Στις 25 Νοεμβρίου 1921, ο Μελέτιος Μεταξάκης, αρχιεπίσκοπος Αθηνών επί δύο έτη (1918-1920), εκλέγεται οικουμενικός πατριάρχης. Η διαδικασία της εκλογής του χαρακτηρίστηκε από κλίμα πόλωσης, έντασης και αντιπαραθέσεων, με τη βενιζελική πλευρά και τη δραστηριοποιούμενη στην Κωνσταντινούπολη Εθνική Aμυνα να επιδιώκουν την άνοδό του στον πατριαρχικό θρόνο και την κυβερνητική-βασιλική να προσπαθούν να την αποτρέψουν. Η εκλογή του δεν αναγνωρίστηκε ούτε από την ελληνική κυβέρνηση ούτε από την Υψηλή Πύλη.
Η «Καθημερινή» της 27ης Νοεμβρίου 1921 ασχολούνταν εκτεταμένα με το ζήτημα αυτό. Του αφιέρωσε το άρθρο της σύνταξης αλλά και άλλες στήλες, χαρακτηρίζοντας την εκλογή του Μελέτιου «πραξικόπημα». Ο Μελέτιος, έγραφε, «υπεστηρίχθη πράγματι διά της απειλής των κατεχόντων το Πατριαρχείον χωροφυλάκων της Αμύνης, διά χρημάτων και διά βιαιοπραγιών εις βάρος των ψηφοφόρων του Πατριαρχείου. […] Η εκλογή του είνε απολύτως άκυρος. Είνε σκανδαλωδώς άκυρος, μη έχουσα εν τη εκκλησιαστική ιστορία την ομοίαν της, πλην της διαβοήτου “ληστρικής εκλογής” της Εφέσσου. Είνε αποτέλεσμα πλαστότητος». Στις άλλες στήλες παρουσίαζε τις πολυποίκιλες αντιδράσεις στην εκλογή, καθώς και τις προθέσεις της κυβέρνησης: «Η Κυβέρνησις θα διακόψη τας κατά τα τελευταία έτη προς το Οικουμενικόν Πατριαρχείον οικονομικάς επιχορηγήσεις, δεν θα έλθη δε εις ουδεμίαν επικοινωνίαν μετά του Μελετίου Μεταξάκη, μη δυναμένη να αναγνωρίση την παράνομον και αντικανονικήν εκλογήν του».
