Η Αθήνα απλώνεται κάτω από τον Βράχο λουσμένη στο φως, η θάλασσα λαμπυρίζει και η Ακρόπολη γεμίζει με δέος όποια μάτια αντικρίζουν το τοπίο από εκεί για πρώτη ή πολλοστή φορά.
Χθες οι πόρτες του αρχαιολογικού χώρου της Ακρόπολης επιτέλους άνοιξαν ξανά. Κατά τη διάρκεια του εγκλεισμού, τα πεντελικά της μάρμαρα έχουν υπάρξει πηγή φωτός και σθένους για μυριάδες κατοίκους της Αθήνας που εδώ και μήνες τα θαυμάζουν μόνο από απόσταση.
«Νιώθω ευγνώμων», λέει στην «Κ» η ξεναγός Αθηνά Κουτσούρη καθώς προχωράει προς τα Προπύλαια. Εχει πέντε μήνες να βρεθεί εδώ, ο χώρος τής έλειψε αφόρητα. «Είναι ψυχική ανάταση», αναφέρει.
Ο κόσμος χθες ήταν λιγοστός –χωρίς να είναι αμελητέος– και η Ακρόπολη ένας σχεδόν ιδιωτικός παράδεισος. Πολλοί από τους επισκέπτες, Ελληνες και μη, είναι μόνοι τους, αλλά ακόμα και εκείνοι που έχουν έρθει με παρέα σχεδόν δεν μιλούν μεταξύ τους, κι αν μιλούν, το κάνουν σιωπηλά – ο μόνος ήχος που ακούγεται είναι αυτός των μηχανημάτων που βοηθούν στην αναστήλωση των μνημείων.
«Μου αρέσει που δεν έχει πολύ κόσμο, είναι ευκαιρία», λέει ο Δημοσθένης Δημητρόπουλος, συμπληρώνοντας ότι η επίσκεψη αποτελεί καλό διάλειμμα από τον εγκλεισμό. Για τη σύντροφό του, Ολγα Μπορονίλο, είναι μια δόση θετικής ενέργειας. «Κάθε φορά στην Ακρόπολη βλέπεις κάτι διαφορετικό – σήμερα το βιώνω πιο μοναδικά», αναφέρει, συμπληρώνοντας πως τώρα νιώθει αισιόδοξη για το μέλλον. «Η περηφάνια που νιώθεις εδώ δεν συγκρίνεται με τίποτα άλλο», σημειώνει.
Ο Θέμης Οικονομίδης ήρθε στις 9 το πρωί – τρεις ώρες αργότερα ακόμα χαζεύει τον Παρθενώνα. Εχει επισκεφθεί τον χώρο δεκάδες φορές, αλλά την επίσκεψη της Δευτέρας δεν την έχανε με τίποτα. «Είναι χώρος από όπου κάποιος αντλεί ενέργεια», λέει στην «Κ», «και έχουμε ανάγκη να αντλήσουμε ενέργεια».
Κάτι διαφορετικό
Πολλοί περίμεναν ανυπόμονα το άνοιγμα της Ακρόπολης – κάποιοι, όπως ο Konstantin Berlage, ένας 22χρονος Γερμανός φοιτητής Erasmus στην Αθήνα, για να την επισκεφθούν για πρώτη φορά. Από τη στιγμή που ανακοινώθηκε το άνοιγμα των αρχαιολογικών χώρων, ο ίδιος και οι φίλοι του ήξεραν πού θα πήγαιναν πρώτα. «Επιτέλους κάναμε και κάτι πέραν του να περπατάμε», τονίζει η Luca Luipold.
Τυχερή στάθηκε η οικογένεια Barkusky –ο Nicholas, η Lise και οι δύο κόρες τους– τη Δευτέρα. Εχουν έλθει από τη Γαλλία και πήγαν στην Ακρόπολη χωρίς να ξέρουν ότι ήταν η πρώτη ημέρα επαναλειτουργίας της – προς μεγάλη τους χαρά, τη βρήκαν ανοικτή. Αλλοι όμως ανυπομονούσαν να ανοίξει για λόγους εργασίας.
Ο αρχαιολόγος Πάνος Βαλαβάνης ανέμενε να συνεχίσει τις μελέτες του, αλλά το άνοιγμα της Ακρόπολης δεν τον ανακούφισε μόνο για αυτό. «Τα μνημεία αναλαμβάνουν ξανά έναν από τους βασικούς τους ρόλους», τονίζει, λέγοντας πως έναν χώρο μαγνητικό, με «δονήσεις», όπως αυτές της Ακρόπολης, μπορεί να τον αντιληφθεί κανείς μόνο διά ζώσης. «Τα μνημεία χωρίς κόσμο», συμπληρώνει, «είναι σχεδόν νεκρά».