«Την 4.12΄ μ.μ. της χθες απέθανεν εις Δεκέλειαν ο βασιλεύς Αλέξανδρος». Η είδηση, συνοδευόμενη από τη φωτογραφία του αποθανόντος βασιλέως, δέσποζε στο πρωτοσέλιδο της «Καθημερινής» στις 13 Οκτωβρίου 1920.
«Ο βασιλικός μάρτυς», έγραφε το κύριο άρθρο, «ο Οποίος έμεινεν επί έτη δεσμώτης ανηλεούς ανάγκης εις ένα θρόνον μαρτυρίου, απέθανεν εχθές. Οταν ανήλθεν εις τον θρόνον δεν ευρέθη παρ’ Αυτόν υπήκοος να Τον ζητωκραυγάση Βασιλέα. Οταν, χθες, απέθνησκε, δεν ευρέθη παρ’ Αυτόν οικείος να Τον κλαύση νεκρόν. Και όπως άλλοτε κατεσιγάσθη η φωνή των τηλεβόλων πριν χαιρετίση την ανάρρησίν Του, κατεπνίγη χθες η φωνή των σημάντρων μόλις ήρχισε να θρηνή την θανήν Του. Και ο Βασιλεύς απέθανεν, όπως εβασίλευσεν ο Αλέξανδρος. Εν σιγή».
Στις εσωτερικές σελίδες, το ρεπορτάζ της εφημερίδας περιέγραφε τις τελευταίες στιγμές του Αλεξάνδρου και κατέγραφε στοιχεία από τη ζωή του. Φιλοξενούσε, επίσης, την ανακοίνωση του υπουργικού συμβουλίου, την οποία υπέγραφαν τα μέλη του και ο πρωθυπουργός Ελ. Βενιζέλος. Σε αυτή, μεταξύ άλλων, αναφερόταν: «Κατά την Συνταγματικήν σειράν διαδοχής καλείται εις τον Θρόνον ο νεώτερος αδελφός του Βασιλέως Αλεξάνδρου, πρίγκηψ Παύλος. Ως εκ της απουσίας όμως αυτού, και των υφισταμένων μεταξύ του Εθνους και του οίκου του πρώην Βασιλέως Κωνσταντίνου συνθηκών, η Κυβέρνησις έσπευσε να ειδοποιήση την διαλυθείσαν Βουλήν, συνερχομένην συμφώνως τω άρθρω 50 του Συντάγματος προσωρινώς εις εκλογήν Αντιβασιλείας μέχρι της αφίξεως νέου Βασιλέως».
Το πρωί της ίδιας ημέρας έφθανε στην Πάτρα με το πλοίο «Μυκάλη» ο Δημ. Γούναρης. Η υποδοχή που του επιφυλάχθηκε από τους κατοίκους της πόλης ήταν θερμή. Η δε ομιλία που εκφώνησε ήταν εξαιρετικά αιχμηρή, από τις πρώτες της φράσεις: «Προγεγραμμένος επιστρέφω μετά τριετή εξορίαν εν τω μέσω υμών, των διωχθέντων, απελαθέντων, φυλακισθέντων, μαρτυρησάντων αδελφών μου. Η ώρα του αγώνος κατά της τυραννίας εσήμανε. Και ιδού εγώ έτοιμος ίνα ως εις εξ υμών αγωνισθώ μεθ’ υμών τον καλόν αγώνα. Η τυραννία μάς ήνωσεν εν τη καταδιώξει. Η δίψα της ελευθερίας μάς ενώνει εν τη πάλη εναντίον αυτής. Και θα παλαίσωμεν αδιασπάστως ηνωμένοι. […] Και ουδεμία αμφιβολία ότι θα νικήσωμεν».
