Στις 4 Ιανουαρίου 1956, ο πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Καραμανλής ιδρύει έναν νέο πολιτικό φορέα, την Εθνική Ριζοσπαστική Ενωση (ΕΡΕ). Σε αυτήν του την κίνηση τον ακολούθησαν σχεδόν το σύνολο των βουλευτών του Ελληνικού Συναγερμού καθώς και αρκετά στελέχη των Φιλελευθέρων – ανάμεσά τους ο Ευάγγελος Αβέρωφ, ο Κωνσταντίνος Τσάτσος και ο Γρηγόρης Κασιμάτης. Ενάμιση μήνα μετά την ίδρυση του κόμματος, στις 19 Φεβρουαρίου, διενεργούνται εκλογές.
«Ο ελληνικός λαός κατήγαγε χθες μεγάλην νίκην. ∆ιά του αποτελέσματος των εκλογών κατέστησε δυνατήν την αποφυγήν του κινδύνου να κυβερνηθή από τον Κομμουνισμόν. Το αποτέλεσμα των εκλογών, τουλάχιστον ως είχε δημιουργηθή την 2.30΄ πρωϊνήν της σήμερον, έφερε την Εθνικήν Ριζοσπαστικήν Ενωσιν ως συγκεντρούσαν πλείονας των 150 εδρών – πιθανώς 154 και ως δυναμένην να συγκεντρώση τελικώς 161 και πλέον έδρας», γράφει η «Καθημερινή» την επομένη των εκλογών.
Τελικώς, η ΕΡΕ συγκέντρωσε 165 έδρες, εξασφαλίζοντας το 47,38% των ψήφων. Ο αντίπαλος της ΕΡΕ στην εκλογική αναμέτρηση ήταν η ∆ημοκρατική Ενωση, ένας συνασπισμός 7 κομμάτων υπό τον Γεώργιο Παπανδρέου αποτελούμενος από κεντρώα κόμματα τα οποία συνεργάστηκαν για πρώτη φορά με την Ε∆Α του Ιωάννη Πασσαλίδη. Σχηματίστηκε το 1955 ενόψει της ψήφισης του νέου εκλογικού συστήματος που πρότεινε η κυβέρνηση Καραμανλή και το οποίο συνέβαλε στη νίκη του Σερραίου πολιτικού.
Χαρακτηριζόμενο ως «τριφασικό» από τη ∆ημοκρατική Ενωση, καθώς συνδύαζε το πλειοψηφικό, το ημιαναλογικό και το αναλογικό σύστημα, οδήγησε στο να αναδειχθεί η ΕΡΕ νικήτρια παρότι η ∆ημοκρατική Ενωση συγκέντρωσε περισσότερες ψήφους (48,15%), αλλά λιγότερες έδρες (132).
