Οι κομματικές παρατάξεις χρησιμοποιούν τους φοιτητικούς συλλόγους εργαλειακά. Χρειάζονται κάποιες σφραγίδες για να εμφανίζουν ότι οι δράσεις τους έχουν δήθεν κάποια δημοκρατική νομιμοποίηση, ενώ ξέρουμε ότι δρουν με δική τους κομματική ατζέντα, ανεξάρτητα από τους συλλόγους. Η συμμετοχή στις συνελεύσεις είναι ελάχιστη, οι αποφάσεις των συνελεύσεων «εκβιάζονται» με διάφορα κόλπα (π.χ. παιχνίδια με την απαρτία), ενώ εκδίδονται από διαφορετικούς συλλόγους πανομοιότυπα ψηφίσματα που ετοιμάζονται προηγουμένως σε κομματικά γραφεία. Η δράση των κομματικών παρατάξεων δεν θα θιγόταν ουσιαστικά αν γίνονταν εκλογές στους συλλόγους με ενιαίο ψηφοδέλτιο, διότι οι παρατάξεις δεν έχουν πραγματικά ανάγκη τους συλλόγους για να δράσουν, ενώ θα έβρισκαν τρόπο, με τη σταυροδοσία, να ελέγξουν κομματικά και τις εκλογές. Πάντως, μια τέτοια εξέλιξη, δηλαδή ενιαίου ψηφοδελτίου, δεν μπορεί παρά να προέλθει από διαδικασίες και αποφάσεις εντός των συλλόγων, διότι δεν μπορεί να επιβληθεί σε σωματεία, όπως είναι οι φοιτητικοί σύλλογοι, ο τρόπος που θα κάνουν εκλογές. Αυτός ο τρόπος όμως δύσκολα θα αλλάξει, διότι χρειάζονται αυξημένες πλειοψηφίες για να γίνουν νομίμως αλλαγές στο καταστατικό.
Εκτιμώ ότι η υπουργός, στις δηλώσεις της, εννοούσε ότι θα υπάρχει ενιαίο ψηφοδέλτιο για τους εκπροσώπους των φοιτητών στα πανεπιστημιακά όργανα (Σύγκλητος, Κοσμητεία, συνέλευση τμήματος). Αυτό προβλεπόταν στον ν. Διαμαντοπούλου και δεν αποκλείεται από τον ν. Γαβρόγλου που είναι σε ισχύ. Οι φοιτητικές παρατάξεις, όμως, αντιποιούμενες τη βούληση των απλών φοιτητών, αντιτίθενται σε αυτές τις εκλογές είτε επειδή διαφωνούν με τον νόμο είτε επειδή προτιμούν να κάνουν ιδιαίτερες συνεννοήσεις με τις πανεπιστημιακές Αρχές για το ποιος θα παρίσταται στα όργανα. Ετσι, εκτός ελάχιστων εξαιρέσεων (βλ. Χαροκόπειο), δεν συμμετέχει κανένας νόμιμος εκπρόσωπος φοιτητών στα όργανα. Οσοι παρίστανται, είτε βιαίως είτε μέσω ειδικών συνεννοήσεων, δημιουργούν, πλην όλων των άλλων, και πρόβλημα νομιμότητας για τις αποφάσεις των οργάνων. Η μη παρουσία των φοιτητικών εκπροσώπων είναι κάτι κακό για τη λειτουργία του πανεπιστημίου, διότι οι αποφάσεις λαμβάνονται από τους καθηγητές χωρίς καμία ουσιαστική εποπτεία από ανώτερα όργανα και χωρίς τη νόμιμη παρουσία «μαρτύρων» από το φοιτητικό Σώμα, που είναι το πιο αγνό κομμάτι της ακαδημαϊκής κοινότητας. Αν οι φοιτητές παρίστανται θεσμικά διά των εκπροσώπων τους, θα έχουν από πρώτο χέρι ενημέρωση για το τι συμβαίνει στα πανεπιστημιακά όργανα και δεν θα είναι εύκολο να χειραγωγούνται.
* Η κ. Βάσω Κιντή είναι καθηγήτρια Φιλοσοφίας στο ΕΚΠΑ.