Στις αρχές Φεβρουαρίου 1921, η συζήτηση για την τύχη της Συνθήκης των Σεβρών ήταν πλέον έντονη, ενόψει και της επερχόμενης Διάσκεψης του Λονδίνου. Το φύλλο της «Καθημερινής», που κυκλοφόρησε στις 4 Φεβρουαρίου, παρουσίαζε την τουρκική αντιπροσωπεία, η οποία θα συμμετείχε στις εργασίες της, και πληροφορούσε ότι «η Κεμαλική αντιπροσωπεία έρχεται μετά σπουδής εις την Ιταλίαν, επιβαίνουσα Ιταλικού αντιτορπιλικού. Αποβιβαζομένη εις Βρινδίσιον, θα συνεχίσει αμέσως το διά ξηράς ταξείδιόν της διά να φθάση εγκαίρως εις Λονδίνον».
Πληροφορούσε επίσης πως «Η “Ηχώ των Παρισίων” βε-βαιοί ότι η Αγγλία θα επιμείνη υπέρ της όσον το δυνατόν απολύτου διατηρήσεως της συνθήκης των Σεβρών, “μέχρις ου οι Eλληνες εκπληρώσουν τας υποχρεώσεις των, ήτοι αποδειχθούν ικανοί να επιβάλουν την εφαρμογήν της”».
Περί αυτού, όμως, περί της στρατιωτικής ικανότητας της Ελλάδας «να επιβάλει την εφαρμογή της», γινόταν έντονη συζήτηση και διεθνώς και στο εσωτερικό της χώρας. Το εκτεταμένο κεντρικό άρθρο της σύνταξης την ίδια ημέρα παρέμβαινε σε αυτήν τη συζήτηση: «Περί της εν Μικρασία στρατιωτικής καταστάσεως ο ξένος κόσμος, αλλά και ο Ελληνικός ακόμη κόσμος, συγκεχυμένην, αν μη σφαλεράν, έχει αντίληψιν, της συγχύσεως προελθούσης κυρίως εκ των απηχήσεων της τουρκικής και φιλοτούρκου προπαγάνδας, η οποία παριστά φοβερόν και ακατάβλητον το κίνημα του Μουσταφά [Κεμάλ], και την Ελλάδα, συνεπώς, περιελθούσαν εκείθεν του Αιγαίου εις αδιέξοδον. Από του ούτω δημιουργηθέντος δήθεν αδιεξόδου, προθυμοποιούνται να εξαγάγουν την Ελλάδα μερικοί άσπονδοι εν τη ξένη φίλοι της, αναλαμβάνοντες να την απαλλάξουν των “δυσβάστακτων” μικρασιατικών βαρών, διά της τροποποιήσεως των σχετικών άρθρων της συνθήκης των Σεβρών».
