Το υπό διαβούλευση σχέδιο νόμου φαίνεται να αγνοεί τις δύο κύριες πηγές παραγωγής αδέσποτων στη χώρα μας: τη χωρίς κανέναν έλεγχο από κτηνίατρο διαβίωση –άρα και αναπαραγωγή– δεσποζόμενων και αδέσποτων στο σύνολο σχεδόν της ελληνικής επαρχίας και την αθρόα παράνομη εισαγωγή κουταβιών από τα κατ’ ευφημισμόν εκτροφεία καθαρόαιμων. Για το πρώτο αντιγράφει ως λύση το αποτυχημένο μοντέλο της ανάθεσης στους ΟΤΑ, όπου η κρατική ευθύνη για την ευζωία των αδέσποτων μοιράστηκε στις πενταμελείς επιτροπές κάθε δήμου, με αποτέλεσμα την ακυβερνησία και την έλλειψη πολιτικής για τα αδέσποτα στη συντριπτική πλειονότητα των περιφερειακών δήμων της χώρας. Για το δεύτερο απλώς δεν κάνει τίποτε.
Το νομοσχέδιο όμως είναι επικίνδυνο και για τα ίδια τα ζώα, αφού απαγορεύει την περίθαλψη ζώων χωρίς ηλεκτρονική σήμανση και τιμωρεί με πρόστιμα όσους κτηνιάτρους κάνουν το καθήκον τους. Επίσης, αφαιρεί από μη οργανωμένους φιλόζωους τη δυνατότητα να φροντίζουν αδέσποτα. Δεν κάνει βήμα ως προς την εκπαίδευση των ιδιοκτητών (ο εκφοβισμός με πρόστιμα δεν αποτελεί εκπαιδευτική μέθοδο) και της κοινωνίας συνολικά σε θέματα ευζωίας των ζώων συντροφιάς.
Η υποχρεωτικότητα της στείρωσης των ζώων συντροφιάς μετατρέπει από το 2023 την κατοχή ζώου από δικαίωμα σε προνόμιο το οποίο μπορούν να έχουν μόνο οικονομικά ισχυρότεροι. Το εισοδηματικό όριο του ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος που προτείνεται ουσιαστικά μεταθέτει στους δήμους την υποχρέωση στείρωσης ενός πληθυσμού δεσποζόμενων που δεν έχει ήδη στειρωθεί. Αδέσποτα και δεσποζόμενα θα καταλήξουν να αποτελούν ένα ακόμα πεδίο κρατικοδίαιτης επιχειρηματικής κερδοφορίας που εντέλει θα κοστίζει στο κράτος περισσότερο και θα διαιωνίζει το πρόβλημα.
Η τήρηση μητρώου που αφορά τα κτηνιατρικά στοιχεία αλλά και τα στοιχεία των ιδιοκτητών ζώων είναι, σύμφωνα με τις κατευθυντήριες οδηγίες του Παγκόσμιου Οργανισμού για την Υγεία των Ζώων (WOAH), μέλημα των κτηνιατρικών υπηρεσιών. Η μεταφορά της αρμοδιότητας αυτής σε μια επιτροπή στο υπουργείο Εσωτερικών με τη συμμετοχή ιδιωτών, χωρίς την εγγυημένη παρουσία των κτηνιατρικών υπηρεσιών, θα οδηγήσει σε αδυναμία παρέμβασης σε προβλήματα ζωοανθρωπονόσων.
Οριστική λύση για τη διαχείριση και μείωση των αδέσποτων ζώων είναι η υποχρεωτική ίδρυση δημοτικών ή διαδημοτικών κτηνιατρείων για τον εμβολιασμό, τη σήμανση, την περίθαλψη και τη στείρωση των αδέσποτων, με μόνιμο κτηνίατρο. Οποιος δήμος αδιαφορήσει για αυτή του την υποχρέωση, όπως και την υποχρέωση να λειτουργήσει δημοτικό ή διαδημοτικό καταφύγιο και υπηρεσία περισυλλογής και διαχείρισης, να υπόκειται σε κυρώσεις. Δεν χρειάζεται, δηλαδή, τρίτο διαδοχικό νομοθετικό πλαίσιο για τα αδέσποτα. Να υποχρεωθεί η πολιτεία σε τήρηση του ήδη υπάρχοντος χρειάζεται.
* Ο κ. Λάμπρος Αντωνιάδης είναι κτηνίατρος, ελ. επαγγελματίας.