Οταν άκουσε τους πυροβολισμούς, νόμισε πως ήταν βεγγαλικά, πριν από λίγα λεπτά άλλωστε είχε τελειώσει το Μουντιάλ. Μετά όμως είδε τους θαμώνες του μαγαζιού στο οποίο δουλεύει να τρέχουν πανικόβλητοι. Κάποιοι προς την έξοδο, άλλοι στο πίσω μέρος του μαγαζιού. Εκείνος έπεσε κάτω, πίσω από το μπαρ, και έμεινε εκεί μέχρι να σιγουρευτεί ότι δεν κινδύνευε. Επειτα σηκώθηκε, τρέμοντας ολόκληρος. «Ημουν σαν κομπρεσέρ», λέει στην «Κ», «φοβήθηκα για τη ζωή μου». Χθες το μεσημέρι τον βρήκαμε πάλι στο πόστο του, στο κεντρικό καφέ-μπαρ της πλατείας της Νέας Σμύρνης, όπου το βράδυ της Κυριακής όσοι έπιναν το ποτό τους έγιναν μάρτυρες μιας διπλής εν ψυχρώ εκτέλεσης. «Ηταν σοκαριστικό», εξομολογείται ο εργαζόμενος του μαγαζιού που έγινε τόπος εγκλήματος, «δεν είναι κάτι που το ζεις κάθε μέρα εδώ».
Την επομένη της δολοφονίας, στην οικιστική περιοχή της Νέας Σμύρνης, οι κάτοικοι κάνουν βόλτα στην πλατεία, την πλατεία τους. Αγοράζουν χριστουγεννιάτικα λουλούδια από τους πάγκους. Τρώνε μεσημεριανό, ψωνίζουν. Η ζωή κυλάει όπως πάντα. «Μένω 70 χρόνια στη Νέα Σμύρνη και μου αρέσει, δεν την αλλάζω με τίποτα», δηλώνει στην «Κ» ο Δημήτρης, «τι να φοβηθώ;».
Στο μαγαζί όπου έπεσαν οι πυροβολισμοί, τα περισσότερα τραπέζια είναι άδεια. «Συνήθως δεν βρίσκουμε να κάτσουμε», λέει στην «Κ» η 84χρονη Καίτη. «Μάλλον φοβήθηκε ο κόσμος», σχολιάζει. Εχει δίκιο – προηγουμένως τρεις κοπέλες που έπιναν τον καφέ τους σε άλλο σημείο της πλατείας είπαν στην «Κ», «μην πάτε εκεί, έγινε δολοφονία».
Αλλοι μένουν πιστοί στις συνήθειές τους. «Απολαμβάνω τον ωραίο καφέ μου εδώ κάθε μέρα, δεν θα με εμποδίσει ο υπόκοσμος», αναφέρει ο 75χρονος Γιάννης. «Είναι ιεροτελεστία, δεν την αλλάζουμε εύκολα», συμπληρώνει ο Γιώργος Δρακόπουλος. «Είμαι γέννημα-θρέμμα Νέας Σμύρνης», λέει ένας άλλος κάτοικος της περιοχής, ο Θεόφιλος, «μεγαλώσαμε στην πλατεία και δεν φοβόμαστε». «Αυτά συμβαίνουν παντού, απλώς εδώ δεν είχε γίνει ποτέ κάτι ανάλογο – έχει παιδική χαρά απέναντι, γι’ αυτό κανείς δεν το περίμενε», λέει ο εργαζόμενος του εν λόγω καφέ-μπαρ.
Δεν συμφωνούν όμως όλοι πως η πλατεία δεν έχει αλλάξει. «Δεν είναι η πλατεία που ξέραμε – εδώ μεγαλώσαμε τα παιδιά μας, τα εγγόνια μας, χωρίς φόβο», τονίζει η 70χρονη Ελένη, η οποία δηλώνει πως από τότε που έφυγε η αστυνομία από την πλατεία, νιώθει ανασφαλής. Και υπογραμμίζει πως πριν από τον ξυλοδαρμό ενός 29χρονου από αστυνομικούς κατά τη διάρκεια ελέγχου για την τήρηση των μέτρων που περιόριζαν την εξάπλωση της πανδημίας τον Μάρτιο του 2021, περιστατικό που πυροδότησε τη συζήτηση περί αστυνομικής βίας, αυθαιρεσίας και ευθύνης για τους ελέγχους, η αστυνομία ήταν παρούσα στην πλατεία.
«Σε τέτοιες πλατείες, με τόσο κόσμο, θα έπρεπε να κυκλοφορεί η αστυνομία», συμπληρώνει. Πολύ συχνά, εδώ και χρόνια, τονίζει, οι γονείς κάθονται στην καφετέρια και τα παιδιά πηγαινοέρχονται μέχρι το βράδυ μεταξύ αυτής και της παιδικής χαράς. «Θα μπορούσε να είχε χτυπηθεί κάποιο παιδί».
Στην παιδική χαρά, που συνήθως είναι γεμάτη, το μεσημέρι της Δευτέρας έπαιζαν μόνο δύο παιδάκια.
Ακολουθήστε το kathimerini.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, στο kathimerini.gr