Βαρύ φορτίο είχε γίνει για τον 41χρονο ιδιοκτήτη του γηροκομείου στον Άγιο Στέφανο η διαχείριση του κορωνοϊού, ειδικά μετά τον εντοπισμό κρουσμάτων, αρχικώς σε μια ηλικιωμένη γυναίκα και σε δύο υπαλλήλους, αλλά και στον ίδιο.
Σύμφωνα με πληροφορίες, ο Δημήτρης Καμπανάρος λύγισε μπροστά στο βάρος της ευθύνης, μετά τη διάγνωση και του ιδίου με covid-19, γεγονός που τον φόρτισε σε τέτοιο βαθμό ώστε να τον οδηγήσει να αφαιρέσει την ζωή του με μια καραμπίνα.
Το Mega μετέδωσε ότι άφησε πίσω του ένα σπαρακτικό σημείωμα στο οποίο έγραφε τα εξής: «Είμαι ένας αποτυχημένος, δυσφήμισα το γηροκομείο, δεν τα κατάφερα, απέτυχα. Πλέον δεν θα εμπιστευτεί ποτέ κανείς, με νίκησε ο κορωνοϊός».
Όλες οι πληροφορίες συγκλίνουν στο ότι ο Δ. Καμπανάρος είχε επιβαρυνθεί ψυχολογικώς μετά τα κρούσματα στον οίκο ευγηρίας. Ειδικότερα, στο γηροκομείο επιβεβαιώθηκε πως θετικοί βρέθηκαν μία ηλικιωμένη τρόφιμος και δύο εργαζόμενοι, οι οποίοι απομονώθηκαν στο σπίτι τους.
Κλιμάκιο κλήθηκε ξανά προληπτικά και πήγε την προηγούμενη Δευτέρα, πραγματοποιώντας rapid tests. Τότε βγήκε θετικό το δείγμα μιας 47χρονης εργαζόμενης και μιας 88χρονης τροφίμου. Την Τρίτη, ο 41χρονος διαγνώστηκε και αυτός θετικός έπειτα από rapid test που έκανε, γεγονός που άλλαξε ριζικά την ψυχολογία του.
Πληροφορίες αναφέρουν ότι έκανε δύο τεστ: Το πρωί έκανε το πρώτο τεστ και ήταν αρνητικό, ενώ το δεύτερο έγινε το μεσημέρι και βγήκε θετικό. Σύμφωνα με αστυνομικές πηγές, ο 41χρονος αυτοπυροβολήθηκε στο σπίτι του στον Άγιο Στέφανο με κυνηγετική καραμπίνα και βρέθηκε νεκρός το πρωί της Τετάρτης.
Στην πρώτη φάση της πανδημίας, ο Δ. Καμπανάρος είχε μείνει επί 65 μέρες –από τις 24 Μαρτίου έως την 1η Ιουνίου- σε καραντίνα μαζί με τους υπαλλήλους στο Γηροκομείο προκειμένου να είναι δίπλα στους τροφίμους.
Άγγελος Χανιώτης: Ο φίλος μου Δημήτρης Καμπανάρος
Γνώρισα τον Δημήτρη πριν από 20 χρόνια. Φοιτητής Γεροντολογίας εκείνος, αντιπρύτανης του Πανεπιστημίου της Χαϊδελβέργης εγώ, είχα τη χαρά να του απονείμω το βραβείο του καλύτερου αλλοδαπού φοιτητή που χορηγεί το γερμανικό Ιδρυμα Ακαδημαϊκών Ανταλλαγών. Γίναμε στενοί φίλοι. Αστείρευτη πηγή ενέργειας και ιδεών, είχε οδηγηθεί στη γεροντολογία από την αγάπη για τις δύο γιαγιάδες του.
Το ερώτημα που τον βασάνιζε, και εδώ η λέξη έχει την κυριολεκτική σημασία της όπως απέδειξε ο τραγικός του θάνατος, ήταν: «Πώς μπορώ να δώσω ποιότητα στη ζωή των ηλικιωμένων». Σε αυτό αφιέρωσε τη διδακτορική διατριβή του, τις επιστημονικές του μελέτες για τη μάθηση στην τρίτη ηλικία, την επαγγελματική του δραστηριότητα, τη δημόσια δράση του ως συμβούλου της αυτοδιοίκησης για ζητήματα που αφορούν την τρίτη ηλικία και κοινωφελείς δράσεις – από την οργάνωση επιδείξεων μόδας για ηλικιωμένους μέχρι μαθήματα στους ηλεκτρονικούς υπολογιστές.
Η Μονάδα Φροντίδας Ηλικιωμένων και Αποκατάστασης που ίδρυσε (και η ονομασία είναι ενδεικτική) ήταν έργο αγάπης και κοινωνικής προσφοράς, πρότυπο για μίμηση.
Οταν ξέσπασε η πανδημία, για να προστατεύσει τους ηλικιωμένους της μονάδας του, πήρε την πρωτοβουλία να κλειστούν και ο ίδιος και οι εργαζόμενοι για 65 ημέρες στο κτίριο. Με ενθουσιασμό μού πρότεινε να τεκμηριώσουμε την εμπειρία αυτή σε ντοκιμαντέρ και είχαμε την τύχη να καταγράψει συγκλονιστικές εικόνες ο φακός του σκηνοθέτη Χρήστου Μπάρμπα.
Οταν ξέσπασε το νέο κύμα της πανδημίας, μου μιλούσε συχνά για τις αγωνίες του και κυρίως για την εγκληματική ανευθυνότητα των συμπατριωτών μας, που επιμένουν να αγνοούν τις συστάσεις.
Το ότι θα έπρεπε να πληρώσει με τη ζωή του την επιπολαιότητα μεγάλης μερίδας της ελληνικής κοινωνίας με γεμίζει με οργή. Το ότι χάθηκε ένας ευαίσθητος και αφοσιωμένος επιστήμονας, ένας άνθρωπος με δυναμισμό, ανοικτό μυαλό και ανοικτή καρδιά, και ένας πραγματικά καρδιακός φίλος, με γεμίζει ανείπωτη θλίψη.
* Ο Άγγελος Χανιώτης είναι καθηγητής Αρχαίας Ιστορίας, στο Ινστιτούτο Προηγμένων Μελετών, Πρίνστον.