Ο Συνεργάτης της “Καθημερινής”, εκπαιδευτικός συντάκτης, με ενδιαφέρον σε θέματα τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, κύριος Απόστολος Λακασάς,
σε άρθρο του στην Εφημερίδα σας στις, 06.02.2022 • 18:03, στρέφεται εναντίων εκείνων των καθηγητών Πανεπιστημίου, που αρνούνται να καταβάλουν στον Ιδρυματικό Ειδικό Λογαριασμό Κονδυλίων Έρευνας, ποσοστό από τα κέρδη που αποκομίζουν από τη νόμιμη άσκηση ελευθερίου επαγγέλματος, όπως ορίζει ο νόμος. Επαναλαμβάνει, άρα υιοθετεί και το σκεπτικό του Νόμου, ότι δηλαδή οι Καθηγητές, που ασκούν παράλληλα νόμιμο επάγγελμα, απολαμβάνουν πλεονέκτημα, που τους προσδίδει η χρήση του πανεπιστημιακού τίτλου.
Ο Νόμος πρέπει να γίνεται σεβαστός, dura lex sed lex, διότι οφείλουμε να τον υπακούσουμε. Δεν συμβαίνει όμως το ίδιο και με το σκεπτικό που τον εισήγαγε. Και αυτό είναι βαριά υποτιμητικό για τους “υπόχρεους” Καθηγητές.
Στις 23.02.2022 • 13:10, ο ίδιος κύριος Λακασάς δημοσιεύει τη “Βαθμολογία των Ελληνικών Πανεπιστημίων, Η χρυσή οκτάδα”, κατάταξη των ιδρυμάτων με βάση τη μοριοδότησή τους, όχι με αντικειμενικά κριτήρια (π.χ. αριθμός φοιτητών και προσωπικό) αλλά με ποιοτικά κριτήρια (sic). Και ερωτώ, ποιά είναι αυτά τα ποιοτικά κριτήρια; Μήπως είναι η βαφή των τοίχων, μήπως η καθαριότητα στις τουαλέτες ή μήπως οι συσκευασμένοι σε χαρτόνια υπολογιστές τους; “Χρημάτων μέτρον άνθρωπος”, είπε ο Πρωταγόρας. Οι καθηγητές έδωσαν ζωή και αξία στα άψυχα αντικείμενα. Αυτοί ανέδειξαν το Πανεπιστήμιο σε “θεσμό” και αυτοί το αναδαυλίζουν. Γιατί και το “Μοναστήρι” καταρρέει χωρίς τα “καλογέρια”.
Τους καθηγητές δεν τους διόρισε, “κατά το δοκούν”, Βασιλικό Διάταγμα του Όθωνα. Διαγωνίσθηκαν πολλαπλώς και εργάζονται ανελλιπώς για την κατάκτηση και παραμονή στην παραπάνω “Χρυσή οκτάδα”.