«Νιώθω σήμερα ορφανή. Ορφάνεψε ο τόπος. Ο Μίκης Θεοδωράκης ήταν η σύμπτυξη όλης της τραγικής του ιστορίας, ένα σχεδόν αιώνα», δήλωσε η Ελένη Γλύκατζη Αρβελέρ.
Μιλώντας στην ΕΡΤ, τόνισε ότι «ο Μίκης για μένα δεν ήταν απλώς ένας παγκόσμιος μουσικός, μεγάλος και τρανός. Ήταν η έκφραση της ελληνικής ψυχής», για να συμπληρώσει ότι «με τον Μίκη ζήσαμε τα ωραία και τα οδυνηρά. Δεν μπορεί παρά να είμαστε όλοι σε ένα πένθος που θα διαχειριστούμε τραγουδώντας τα αθάνατα τραγούδια του».
«Μια εποχή τελειώνει, ελπίζω ότι δεν τελειώνει και το όνειρο: Ελληνισμός ίσον πολιτισμός», επισήμανε, για να προσθέσει ότι «ο Θεοδωράκης είναι η οδυνηρή και η μεγαλοσύνη Ελλάδα. Αν σκεφτούμε τι υπέφερε ο αριστερός Θεοδωράκης, τι ακριβώς υπέφερε ο άνθρωπος που αγάπησε την Ελλάδα, όχι σαν παιδί του, άλλα σαν μάνα του, για μένα ο Θεοδωράκης είναι ο Έλληνας, και γράφω το Ε κεφαλαίο γιατί ακριβώς τίποτα άλλο δεν σκέφτηκε παρά την μεγαλοσύνη και το καλό αυτού του τόπου παρόλα τα οδυνηρά που του επιφύλαξε κάποια στιγμή».
«Ο Θεοδωράκης ζει και τα τραγούδια του, η μουσική είναι αυτή που θα θυμίζει πάντοτε ότι η Ελλάδα της εποχής του ήταν μια Ελλάδα με τραγική τύχη αλλά πάντοτε με τη μεγαλοσύνη για ένα καλύτερο μέλλον», κατέληξε.
Ο καβγάς στο Παρίσι
Η κ. Αρβελέρ θυμήθηκε ένα περιστατικό στο Παρίσι, όταν η ίδια βρισκόταν σε εστιατόριο, μαζί με παλιούς καθηγητές της, και σε ένα διπλανό τραπέζι καθόταν ο Μίκης Θεοδωράκης και ο Μάνος Χατζηδάκις. «Το τι καβγάς γινόταν από εκείνο το μικρό τραπεζάκι, δεν θα το ξεχάσω», είπε και σημειώνει ότι επειδή γνώριζε και τους δύο άνδρες, τους προσέγγισε και τους είπε: «Βρε παιδιά, κάνατε με τα τραγουδάκια το άσμα ασμάτων όλης της Ελλάδας, δεν ντρέπεστε να φωνάζετε και να μαλώνετε; Γέλασαν και οι δύο! Ο μεγάλος μου άθλος ήταν ότι δεν ξαναμαλώσαν», υπογράμμισε.
Δείτε την συνέντευξη στην ΕΡΤ