Ονομάζονται «ψηφιακοί νομάδες», αλλά θα μπορούσαν κάλλιστα να βαφτιστούν «μετανάστες του lockdown». Ευρωπαίοι εργαζόμενοι –πλέον και αναγκαστικά εξ αποστάσεως– ψηφίζουν την Ελλάδα ως μέρος κατάλληλο για να βιώσεις την καραντίνα με ποιότητα ζωής και να εργαστείς απρόσκοπτα. Με έδρα την Αθήνα, το Λεωνίδιο, αλλά και δύο όμορφα χωριά της Χίου, η Λετίσια, η Τάνια, η Μανόν, η Γιάνα, ο Τάσος και ο Ανανίας περιμένουν υπομονετικά την πανδημία να περάσει.
«Τα τελευταία χρόνια επισκεπτόμουν πεταχτά την Αθήνα, μέχρι που έμεινα ένα ολόκληρο Σαββατοκύριακο εδώ – τότε γεννήθηκε η ιδέα της μετακόμισης», λέει η Ιταλίδα Λετίσια Σεμπρεγκόντι, από το Κουκάκι όπου ζει από την 21η Οκτωβρίου. Δεν είναι η πρώτη φορά που η 36χρονη σύμβουλος μάρκετινγκ και online πωλήσεων κρασιών φεύγει εκτός Ιταλίας: έχει ζήσει πέντε χρόνια στη Βραζιλία, αλλά και στη Γαλλία και στις ΗΠΑ. «Η Αθήνα έχει μια νεανική αύρα που η Ιταλία έχει προ πολλού απολέσει, θυμίζει τη Λισσαβώνα πριν από δέκα χρόνια», παρατηρεί η ίδια, που απολαμβάνει την παραμονή της εδώ παρά τα περιοριστικά μέτρα. «Δεν νιώθω πίεση εδώ, γιατί ακόμα και αν έχω τη δυνατότητα να περπατήσω μόνον μέχρι του Φιλοπάππου, αυτό το τοπίο είναι για μένα καινούργιο και μου κρατάει ζωηρό το ενδιαφέρον». Χάρη στο Διαδίκτυο συνεχίζει τη δουλειά της, ενώ δεν αποκλείει να ασχοληθεί μελλοντικά και με την προώθηση του ελληνικού αμπελώνα, «που έχει πολλές προοπτικές». Αν και όλα είναι ρευστά, η Λετίσια σχεδιάζει να μείνει εδώ τουλάχιστον μέχρι το καλοκαίρι. «Το σύστημα υγείας σας έχει προβλήματα, αλλά και το δικό μας δεν είναι καλύτερο», απαντά αφοπλιστικά στην εύλογη ερώτηση, «ξέρω, όμως, ότι έχετε καλούς γιατρούς και, άλλωστε, αν κανείς νοσήσει με COVID-19 και αναγκαστεί να νοσηλευθεί, θα είναι στην απομόνωση. Οπότε, είτε εδώ είτε στην Ιταλία, θα είναι το ίδιο».
Στο 1ο Νεκροταφείο για να θαυμάσει τα γλυπτά και στην τοπική αγορά για να προμηθευτεί φρέσκα φρούτα και λαχανικά αξιοποιεί τον επιτρεπόμενο χρόνο εξόδου η Ιταλολιβανέζα ανεξάρτητη σκηνοθέτις και φωτογράφος Τάνια Φεγκάλι, που μένει στο Μετς εδώ και έναν μήνα. «Επισκέπτομαι σταθερά την Ελλάδα εδώ και δεκαπέντε χρόνια, για μένα η χώρα σας σε επίπεδο νοοτροπίας βρίσκεται ακριβώς στη μέση ανάμεσα στην Ιταλία και στον Λίβανο», λέει η 36χρονη, «είναι για μένα η πατρίδα που επέλεξα». Στο παρελθόν έχει ζήσει δέκα χρόνια στο Παρίσι, έναν χρόνο στο Μπουένος Αϊρες και άλλο έναν στη Βομβάη, αλλά τη δεδομένη στιγμή είναι η Αθήνα ο τόπος που την εμπνέει ως καλλιτέχνιδα. «Μια πόλη δεν χρειάζεται να είναι τέλεια για να είναι ελκυστική», τονίζει η Τάνια, που δεδομένων των συνθηκών θεωρεί ότι η Αθήνα είναι οργανωμένη και αποπνέει ένα αίσθημα ασφάλειας στους ξένους επισκέπτες, όπως π.χ. το τεστ ανίχνευσης κορωνοϊού που έκανε στο αεροδρόμιο.
Το plan Β
Αποφασισμένη να μην περάσει ξανά καραντίνα κλεισμένη στο διαμέρισμά της στο Παρίσι, η Μανόν Λουσάρ, όταν είδε ότι πλησιάζει το νέο lockdown, έβαλε σε εφαρμογή το plan Β. «Στις αρχές του χρόνου βρέθηκα για πρώτη φορά στην Αθήνα για δύο πρότζεκτ με τη Vogue Greece και η πόλη σας ήταν για μένα μια αποκάλυψη», εξηγεί στην «Κ» η 28χρονη Μανόν, που εργάζεται ως μοντέλο και ως εκ τούτου ταξιδεύει πολύ. «Εκτοτε σκεφτόμουν να επανέλθω στην Αθήνα, έστω για έναν μήνα, για το αττικό φως, ταυτόχρονα όμως αγαπώ τη φύση και είμαι παθιασμένη με την ορειβασία· ήξερα, λοιπόν, ότι υπάρχουν ορειβατικοί προορισμοί στην Ελλάδα». Εχοντας εξασφαλίσει μερικές εβδομάδες χωρίς φωτογραφίσεις, η Μανόν εγκαταστάθηκε στο Λεωνίδιο για τη δεύτερη καραντίνα. «Εδώ οι ρυθμοί ζωής είναι αργοί, οι άνθρωποι πολύ ευγενικοί και εξοικειωμένοι με εμάς τους ορειβάτες», περιγράφει. «Η Αρκαδία επιβεβαιώνει τη φήμη της ως τόπος απολαύσεων, έχω ενθουσιαστεί με την ποιότητα των φρούτων και των λαχανικών». Φυσικά, κάνει ορειβασία και αναπνέει τον καθαρό αέρα που στην πρώτη καραντίνα στερήθηκε, μπορεί να αγναντεύει τον ανοικτό ορίζοντα. Μετανιώνει μόνο που δεν έφερε τον σκύλο της από τη Γαλλία.
Από το διαμέρισμά της στο Καλλιμάρμαρο για λογαριασμό εταιρείας στην Αθήνα εργάζεται η Γερμανίδα Γιάνα Βάινερτ, με παρέα τις δύο γάτες της. «Ηταν μια εξαιρετική ευκαιρία να εργάζομαι εξ αποστάσεως, όπως το επιθυμώ για λόγους ασφαλείας, και να βρίσκομαι και στην αγαπημένη μου πόλη». Η 24χρονη γνώρισε αρχικά την Ελλάδα μέσω ενός φίλου και έκτοτε «κόλλησε». «Η Αθήνα έχει πολλά να προσφέρει σε έναν νέο Ευρωπαίο, γι’ αυτό την αποκαλούν νέο Βερολίνο», τονίζει η Γιάνα. «Χαίρομαι τόσο πολύ όταν με σταματούν στον δρόμο και μου μιλούν ελληνικά». Οπως όλοι, μετράει αντίστροφα τον χρόνο για την άρση του lockdown. «Θα καταλάβουμε τότε πόσο τυχεροί είμαστε που έχουμε τη δυνατότητα έτσι απλά να ανοίγουμε την πόρτα του σπιτιού μας και να ταξιδεύουμε».
Καταφύγιο σε δύο χωριά της Χίου
«Στη διάρκεια ενός lockdown, τα θετικά μιας πόλης –οι επιλογές για διασκέδαση και ψυχαγωγία– εκμηδενίζονται και αναδεικνύονται τα αρνητικά», λέει στην «Κ» από την Καλαμωτή Χίου ο Τάσος Βίγλατζης, μόνιμος κάτοικος Βαρκελώνης, που μετέβη το καλοκαίρι με τον σύντροφό του στο εξοχικό τους και έκτοτε έμειναν εκεί.
«Αναρωτιόμασταν πώς θα ήταν η κατάσταση τον Σεπτέμβριο και αν θα επιστρέφαμε με ασφάλεια· αρχίσαμε, λοιπόν, να παρατείνουμε την παραμονή μας βδομάδα τη βδομάδα». Τα θετικά τού να ζεις εν μέσω καραντίνας σε ένα χωριό με λίγους κατοίκους είναι αυταπόδεικτα. «Θέλοντας και μη, δεν συνωστιζόμαστε, ενώ σε δέκα λεπτά απόσταση από το σπίτι βρισκόμαστε σε ανοικτό ορίζοντα». Ο ίδιος, που έπειτα από μια μακρά πορεία ως οικονομικός διευθυντής στους Financial Times εργάζεται ως σύμβουλος σε εταιρεία εκπαίδευσης στελεχών επιχειρήσεων με έδρα τη Βαρκελώνη, ήταν ήδη εξοικειωμένος με την τηλεργασία. «Με αφορμή την πανδημία συζητούνται έντονα οι μετεγκαταστάσεις: όσοι ζουν σε βόρειες χώρες ονειρεύονται τον Νότο και όσοι μένουν στις μητροπόλεις φλερτάρουν τα προάστια».
Νέους κατοίκους απέκτησαν τα γειτονικά Αρμόλια, όπου μένει ο Ανανίας Μαμελετζής, Αθηναίος με καταγωγή από τη Χίο, αλλά εδώ και δέκα χρόνια κάτοικος Λονδίνου. «Τις πρώτες δύο εβδομάδες του lockdown της άνοιξης ζήσαμε πρωτόγνωρες καταστάσεις – τα σούπερ μάρκετ είχαν αδειάσει ακόμα και από αυγά», θυμάται. «Αδημονούσα το καλοκαίρι να επιτραπούν εκ νέου οι πτήσεις για Ελλάδα να έρθω επιτέλους στη Χίο».
Ο 33χρονος οικονομολόγος παρακολουθούσε τις εξελίξεις με στόχο να επιστρέψει το φθινόπωρο στην Αθήνα ή στο Λονδίνο, αλλά τελικά έμεινε στα Αρμόλια. «Αυτό το αναγκαστικό διάλειμμα από την “κανονικότητα” μου έκανε καλό γιατί βρήκα χρόνο να αφιερώσω σε φίλους και οικογένεια στην Ελλάδα, τους οποίους έως τώρα έβλεπα δέκα μέρες τον χρόνο», σημειώνει. «Η ζωή στο χωριό, όπου έχω τη χαρά να συντροφεύω και τη γιαγιά μου, με έχει κάνει να δω καθαρά τι είναι αυτό που μετράει στο τέλος της ημέρας». Ο ίδιος απολαμβάνει κάθε του μέρα και ανακαλύπτει τη χειμερινή Χίο, όπου τη δεδομένη στιγμή έχουν μηδενιστεί τα κρούσματα, έχοντας βέβαια επίγνωση ότι συν τω χρόνω θα επιστρέψει στη βάση του.