«Ας ελπίσουμε ότι θα γίνει κάτι έγκαιρα. Η κυβέρνηση, η κοινωνία των πολιτών και μη κυβερνητικές οργανώσεις πρέπει να σπεύσουν να ενισχύσουν τους αδύναμους αυτή την ώρα». Ο Alex Osarogue, γενικός γραμματέας της οργάνωσης Nigerians in Diaspora Greece, βρίσκεται το τελευταίο διάστημα υπ’ ατμόν. Τα νέα από τη νιγηριανή κοινότητα δεν είναι καλά. Οπως λέει στην «Κ», το δεύτερο lockdown απειλεί να κρατήσει αποκλεισμένα πολλά παιδιά της μειονότητας, που δεν έχουν τα μέσα για να παρακολουθήσουν αυτόν τον καιρό την εξ αποστάσεως εκπαίδευση. Aναφέρει ότι περίπου 50-70 παιδιά της κοινότητας δεν είναι σε θέση να παρακολουθήσουν μαθήματα μέσω Webex, με κίνδυνο να μείνουν πίσω σε σχέση με τους συμμαθητές τους ή, ακόμη χειρότερα, να χάσουν την τάξη.
«Την τελευταία φορά (σ.σ. στο lockdown της άνοιξης) τα μαθήματα έρχονταν μέσω μέιλ. Τα παιδιά κατέβαζαν τις ασκήσεις ή την ύλη, μπορούσαμε να ανταποκριθούμε. Τώρα;» αναρωτιέται μέσω της «Κ» η Μαίρη, μητέρα τριών παιδιών (9, 8 και 5 ετών), που πάνε σχολείο στο κέντρο της Αθήνας. «Ενα λάπτοπ δεν φτάνει για τα τρία παιδιά και το κινητό μου δεν έχει τέτοιες δυνατότητες», λέει με πραγματική απόγνωση. «Το πρόβλημα είναι ότι το μάθημα πρέπει να γίνει ταυτόχρονα, είναι πραγματικά αδύνατον». Οπως λέει, είναι ο 8χρονος Ντάνιελ που την παρηγορεί. «Μην ανησυχείς, θα δούμε πώς θα τα καταφέρουμε», της λέει. Ομως η Μαίρη ξέρει ότι τα παιδιά ανησυχούν ότι θα μείνουν πίσω σε σχέση με τους συμμαθητές τους. «Οταν ρώτησα τη δασκάλα τι να κάνουμε, μου είπε ότι πρέπει να βρω λύση αλλιώς τα παιδιά θα χάσουν την τάξη! Εχω ρωτήσει φίλους και γνωστούς εάν έχουν κάποιο τάμπλετ να δανειστούμε, αλλά είναι όλοι σε ανάγκη. Ξέρω άλλους που δεν έχουν ούτε Ιντερνετ. Δεν ξέρω τι άλλο να κάνω. Γιατί τα παιδιά να υποφέρουν έτσι;». Τόσο η μικρή Βικτόρια, στα 9, όσο και ο Ντάνιελ είναι πολύ καλοί μαθητές.
Αντίστοιχη κατάσταση βιώνει και η Peace. Χήρα με πέντε παιδιά, σε δημοτικό και γυμνάσιο, αδυνατεί να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις της ταυτόχρονης τηλεκπαίδευσης. «Μόνο ένα παιδί τη φορά μπορεί να παρακολουθήσει μάθημα, αφού έχουμε έναν και μόνο υπολογιστή. Δεν ξέρω τι θα γίνει, είμαι πολύ ανήσυχη, το ίδιο και τα παιδιά». Την ίδια ανησυχία έχει και ο κ. Osarogue. «Το νέο μοντέλο εκπαίδευσης δεν πρέπει να βαθύνει τις ανισότητες στην κοινωνία», επισημαίνει.