατείται 50% από τις συντάξεις μέχρι 500 ευρώ, το 70% γι’ αυτές μέχρι 700 ευρώ και ποσοστό 80% για όσες ξεπερνούν τα 700 ευρώ μηνιαίως. Η οικονομική «συνεισφορά» των τροφίμων, που στη συντριπτική τους πλειοψηφία λαμβάνουν αναπηρική σύνταξη από τον ΟΓΑ ή το ΙΚΑ, δηλαδή από 300 έως το πολύ 500 ευρώ (10% υπολογίζεται να έχει υψηλότερη σύνταξη) προορίζεται όχι βέβαια για βελτίωση των παρεχόμενων υπηρεσιών, αλλά για την επιβίωση των δομών. Για τη εν λόγω ρύθμιση, που δεν έχει τεθεί ακόμα σε εφαρμογή, τίθεται θέμα συνταγματικότητας, σύμφωνα με τους εργαζόμενους. «Αντιτίθεται στο άρθρο 21 του Συντάγματος, περί προστασίας της Υγείας» σημειώνει ο νομικός, κ. Β. Παπαδόπουλος «αναιρεί την αρχή της ισότητας και της αναλογικότητας, αφού παρακρατεί κλιμακωτά τα χρήματα όπως κάνει η εφορία, ανεξάρτητα από τις θεραπευτικές ανάγκες του κάθε ατόμου». Προϋπόθεση αποτελεί η συναίνεση του τροφίμου, που καλείται ο θεραπευτής να πείσει. «Είμαστε πρόσωπα αναφοράς και εμπιστοσύνης για τους ασθενείς», υπογραμμίζει ο κ. Π. Παπαδόπουλος από το Σωματείο Εργαζομένων σε φορείς Ψυχικά Ασθενών και Ευάλωτων Κοινωνικά Ομάδων «και τώρα καλούμαστε να γίνουμε εισπράκτορες».
Μειώσεις
Οι περικοπές στον τομέα της ψυχικής υγείας ήταν ούτως ή άλλως «γενναίες». Στους ιδιωτικούς μη κερδοσκοπικούς οργανισμούς η μείωση της χρηματοδότησης ξεπερνά το 50% και στους δημόσιους το 30%. «Τα προβλήματα ρευστότητας στις ΜΚΟ είχαν ξεκινήσει ήδη από το 2005, από τότε η μισθοδοσία γινόταν σχεδόν κάθε έξι μήνες» υπενθυμίζει ο κ. Αχ. Βασιλικόπουλος πρώην εργαζόμενος σε δομές. «Οι περικοπές στον ετήσιο προϋπολογισμό ξεκίνησαν από το 2010 και φέτος η μείωση έφτασε όπως και στα γενικά νοσοκομεία στο 33%» επισημαίνει η Δώρα Κουτσανέλλου από το Δ.Σ. εργαζομένων στο Δρομοκαΐτειο «ως συνέπεια αυτών, έχει περιοριστεί η ποσότητα του φαγητού, έχουμε ελλείψεις σε χαρτικά, αναλώσιμα (γάζες, γάντια, πάνες, υποσέντονα), κάποιες φορές και σε φάρμακα». Οι τρόφιμοι, επομένως, με τα χρήματά τους, που ήδη έχουν μειωθεί όπως όλων, καλύπτουν βασικές ανάγκες τους. «Δώσαμε αγώνα στο παρελθόν να βγάλουμε από το άσυλο ανθρώπους χωρίς ταυτότητα και όνομα με στόχο την αυτόνομη διαβίωσή τους στην κοινότητα», υπενθυμίζει ο κ. Βασιλικόπουλος «η οικονομική αυτονομία ήταν ένα από τα θεραπευτικά εργαλεία για την κοινωνικοποίηση και τη διαμόρφωση στόχων για το μέλλον τους». Οπως καταγγέλλει και ο κ. Λ. Σκόρδος, μέλος του Συλλόγου «Αυτοεκπροσώπηση», «μας εμποδίζουν να έχουμε μια φυσιολογική ζωή».