Ο αγώνας μας να νικήσουμε τον εφιάλτη – Θύμα διαπόμπευσης στο διαδίκτυο μιλά στην «Κ»

Ο αγώνας μας να νικήσουμε τον εφιάλτη – Θύμα διαπόμπευσης στο διαδίκτυο μιλά στην «Κ»

Η 21χρονη Μαρία, θύμα διαπόμπευσης στο Διαδίκτυο, εξηγεί στην «Κ» πώς η οικογένειά της έγινε καταφύγιο στα δύσκολα

5' 11" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Πριν από λίγες ημέρες η 21χρονη Μαρία έπιασε καινούργια δουλειά. Είναι η πρώτη δουλειά στο αντικείμενο της μετά την ολοκλήρωση των σπουδών της στα χρηματοοικονομικά. Οπως όλοι οι νέοι εργαζόμενοι, το πρώτο πράγμα που έσπευσε να ενημερώσει ήταν το προφίλ της στο LinkedIn. Αφού συμπλήρωσε το βιογραφικό της στην πλατφόρμα και λίγο πριν «σώσει» τις αλλαγές, πάγωσε. Μια δυσοίωνη σκέψη έκανε το συνήθως γελαστό πρόσωπό της να συννεφιάσει.

«Είχα πολύ καιρό να θυμηθώ εκείνα τα γεγονότα», λέει στην «Κ». «Ομως ξαφνικά συνειδητοποίησα ότι στο LinkedIn μπορούν να με βρουν και πολλοί απόφοιτοι του σχολείου μου, παλιοί συμμαθητές. Σκέφτηκα τι θα γινόταν αν κάποιος ήθελε πάλι να με βλάψει. Τι θα γινόταν αν κάποιος έχει ακόμα εκείνες τις φωτογραφίες. Ηταν πολύ τρομακτική σκέψη. Δεν το περίμενα ότι θα ερχόταν στο μυαλό μου, αλλά ήρθε».

Τα γεγονότα στα οποία αναφέρεται έγιναν πριν από 7 χρόνια, όταν ήταν 14 ετών. Η ιστορία έχει ως εξής: Στις οικογενειακές διακοπές γνώρισε ένα αγόρι. Αυτός στα 18. Για το υπόλοιπο του καλοκαιριού αντάλλασσαν μηνύματα, ένα φλερτ όπως όλα τα άλλα. Στην αρχή απέκρουε τις πιέσεις να του στείλει μια γυμνή φωτογραφία της, αλλά κάποια στιγμή ενέδωσε. Εβγαλε μερικές και τις έστειλε μέσω Snapchat, εφαρμογή που σε λίγα δευτερόλεπτα διαγράφει τα μηνύματα. Δεν πέρασε από το μυαλό της ότι ο νεαρός θα φωτογράφιζε τις εικόνες με ένα δεύτερο κινητό, θα τις έστελνε στους φίλους του, αυτοί στους δικούς τους και ότι σε λίγες ώρες οι φωτογραφίες με το γυμνό της σώμα θα κατέκλυζαν εκατοντάδες κινητά γνωστών και αγνώστων. Το επόμενο διάστημα ακολούθησε καταιγισμός μηνυμάτων με βρισιές και απειλές από συμμαθητές και συμμαθήτριές της, ακόμα και πρώην φίλες της ή εντελώς άγνωστα σε εκείνη παιδιά από άλλα σχολεία. Οχετός. Από τη μια στιγμή στην άλλη, είχε γίνει περίγελος, δακτυλοδεικτούμενη. «Ηταν ένας εφιάλτης».

Και η Νανά, η μητέρα της, περιγράφει στην «Κ» ως «κακό όνειρο» εκείνες τις ημέρες (τα πλήρη στοιχεία είναι στη διάθεση της εφημερίδας). «Από καθαρή τύχη είδα το μήνυμα της κόρης μου σε μια φίλη της – “θέλω να αυτοκτονήσω”. Σοκαρίστηκα, την κάθισα κάτω και την έκανα να μου μιλήσει», θυμάται. Αμέσως ενημέρωσε τον τότε σύζυγό της (το ζευγάρι έχει χωρίσει). «Της είπαμε ότι ήταν τρομακτική αφέλεια να στείλει εκείνες τις φωτογραφίες, αλλά ότι εμείς είμαστε εδώ για εκείνη», λέει στην «Κ» ο Πέτρος, πατέρας της Μαρίας.

Οι γονείς απευθύνθηκαν στη Δίωξη Ηλεκτρονικού Εγκλήματος και στη διεύθυνση του σχολείου. «Ομως δεν ήταν όπως τώρα, που όλοι στέκονται στο πλευρό του θύματος. Εμείς ζήσαμε την ιστορία ανάποδα… Για όλα έφταιγε η κόρη μας και όχι οι διακινητές των φωτογραφιών», λέει η Νανά. Τα γεγονότα που ακολούθησαν ήταν τραυματικά για όλη την οικογένεια. «Σε συνάντηση που πραγματοποιήθηκε στο σχολείο, άρχισαν να απευθύνονται στη Μαρία απαξιωτικά. “Δεν ντρέπεσαι;”. “Στον πατέρα σου θα τις έδειχνες αυτές τις φωτογραφίες;”. “Πώς της μιλάτε έτσι;” τους είπα. “Πώς μιλάτε έτσι σε ένα παιδί σε σοκ;”».

«Από καθαρή τύχη είδα το μήνυμα της κόρης μου σε μια φίλη της – “θέλω να αυτοκτονήσω”. Σοκαρίστηκα, την έκανα να μου μιλήσει», θυμάται η μητέρα της.

Από το σχολείο η οικογένεια έφυγε με τελεσίγραφο. Είτε να κάνουν μήνυση έχοντας απέναντί τους όλα τα παιδιά («Τι θα κάνετε; Θα τους κυνηγήσετε όλους;») είτε να αρχίσουν να ψάχνουν για άλλο σχολείο. Ο Πέτρος λέει στην «Κ»: «Ηταν απαράδεκτη η στάση τους, μας έκαναν κανονικό μπούλινγκ. Νομικά θα μπορούσαμε να το παλέψουμε. Δεν είχαν δικαίωμα να τη διώξουν. Ομως θέλεις το παιδί σου να παραμείνει σε ένα τόσο τοξικό περιβάλλον;».

Η αλλαγή σχολείου αποσυμπίεσε την κατάσταση, όλοι ανέπνευσαν ξανά. Ομως η πληγή ήταν βαθιά. «Ενιωσα ότι ήμουν άχρηστη σαν μάνα», λέει η Νανά. «Οτι δεν έπρεπε να την έχω αφήσει ανεξέλεγκτη στα σόσιαλ. Οτι έφταιγα για ό,τι έγινε». Μέχρι τότε, στην ανατροφή της Μαρίας, ήταν εκείνη που είχε το πάνω χέρι. Από εκεί και μετά; «Πήρα τα ηνία και τα κράτησα πιο γερά», λέει. Και ο Πέτρος μοιάζει να επαναξιολόγησε τη στάση του. «Υπήρχε μια παράξενη δυναμική πιο πριν. Επειτα απ’ όλα αυτά έγινα πιο ενεργός στην ανατροφή του παιδιού».

Και οι δύο άρχισαν εκείνη την περίοδο ψυχοθεραπεία. Λίγα χρόνια αργότερα, αποφάσισαν να χωρίσουν. Ο Πέτρος δεν συνδέει το διαζύγιο με τα γεγονότα, η Νανά όμως θεωρεί ότι όλα αυτά έδωσαν τη χαριστική βολή στον γάμο τους. «Καμιά φορά σκέφτομαι ότι αν ήταν καλύτερη η σχέση μας, αν συμφωνούσαμε για παράδειγμα ποια θα είναι τα όρια, να μην είχε συμβεί ό,τι συνέβη. Ποιος ξέρει». Οι σχέσεις τους σήμερα είναι άριστες.

Το ίδιο και η σχέση τους με το παιδί. «Ηρθαμε πολύ πιο κοντά», υποστηρίζει ο Πέτρος. Το επιβεβαιώνει και η κόρη του. «Ηταν ένα σημείο καμπής για όλους μας. Πίστευα ότι θα με κατηγορούσαν. Βλέποντας όμως πόσο με υποστήριξαν, με έκανε να νιώσω ότι μπορώ να τους πω το οτιδήποτε. Νιώθω πολύ πιο κοντά με τους γονείς μου σήμερα».

Βγήκαμε πιο δυνατοί, λένε και οι τρεις με τον τρόπο τους. Γνωρίζουν όμως πόσο κοντά έφτασαν σε κάτι μη αναστρέψιμο, στην απόλυτη καταστροφή. Μια κλωστή τους χώριζε από μια τραγωδία σαν κι αυτές που έχουν χτυπήσει άλλα σπίτια. Αν η Νανά δεν είχε έγκαιρα δει εκείνο το μήνυμα. Αν δεν είχαν αποφασίσει να φύγουν από εκείνο το σχολείο. «Ενα άλλο παιδί σε ένα άλλο οικογενειακό περιβάλλον με έναν άλλο χαρακτήρα ποιος ξέρει πώς θα είχε αντιδράσει», μονολογεί ο Πέτρος. Και μόνο η σκέψη τον κάνει να ανατριχιάζει.

«Με έχει δυναμώσει…»

«Ισως είναι κάποιος μηχανισμός αυτοπροστασίας, πάντως κάποιες λεπτομέρειες εκείνης της υπόθεσης έχουν πια ξεθωριάσει», λέει η 21χρονη Μαρία που δέχθηκε να θυμηθεί για την «Κ» εκείνη την τραυματική περίοδο. «Ηταν επίπονη κατάσταση αλλά το βλέπω σήμερα με ευγνωμοσύνη. Πιστεύω πως ό,τι έγινε με έφερε πιο κοντά σε αυτό που είμαι σήμερα. Και είμαι πολύ χαρούμενη με το ποια είμαι και τι έχω καταφέρει». Και η Μαρία θεωρεί κλειδί την αλλαγή του σχολείου. «Δεν ξέρω πώς θα είχαν εξελιχθεί τα πράγματα αν είχα μείνει. Τότε ένιωθα ότι όλη η ευθύνη βαραίνει εμένα και μόνο εμένα, ενώ τώρα γνωρίζω ότι έφταιγε τόσο το αγόρι που είχα εμπιστευθεί όσο και τα παιδιά που διακίνησαν τις φωτογραφίες μου. Με είχαν κάνει να νιώθω ότι είχα κάνει τα πάντα λάθος». Εκείνη την περίοδο, θα έδινε τα πάντα να μην είχε πατήσει το «Αποστολή» και να μην είχε στείλει εκείνες τις φωτογραφίες. «Τώρα όμως ξέρω ότι τελικά με έχει βοηθήσει, με έχει δυναμώσει».

 

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή