«Ως ήτο ήδη γνωστόν από ημερών, ήρχισεν από της πρωίας τής χθες η κατάληψις της εκ της Τουρκίας αποσπωμένης Θράκης», έγραφε στις 9 Ιουλίου 1920 η «Καθημερινή». Και συνέχιζε: Αι επιχειρήσεις ήρχισαν δι’ αποβάσεως την οποίαν ενήργησαν τα Ελληνικά πολεμικά “Κιλκίς”, “Αβέρωφ”, “Λέων”, “Αετός” και “Ιέραξ”, καταληφθείσης πρώτης της Ραιδεστού κατά τα εξημερώματα της χθες. Την απόβασιν υπεβοήθησαν Αγγλικαί υπερντρέτνωτ. Διλοχία αποβιβασθείσα, εβλήθη από εχθρικάς δυνάμεις διασκορπισθείσας. Ο Βασιλεύς Αλέξανδρος παρηκολούθει από του “Αβέρωφ” τον βομβαρδισμόν».
Στην πρώτη σελίδα, το φύλλο φιλοξενούσε τηλεγράφημα που απεστάλη την προηγουμένη, στο οποίο αναλύονταν οι λόγοι που επέβαλαν την κατάληψη της Ραιδεστού. Εγραφε, για τον τρίτο: «Εξαναγκάζεται ο εχθρός, ο Τζαφέρ Ταγιάρ, να αναλάβη σαφή πλέον στάσιν. Δηλαδή: ή να επιτεθή εναντίον του Ελληνικού στρατού –αλλά φαίνεται ανίσχυρος δι’ επίθεσιν– ή να καταθέση τα όπλα και να παραιτηθή του αγώνος ή να φύγη προς τα Βουλγαρικά σύνορα». Η απάντηση στο ερώτημα αυτό δινόταν στη δεύτερη σελίδα της εφημερίδας: «Από του απογεύματος της χθες πληροφορίαι διαβιβασθείσαι προς την Κυβέρνησιν ανήγγειλαν την έναρξιν επιθέσεως εκ μέρους του στρατού του Ταγιάρ κατά των Ελληνικών αμυντικών γραμμών. Η επίθεσις ήρξατο από πολλών σημείων ενεργουμένη δι’ ισχυρού βομβαρδισμού, εις δε τον τομέα του Καραγάτς εξεδηλώθη και ισχυρά επίθεσις πεζικού, ήτις απεκρούσθη».
Την επομένη (10 Ιουλίου 1920), η εφημερίδα χαρακτήριζε την κίνηση του Ταγιάρ αντιπερισπασμό και προσπάθεια προς «τόνωσιν του ηθικού του Τουρκικού στρατού και πληθυσμού, ον άλλως, εν περιπτώσει δηλαδή αδρανείας του Ταγιάρ, θα είχεν αρκέσει όπως καταλάβη ήδη η απλή αίσθησις της από Ραιδεστού απειλής». Τελικώς, ο Τούρκος στρατηγός συνελήφθη μία μέρα μετά από τις ελληνικές δυνάμεις, καθώς προσπαθούσε να διαφύγει προς τη Βουλγαρία, ενώ στις 12 Ιουλίου καταλαμβανόταν η Αδριανούπολη.
Στο φύλλο της 10ης Ιουλίου δημοσιευόταν και επιστολή του Δ. Γούναρη, από την Ιταλία, με τίτλο «Ποίος ο χαρακτήρ του σημερινού αγώνος»: «Σήμερον», ανέφερε ο αρχηγός του κόμματος των Εθνικοφρόνων, «περί ενός και μόνου αγώνος δύναται να γίνη λόγος. Περί του αγώνος προς αποτίναξιν της τυραννίας και ανάκτησιν της ελευθερίας του Λαού».
