Αλλη μια τραγική ιστορία, απερίγραπτης αγωνίας, ασύλληπτου πόνου, αλλά και αδιανόητα απάνθρωπων συμπεριφορών ακούστηκε χθες στη δίκη για τη φονική πυρκαγιά στο Μάτι. Αυτή των 9χρονων δίδυμων κοριτσιών, της Σοφίας και της Βασιλικής, που χάθηκαν αγκαλιασμένα με τον παππού τους, Φίλιππο, και τη γιαγιά τους, Σοφία, στο οικόπεδο με τα 26 θύματα. «Εκείνο το Σαββατοκύριακο ήμουν με τα κοριτσάκια μου και τα πεθερικά μου στη Νέα Μάκρη», κατέθεσε η μητέρα τους, Γεωργία Ξυραφάκη. «Δευτέρα, 23 Ιουλίου 2018, έπρεπε να γυρίσουμε στην Αθήνα γιατί τα πεθερικά μου είχαν κάποιες υποχρεώσεις. Φθάσαμε στο σπίτι μας στην Καλλιθέα, και αφού έκαναν τις δουλειές που είχαν, έφυγαν και κατευθύνθηκαν στη Νέα Μάκρη, σε μια οικία που μίσθωναν. Ηταν όλα ήσυχα… Τους χαιρετήσαμε, και ήταν η τελευταία φορά που τους είδαμε…».
Στη συνέχεια η κ. Ξυραφάκη περιέγραψε τις ώρες και τις ημέρες αγωνίας που βίωσαν μέχρι τελικά να εντοπιστούν και να ταυτοποιηθούν οι σοροί των παιδιών και των πεθερικών της, οι οποίοι, όπως είπε, μπήκαν σε αναγκαστική πορεία στο Μάτι και εγκλωβίστηκαν. «Παγιδεύτηκαν. Δεν τους επέτρεπαν επιστροφή προς την Αθήνα». Συντετριμμένος ο πατέρας των κοριτσιών, Ιωάννης Φιλιππόπουλος, είπε μεταξύ άλλων ότι «αφού έκαναν έρευνες, βρήκαν αυτή την υπέροχη άμορφη μάζα: η μανούλα μου από κάτω, τα κορίτσια στη μέση και ο πατέρας μου από πάνω με τα χέρια του ανοιχτή αγκαλιά».
Φρίκη
Κατέθεσαν οι γονείς των 9χρονων δίδυμων κοριτσιών που χάθηκαν αγκαλιασμένα με τον παππού και τη γιαγιά τους στο οικόπεδο με τα 26 θύματα.
Οι δύο γονείς αναφέρθηκαν και σε μια άλλη πτυχή της υπόθεσης. Οπως είπαν, επειδή απευθύνθηκαν δημοσίως για πληροφορίες δίνοντας τηλέφωνο, δέχθηκαν κλήσεις από ανθρώπους που έπαιζαν με την αγωνία τους, δείχνοντας απίστευτη σκληρότητα: «Απελπισμένος, είπα θα βγω στα κανάλια να μιλήσω μήπως έχει δει κάποιος τα παιδιά. Εδωσα τηλέφωνο. Με παίρνανε τηλέφωνο, “έλα, έχουμε τα παιδιά σου”, “τα σκοτώνουμε”, μου έκαναν παιδικές φωνές και βάζανε τα γέλια», κατέθεσε ο κ. Φιλιππόπουλος.
Συγκλονιστική ήταν και η κατάθεση της Βαρβάρας Γεωργακοπούλου, που έχασε τον σύζυγό της. «Δεν υπάρχει χειρότερο συναίσθημα από το να αφήνεις πίσω τη σορό του δικού σου ανθρώπου». Η μάρτυρας ήταν μέχρι τις 12 το βράδυ στην παραλία, έχοντας δίπλα της το άψυχο σώμα του συζύγου της. «Κάποια στιγμή, στις 12, μου λένε αυτή είναι η τελευταία βάρκα. Δεν μπορώ να τον αφήσω, τους λέω. Μου λένε δεν γίνεται να μείνετε, έχουμε εντολή να εκκενώσουμε την ακτή».
Στην απώλεια της αδελφής της αναφέρθηκε η Ειρήνη Ορφανού, λέγοντας ότι «όλα αυτά τα χρόνια υπήρχαν πολλές φωτιές, αλλά επί της Μαραθώνος πάντα υπήρχαν πυροσβεστικά. Υπήρχε μια τάξη. Εκείνη την ημέρα η αδελφή μου ήταν μόνη της. Εγώ έκανα την τελευταία μου χημειοθεραπεία και ήμουν στην Αγία Παρασκευή. Δεν υπήρχε άνθρωπος να πάει να τη βοηθήσει. Κατέβηκε τα σκαλιά και εκεί έμεινε. Ηταν καμένη. Ηταν συγκλονιστικό θέαμα…» είπε η μάρτυρας, η οποία τόνισε πως «αυτό που έγινε με το Μάτι δεν είχε γίνει ξανά ποτέ».