Τον καταλυτικό ρόλο του γιατρού εργασίας, και δη εν μέσω πανδημίας, ανέδειξε χθες στο Πανελλήνιο Συνέδριο για τα Οικονομικά και τις Πολιτικές της Υγείας ο δρ Θεόδωρος Μπάζας, ειδικός ιατρός εργασίας και μέλος της συμβουλευτικής επιτροπής εμπειρογνωμόνων για την υγιεινή και την ασφάλεια εργασίας στον ΠΟΥ. «Σε χώρες της Ε.Ε. προβλέπεται για έναν πιλότο που πετάει συστηματικά από σημεία από τα οποία δέχεται ισχυρή ακτινοβολία ένα όριο ασφαλείας των πτήσεών του, προκειμένου να τον προστατεύσει», αναφέρει ένα παράδειγμα ο δρ Μπάζας, «η ίδια αρχή θα έπρεπε να εφαρμόζεται και στην περίπτωση του κορωνοϊού, καθώς ένα μέρος του πληθυσμού δεν συμμορφώνεται με τα περιοριστικά μέτρα και η επιδημιολογική παρακολούθηση είναι ελλιπής».
Σύμφωνα με τον ίδιο, «η COVID-19 είναι μια επαγγελματική νόσος, καθώς πληροί τα κριτήρια, εμφανίζεται δηλαδή συχνότερα σε ορισμένες επαγγελματικές ομάδες». Κάνοντας, μάλιστα, μια σύντομη αναδρομή, «όταν πρωτοεμφανίστηκε η νόσος στη Γουχάν, τα κρούσματα ήταν αποκλειστικά εργαζόμενοι στην ψαραγορά και στην αγορά κρεάτων της πόλης». Την άποψη του δρος Μπάζα φαίνεται ότι συμμερίζονται άλλες χώρες-μέλη της Ε.Ε. «Τον Σεπτέμβριο, η Γαλλία την αναγνώρισε ως επαγγελματική νόσο, ενώ εξίσου την αναγνωρίζει και η Γερμανία». Η γειτονική Ιταλία «θεωρεί όλα τα λοιμώδη νοσήματα επαγγελματικές νόσους άπαξ και αποδειχθεί ότι η επιμόλυνση έγινε σε επαγγελματικό χώρο, και στη Μ. Βρετανία αναμένεται να δοθούν μελλοντικά αποζημιώσεις σε εργαζομένους», προσθέτει ο ίδιος, που είναι μέλος της Διεθνούς Επιτροπής Ιατρικής και Υγιεινής της Εργασίας.
Εν εξελίξει μελέτες
Ο δρ Μπάζας διαμηνύει ότι σχετικές μελέτες για το αν ο κορωνοϊός είναι επαγγελματική νόσος ή όχι βρίσκονται εν εξελίξει, «τελικός σκοπός είναι η εναρμόνιση των νομοθεσιών εντός Ε.Ε.». Το γεγονός ωστόσο ότι οι Αρχές στην Ελλάδα δεν έχουν ασχοληθεί με το εν λόγω ζήτημα δεν προκαλεί έκπληξη. «Από το 2009 δεν έχει καταγραφεί περιστατικό επαγγελματικής νόσου και γενικότερα δεν έχουμε αξιοποιήσει τον θεσμό του ιατρού εργασίας».
Ο ίδιος, πάντως, είναι πεπεισμένος πως μια τέτοια κατηγοριοποίηση της COVID-19 θα είχε «λογιστική σπουδαιότητα» και θετική συμβολή στην αντιμετώπισή της. «Θα ευαισθητοποιούσε τους εργοδότες να αυξήσουν τα μέτρα προστασίας, αλλά και τους εργαζομένους να τα τηρούν», υπογραμμίζει, «και θα καθιστούσε την παρουσία ενός γιατρού εργασίας, όπως προβλέπει και ο νόμος, απαραίτητη». Στο πρώτο κύμα της πανδημίας η συγκεκριμένη ειδικότητα δεν αξιοποιήθηκε παρά μόνο κατά την «επανεκκίνηση» της αγοράς εργασίας το καλοκαίρι για τη γνωμάτευση ως προς το ποιοι εργαζόμενοι ανήκουν στις ευπαθείς ομάδες ή όχι. Αλλωστε, είναι ενδεικτικό ότι η εν λόγω ειδικότητα δεν συμπεριλήφθηκε στην επιτροπή εμπειρογνωμόνων του υπουργείου Υγείας.
«Τη δεδομένη στιγμή, όμως, είμαστε σε θέση να κάνουμε αγωγή υγείας για την τήρηση των μέτρων, όπως η χρήση μάσκας, και την πραγματοποίηση τεστ ανίχνευσης του κορωνοϊού στους εργαζομένους· και προσεχώς να οργανώσουμε τη διαδικασία εμβολιασμού του προσωπικού της εκάστοτε επιχείρησης ή οργανισμού», κατέληξε ο ίδιος.