Οι αυτόχθονες φυλές αγροτικών ζώων προσελκύουν το ενδιαφέρον κτηνοτρόφων απ’ όλη την Ελλάδα. Εκτός από τις επιδοτήσεις που δίνει το υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης, όπως αναφέρουν οι ίδιοι οι κτηνοτρόφοι στην «Κ», η εκτροφή τους είναι πιο εύκολη σε σχέση με τα εισαγόμενα είδη.
«Τα τελευταία 100 – 150 χρόνια οι άνθρωποι προσπαθούν να «δημιουργήσουν» κάποια ζώα προκειμένου να καλύψουν τις ανάγκες τους. Παλιότερα προσπαθούσαν να παράγουν κρέας με λίπος, σήμερα χωρίς λίπος. Επειδή πρόκειται για ποικιλίες που δημιουργήθηκαν από ανθρώπους σταδιακά ανακαλύπτουμε τις ατέλειές τους. Οταν, ωστόσο, μιλάμε για ζώα που ζουν σε συγκεκριμένες περιοχές για χιλιάδες χρόνια, όπως κάποιες ελληνικές φυλές, προσαρμοσμένες πλήρως στις συγκεκριμένες συνθήκες, γίνεται αντιληπτό ποια είναι το προτερήματά τους», σχολιάζει στην «Κ» ο Δημήτρης Δήμου, κτηνοτρόφος, βραβευμένος από το διεθνές κίνημα Slow Food για τη «διατήρηση της αγροτικής βιοποικιλότητας του πλανήτη». Ο ίδιος εδώ και 28 χρόνια έχει αφιερώσει τη ζωή του για τη διάσωση και τη διάδοση ζώων από ντόπιες ράτσες. Οπως λέει, η πάχυνση, αλλά ακόμα και η επιβίωση ποικιλιών ζώων που δεν έχουν «φτιαχτεί» για τη χώρα μας είναι σχεδόν αδύνατη χωρίς τη χρήση φαρμάκων και αντιβιοτικών, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την ποιότητα του παραγόμενου κρέατος.
Η «απαξίωση»
Σε μεγάλο βαθμό η «απαξίωση» των εγχώριων αυτοχθόνων φυλών οδήγησε και στην υποβάθμισή τους. Οπως υποστηρίζει ο Κώστας Παπαϊωάννου, πρόεδρος της Αμάλθειας (οργάνωσης που έχει αφιερωθεί στην καταγραφή και διάσωση των τοπικών φυλών) «εάν οι τοπικές φυλές είχαν υποστηριχθεί εντατικά τα προηγούμενα χρόνια, σήμερα θα ήταν πολύ περισσότερο ανταγωνιστικές σε σχέση με άλλες. Στο εξωτερικό υπάρχουν γενεαλογικά βιβλία με όλες τις φυλές που περιλαμβάνουν τεστ DNA. Υπάρχει παράλληλα μια διαρκής προσπάθεια βελτίωσης των ειδών αυτών (σ.σ. με επιλεκτικό ζευγάρωμα). Είναι σαν να προσπαθούμε να συγκρίνουμε ένα σχεδόν εγκαταλελειμμένο πληθυσμό με άλλον που έχει υποστεί βελτιώσεις», αναφέρει.
«Τα δικά μας είδη έχουν καλά χαρακτηριστικά, τα οποία θα πρέπει οπωσδήποτε να αξιοποιήσουμε. Τα ντόπια ζώα είναι πολύ καλύτερα προσαρμοσμένα στις ελληνικές συνθήκες. Κυρίως όταν μιλάμε για αιγοπρόβατα. Δεν ασθενούν από παράσιτα και ιώσεις. Δίνουν καλύτερο προϊόν και χαμηλό κόστος παραγωγής. Παράλληλα, θα πρέπει αυτή η ανάπτυξη να γίνει συνδυαστικά και με άλλους τομείς της οικονομίας. Ορισμένα προϊόντα, για παράδειγμα, όπως η φέτα, πρέπει να παράγονται από αυτόχθονες φυλές. Είναι και αυτό ένα κίνητρο», μας λέει ο πρόεδρος της οργάνωσης.
Δέκα σωματεία και περίπου 100 φυσικά πρόσωπα είναι μέλη της «Αμάλθειας», η οποία είναι εθνικός εταίρος της SAVE Foundation, πανευρωπαϊκή οργάνωση που ασχολείται με τη διάσωση και την ανάδειξη ευρωπαϊκών ντόπιων φυλών ζώων και φυτών.
Ατομα με αγάπη για το περιβάλλον και τη χώρα τους προσπαθούν να διασώσουν είδη που απειλούνται με εξαφάνιση, όπως στην περίπτωση του ελληνικού μαύρου χοίρου που εκτρέφει ο κ. Δήμου.
Στην περίπτωση των αδερφών Αλκη και Χρήστου Κεφαλά από τη Χαλκιδική, η ενασχόλησή τους με την κτηνοτροφία απέβη σωτήρια για τη διάσωση ελληνικής ποικιλίας βοοειδών τα οποία είχαν θεωρηθεί εξαφανισμένα. «Ενας συγχωριανός μας που απεβίωσε άφησε πίσω του πολλά ζώα. Κάποια από αυτά περιφέρονταν σε ημιάγρια κατάσταση μέσα στα βουνά. Αφού δώσαμε κάποια χρήματα στην οικογένειά του, με τη συνεργασία αστυνομίας και κτηνιάτρου καταφέραμε να παγιδέψουμε περίπου 30 ζώα. Αυτό έγινε πριν από επτά χρόνια. Σήμερα έχουμε περίπου 100 ζώα τα οποία, όπως μάθαμε, προέρχονται από μια ράτσα που εθεωρείτο εξαφανισμένη», μας λέει ο Αλκης.