«Τηλεγραφήματα εκ Λονδίνου ληφθέντα χθες την μεσημβρίαν», έγραφε η «Καθημερινή» στις 18 Δεκεμβρίου 1921, «ανήγγειλαν ότι η αγγλική Κυβέρνησις ήρε τον από του Νοεμβρίου 1920 επιβληθέντα εις την Ελλάδα οικονομικόν αποκλεισμόν, και επέτρεψε εν τη αγγλική αγορά σύναψιν δανείου 15 εκατομμυρίων λιρών.
Η είδησις επεβεβαιώθη βραδύτερον και δι’ επισήμου ανακοινωθέντος.
Η είδησις έσχεν ισχυρότατον αντίκτυπον εν τω Χρηματιστηρίω, εκδηλωθέντα το απόγευμα. […] Αι εντυπώσεις των μελών του Χρηματιστηρίου εκ της χθεσινής ειδήσεως υπήρξαν απροκαλύπτως ενθουσιώδεις. […] Οσον αφορά τον όρον χρησιμοποιήσεως μέρους του δανείου εις αγοράν βρετανικών ειδών, ο κ. Φωτίου εκφράζει την γνώμην ότι τούτο ουδόλως θα ηδύνατο να μειώση την σημασίαν της παρεχομένης εις την Ελλάδα οικονομικής ενισχύσεως».
Για την ουσία της συμφωνίας, από οικονομικής απόψεως, η εφημερίδα» έγραφε: «α) Αίρει τον κατά της Ελλάδος οικονομικόν αποκλεισμόν, όστις είχε κηρυχθεί υπό των Συμμάχων μετά την επάνοδον του Βασιλέως. β) Ανακουφίζει το Κράτος εκ της οικονομικής δυσπραγίας και παρέχει διέξοδον εις την δυσχερή κατάστασιν της χώρας».
Το άρθρο της σύνταξης έδινε τις πολιτικές διαστάσεις της συμφωνίας: «Αποτελεί κατ’ ουσίαν αναγνώρισιν της καταστάσεως η οποία προήλθεν εκ της ψήφου των εκλογών και του δημοψηφίσματος [του 1920], εφ’ όσον αίρεται το επιβληθέν εν συνεπεία της ψήφου εκείνης μέτρον», «εμφανίζει την Αγγλίαν εξερχομένην της ουδετερότητος και συμμαχούσαν μετά της Ελλάδος» και παράλληλα «προώρισται να επηρεάση ουσιωδέστατα την θέσιν της Ελλάδος εν τη Διασκέψει, η οποία προσεχώς πρόκειται ν’ αποφανθή επί των ελληνοτουρκικών πραγμάτων». Ο λόγος, κατά την «Κ», εμφανής: «Ο ελληνοτουρκικός αγών είνε κυρίως αγών κατατριβής, κυριώτατα δε οικονομικής κατατριβής.
Οι αντίπαλοι, συνεπώς, της Ελλάδος υπελόγιζον ότι η Ελλάς, ευρισκομένη σήμερον εν εξαντλήσει πόρων, θα υπέκυπτεν, ουχί εν Μικρασία, αλλά εν τη Διασκέψει. Ο υπολογισμός ούτος σήμερον καταρρέει».
