Κίνδυνο επιβίωσης θα αντιμετωπίσει το 2021 η ΑΝΙΜΑ, η μεγαλύτερη δομή νοσηλείας τραυματισμένων ζώων και πουλιών στη χώρα, αν δεν βρεθεί ένας τρόπος χρηματοδότησης των δραστηριοτήτων της. Η οργάνωση, που τα τελευταία 15 χρόνια έχει περιθάλψει πάνω από 45.000 ζώα, έχει δεχθεί σοβαρό οικονομικό πλήγμα από τις αρχές του έτους και παρ’ όλα αυτά συνεχίζει με αμείωτο ρυθμό τη δραστηριότητά της, 365 ημέρες τον χρόνο. Αξιοσημείωτο είναι ότι η ΑΝΙΜΑ δέχεται ζώα και από δασαρχεία, τη Θηροφυλακή, την Αστυνομία και άλλους φορείς του κράτους, πολλά από τα οποία είναι απειλούμενα είδη, χωρίς να λαμβάνει σταθερή οικονομική στήριξη για την υπηρεσία που προσφέρει.
Πριν από μία εβδομάδα, μια φιλοζωική οργάνωση από τον Νέο Κόσμο έφερε στις κεντρικές εγκαταστάσεις της ΑΝΙΜΑ, στην Καλλιθέα, 81(!) μεσογειακές χελώνες. «Τις είχε στο σπίτι της μια γιαγιά κι όταν πέθανε, αυτές συνέχισαν να ζουν στην αυλή της. Ομως, είναι ένα αυστηρά προστατευόμενο είδος. Προς το παρόν τις μεταφέραμε στον Βοτανικό Κήπο Διομήδους (όπου μας έχει διατεθεί η χρήση δύο στρεμμάτων) και στην άλλη εγκατάστασή μας στον Δήμο Σαρωνικού. Να δούμε την άνοιξη αν, πόσες και πού μπορούν να απελευθερωθούν», λέει η Μαρία Γανωτή, ιδρύτρια και «ψυχή» της ΑΝΙΜΑ. «Δεν είναι βέβαια η μόνη τέτοια περίπτωση που ξαφνικά φθάνουν μαζεμένα δεκάδες ή και εκατοντάδες ζώα στις εγκαταστάσεις μας. Οταν κατάσχονται πουλιά από παράνομο εμπόριο, σύμφωνα με τη νομοθεσία πρέπει να παραδοθούν σε κέντρο περίθαλψης. Και ξαφνικά έρχεται η Θηροφυλακή με 100, 200, έχει τύχει και 800 πουλιά. Εμείς πρέπει να δούμε ποια είναι άμεσα απελευθερώσιμα, ποια χρειάζονται φροντίδα. Συχνά μας φέρνουν τραυματισμένα ζώα τα δασαρχεία, οι φορείς διαχείρισης προστατευόμενων περιοχών… Σε όλη αυτή τη διαδικασία το κράτος δεν παρεμβαίνει πουθενά υποστηρικτικά».
Επεμβάσεις αφιλοκερδώς
Πολλά από τα είδη που καταλήγουν στην ΑΝΙΜΑ είναι απειλούμενα. «Αυτή τη στιγμή περιθάλπουμε 24 τραυματισμένα όρνια. Το ένα χειρουργήθηκε πριν από λίγες ημέρες, το έστειλε πυροβολημένο η Διεύθυνση Δασών Χανίων. Αυτά τα ζώα τρώνε πολύ, θέλουν μεγάλους χώρους. Επιπλέον, τα χειρουργεία τους είναι πολύ ακριβά: Αν δεν υπήρχε το Κτηνιατρικό Κέντρο Περιστερίου να αναλαμβάνει αφιλοκερδώς όλες τις επεμβάσεις, η ΑΝΙΜΑ δεν θα μπορούσε να δουλέψει. Ομως, η δουλειά μας δεν αφορά μόνο την περίθαλψη. Προ ημερών λάβαμε έναν νεκρό αργυροπελεκάνο που έστειλε η Ορνιθολογική Εταιρεία από το Μεσολόγγι για να πάρουμε δείγματα και να τα στείλουμε στο πανεπιστημιακό εργαστήριο στη Θεσσαλονίκη για ανάλυση, γιατί είναι κρίσιμο να δούμε από τι πεθαίνει ένα προστατευόμενο είδος».
Σήμερα η περίθαλψη άγριων ζώων (απειλούμενων ή μη) γίνεται στη χώρα μας από τρία κέντρα: την «Αλκυόνη» στην Πάρο, την ΑΝΙΜΑ στην Αθήνα, που λειτουργεί με την άδεια της «Αλκυόνης» λόγω ενός ζητήματος στη νομοθεσία (αφορά τον ορισμό του κέντρου περίθαλψης και το πού αυτό επιτρέπεται – αντιμετωπίστηκε στο πρόσφατο πολεοδομικό πολυνομοσχέδιο), και τη «Δράση για την Αγρια Ζωή» στη Θεσσαλονίκη. Επιπλέον, ο «Αρκτούρος», η MOm, ο «Αρίων» και ο ΑΡΧΕΛΩΝ περιθάλπουν και αυτοί συγκεκριμένα απειλούμενα είδη (αρκούδες, φώκιες, δελφίνια, θαλάσσιες χελώνες κ.ά.). «Οι ΑΝΙΜΑ, “Αλκυόνη” και “Δράση” περιθάλπουμε χιλιάδες άγρια ζώα κάθε έτος. Εμείς από 4.000 έως 7.000, η “Δράση” περί τις 2.000-3.000, η “Αλκυόνη” από 500 έως 1.000».
Η κ. Γανωτή δεν διστάζει να μιλήσει ανοιχτά για τα οικονομικά προβλήματα της ΑΝΙΜΑ. «Και οι τρεις οργανώσεις είμαστε σε δεινή κατάσταση. Η ροή των τραυματισμένων ζώων δεν σταμάτησε στην πανδημία – αυτό που σταμάτησε είναι η δυνατότητα για εκδηλώσεις ή επισκέψεις σχολείων, που απέδιδαν κάποια έσοδα. Εμείς εξαρτόμαστε σχεδόν αποκλειστικά από χορηγίες. Το Ιδρυμα Σταύρος Νιάρχος μας υποστήριξε τα προηγούμενα πέντε χρόνια, όμως η χορηγία έληξε στις αρχές του έτους και πρέπει να περάσει ένας χρόνος προτού να έχουμε τη δυνατότητα να καταθέσουμε ξανά αίτημα. Επιπλέον, τα περισσότερα ιδρύματα δεν καλύπτουν λειτουργικά έξοδα, αλλά project. Δύο φορές έχουμε χρηματοδοτηθεί με 50.000 ευρώ από το Πράσινο Ταμείο, όπου επίσης όμως δεν μπορούμε να υποβάλουμε πρόταση την επόμενη χρονιά. Αναζητούμε οικονομική υποστήριξη από ιδρύματα, εταιρείες, ιδιώτες, από όποιον ξέρουμε και δεν ξέρουμε. Ο κόσμος βοηθάει με μικροδωρεές, αλλά έχει οικονομική στενότητα. Η ΑΝΙΜΑ χρειάζεται 12.000 ευρώ τον μήνα για πάγια, βενζίνες, τροφές, φάρμακα, μισθούς για τους επτά εργαζομένους. Εγώ είμαι 60 ετών, είμαι από τη δεκαετία του ’80 σε αυτό τον χώρο και όλα αυτά τα χρόνια είμαι “ζητιάνα”, για να μείνει η δουλειά μας ζωντανή».
Αξίζει να σημειωθεί ότι η ΑΝΙΜΑ δεν δέχεται μόνο απειλούμενα ή προστατευόμενα είδη, αλλά κάθε τραυματισμένο άγριο ζώο. «Από σπουργίτια και ασβούς μέχρι χελώνες και φίδια. Θα μου πεις, γιατί να φροντίσεις ένα κοινό είδος, ένα χελιδόνι ή ένα κοτσύφι; Σκεφτείτε την απογοήτευση ενός ανθρώπου που θα βρει ένα τραυματισμένο χελιδόνι και δεν θα έχει πουθενά να το πάει. Κατά τη γνώμη μου, αυτή είναι μια πολύ σημαντική υπηρεσία. Μαζί με το ζώο, διασώζουμε και την ευαισθησία μιας κοινωνίας. Αν αύριο η ΑΝΙΜΑ, η “Αλκυόνη” και η “Δράση” βάλουμε “λουκέτο”, τι θα γίνει;»