Hταν 12 Απριλίου του 1961, τέτοιες μέρες, όταν ο Ρώσος κοσμοναύτης Γιούρι Γκαγκάριν βγήκε από την ατμόσφαιρα του πλανήτη μας και έγινε ο πρώτος άνθρωπος που περπάτησε στο Διάστημα. «Κοιτάζω τη Γη και είναι τόσο όμορφη…» ήταν η ιστορική φράση που εκστόμισε κατά την επικοινωνία του με το διαστημικό κέντρο του Μπαϊκονούρ.
Εξήντα χρόνια μετά και ενώ στο ενδιάμεσο ο Αμερικανός Νιλ Αρμστρονγκ πάτησε (20 Ιουλίου του 1969) στο φεγγάρι, κάνοντας «ένα μικρό βήμα για τον άνθρωπο, ένα τεράστιο άλμα για την ανθρωπότητα», ένας μαθητής της πέμπτης τάξης του δημοτικού ταξίδεψε ακόμα πιο μακριά: πήγε από τη Θεσσαλονίκη στον πλανήτη Αρη, όπου συνάντησε εξωγήινους και μάλιστα χόρεψε μαζί τους σε διαστημική ντισκοτέκ!
Οχι, δεν ταξίδεψε με το προσφάτως (18 Φεβρουαρίου) προσεδαφισθέν στον Κόκκινο Πλανήτη διαστημικό ρόβερ της NASA «Perseverance» ο εντεκάχρονος Γιώργος Κρήτος, αν και δεν προβλέπεται να είναι μακριά η μέρα που άνθρωποι με φαντασία σαν και αυτή του μικρού Θεσσαλονικιού θα κάνουν πράξη το όνειρο της κατάκτησης και της εποίκησής του.
Προς το παρόν, ο μικρός Γιωργάκης, με «διαστημική βολίδα» τη φαντασία του, «βγήκε», παρέα με συμμαθητές του, από την ατμόσφαιρα, προσπέρασε κουνώντας «μαντίλι» στη διαδρομή, τον αιωρούμενο κάπου στο Διάστημα Γκαγκάριν, άφησε πίσω του τη Σελήνη και την πατημασιά του Νιλ Αρμστρονγκ και για κάποιες μέρες βρέθηκε στον Αρη ξεφεύγοντας –όπως σημειώνει στην έκθεση που του ζήτησε να γράψει η δασκάλα του γύρω από ένα φανταστικό ταξίδι στα αστέρια– «από την ανιαρή καθημερινή ρουτίνα» της Γης και του σχολείου, βεβαίως.
Ιδού λοιπόν, πώς ξεκίνησε γι’ αυτό το φανταστικό ταξίδι και πώς τα πέρασε στον πλανήτη Αρη ο Θεσσαλονικιός «Μικρός Πρίγκιπας».
«Ηταν Κυριακή πρωί. Εγώ και η παρέα μου θέλαμε να κάνουμε κάτι που θα μας βοηθούσε να ξεφύγουμε απ’ την ανιαρή καθημερινή ρουτίνα. Θα πηγαίναμε στον Αρη! Ετσι, αρχίσαμε να σκεφτόμαστε το πώς…
Μετά από ολόκληρες μέρες αρχίσαμε να κατασκευάζουμε και να μετατρέπουμε ένα παλιό τιρκουάζ αμάξι με ένα παράξενο σχήμα κάπως σαν σκαθάρι. Του εγκαταστήσαμε δύο πελώριους πυραύλους στα πλαϊνά και μετατρέψαμε το εσωτερικό του σαν έναν πύραυλο. Βάλαμε κουμπάκια παντού, έναν παράξενο ασύρματο και ένα τεράστιο κόκκινο κουμπί που άμα το πατούσαμε θα το έκανε να πάει όσο πιο γρήγορα μπορεί για επείγουσες καταστάσεις.
Αργότερα την ίδια χρονιά πήγαμε σε ένα έρημο μέρος και εκτοξευτήκαμε στην στρατόσφαιρα. Το ταξίδι διήρκεσε έξι τεράστιους μήνες! Προσγειωθήκαμε στον ερυθρό πλανήτη ζωντανοί! Το τοπίο ήταν εξωπραγματικό! Σου κοβόταν η ανάσα! Κόκκινα βουνά, τεράστιες ερημωμένες εκτάσεις και εξωγήινοι παντού γύρω μας.
Κατευθείαν αντικρίσαμε κάτι μικρόσωμα πράσινα πλάσματα με οκτώ μάτια! Είχαν πλοκάμια σαν οκταπόδια και τα χέρια τους είχαν διαφορετικό μέγεθος! Αυτά τα πλάσματα μάς περικύκλωσαν και σήκωσαν ένα τεράστιο σύννεφο σκόνης στον αέρα. Προσπαθούσαν να μας πουν κάτι, αλλά ως άνθρωποι δεν καταλαβαίναμε τίποτα! Για καλή μας τύχη μαζί μας είχαμε φέρει έναν “μεταφραστή εξωγήινων” και έτσι μπορούσαμε να επικοινωνήσουμε μαζί τους. Μας φιλοξένησαν σε ένα πολυτελές ξενοδοχείο, το “Αρτεμις”. Η διαμονή μας σε αυτό ήταν υπέροχη.
Τη δεύτερη ημέρα σ’ αυτόν τον παράξενο πλανήτη αναρριχηθήκαμε σε ένα ογκώδες, πελώριο βουνό ώς την κορυφή! Η εμπειρία ήταν εξωπραγματική. Υπήρχαν παιδικές χαρές, εστιατόρια, εμπορικά κέντρα και ό,τι άλλο μπορείς να φανταστείς! Κατά το μεσημεράκι, μας έστρωσαν το τραπέζι στο σπίτι του δημάρχου του Αρη, τον κύριο Πολ Αντερσεν και φάγαμε τη σπεσιαλιτέ τους Μπους Κρους… Το βράδυ για διασκέδαση μάς συνόδεψαν στη ΔΙΑΣΤΗΜΟDISCO™, όπου χορέψαμε ολονυχτίς.
Μόλις ξυπνήσαμε την επόμενη μέρα από τα παιδιά, πήγαμε για μια μικρή εκδρομή στο ντόπιο σχολείο για να δούμε πώς εκπαιδεύονταν τα παιδιά.
Μόλις πατήσαμε το πόδι μας εκεί μέσα, ένας ολόκληρος νέος τεχνολογικός κόσμος άνοιξε μπροστά στα μάτια μας!
Αντί για παραδοσιακά βιβλία είχαν μια επιφάνεια από γυαλί που όταν πατούσαν ένα κουμπί, το περιεχόμενο με τη βοήθεια λέιζερ εμφανιζόταν στον αέρα. Στο διάλειμμα βγήκαν στην αυλή και κάθονταν ακίνητοι μέχρι να τελειώσει. Αναρωτιόμουν τι έκαναν και ρώτησα τον δάσκαλο. Τελικά όσο μένουν ακίνητοι φορτίζονται με ηλιακή ενέργεια σαν να έπαιζαν!
Την τελευταία μας ημέρα στον πλανήτη αυτόν αποχαιρετήσαμε τους νέους μας φίλους και τους δώσαμε κάτι μικρά γήινα σουβενίρ και αυτοί σε ανταπόδοση μάς δώρισαν το “κλειδί της πόλης”. Θα ήθελα να ξαναβρεθούμε σε αυτόν τον πλανήτη, αλλά μόνο για ταξίδι. Περάσαμε πολύ ωραία εκεί! Τελικά άξιζε το ταξίδι αυτό…».
Ο Γιώργος Κρήτος διαθέτει πολλά από εκείνα τα στοιχεία που χαρακτηρίζουν ένα «παιδί θαύμα»: υψηλή ευφυΐα, παίζει στα δάχτυλα την ψηφιακή τεχνολογία, έχει απίστευτη δίψα για μάθηση, περιέργεια και, πάνω απ’ όλα, φαντασία που καλπάζει σε μακρινούς γαλαξίες και ατέλειωτες ξαστεριές. Γνωρίζει για τον Γιούρι Γκαγκάριν, τον Νιλ Αρμοστρονγκ και παλεύει στο μυαλό του να κατανοήσει την ύπαρξη άλλων κόσμων έξω από τον δικό μας.
Η έκθεσή του έφτασε στα χέρια του Ελληνα αστροφυσικού του Πανεπιστημίου του Σικάγου, κ. Θανάση Οικονόμου, που αντέδρασε με ένα «μεγάλο μπράβο στον Γιωργάκη για τη φαντασία του» και του υποσχέθηκε ότι όταν έρθει στην Ελλάδα το καλοκαίρι θα επιδιώξει να τον συναντήσει.