Μόνος, όπως έζησε όλη τη ζωή του, έφυγε προχθές ο Στέργιος Αγγελίδης. Γεννήθηκε το 1944 στην Αριδαία και μεγάλωσε στον Πολύγυρο της Χαλκιδικής.
Με μόνα τα εφόδια του δημόσιου σχολείου πέρασε στους 5 πρώτους στη Σχολή Μηχανολόγων Ηλεκτρολόγων, το 1962. Με σπάνια ευφυΐα και αστείρευτη δίψα εντρύφησε στα επιστημονικά εγχειρίδια, αλλά παράλληλα και στα βιβλία μεγάλων στοχαστών της φιλοσοφίας, της ψυχολογίας και της πολιτικής.
Ασχολήθηκε ενεργά με τον φοιτητικό συνδικαλισμό μέσα από τις τάξεις της ΕΔΗΝ. Υπήρξε πρωτοπόρος στις μεγάλες φοιτητικές κινητοποιήσεις που ακολούθησαν τη βασιλική εκτροπή του 1965, αλλά και στην αντίσταση κατά της δικτατορίας. Ηταν ένας από εκείνους που πλήρωσαν πολύ ακριβό τίμημα με τον σκληρό βασανισμό της φάλαγγας στην ταράτσα της Μπουμπουλίνας από τους βασανιστές της ασφάλειας, όταν συνελήφθη τον Ιούνιο του 1968. Δικάστηκε, στη δεύτερη δίκη της Δημοκρατικής Αμυνας μαζί με τον Βασίλη Φίλια, τον Σπύρο Πλασκοβίτη, τον Γιάννη Κάρμη και τον Τάσο Ανδρέου και καταδικάστηκε σε οκτώ χρόνια φυλακή.
Αποφυλακίστηκε μετά 4 χρόνια, για λόγους ανηκέστου βλάβης, που τον ακολούθησε σε όλη τη ζωή του. Πήρε πτυχίο του μηχανολόγου μηχανικού από το Πανεπιστήμιο Πατρών, αφού το ΕΜΠ τον απέβαλε, το 1972, λόγω της δράσης του. Μετά τη μεταπολίτευση ενεργοποιήθηκε στη Σοσιαλιστική Πορεία.
Σπάνιος χαρακτήρας, με υψηλό το αίσθημα του καθήκοντος, παρέμεινε όλη του τη ζωή ταγμένος στην υπόθεση της Δημοκρατίας και της κοινωνικής δικαιοσύνης.
* Ο κ. Λάμπης Ντόλκας είναι διπλ. ηλ/γος-μηχ/γος.