Μπορεί η παραλία της Κουρούτας στην Ηλεία να ήρθε πριν από λίγες ημέρες στην επικαιρότητα εξαιτίας των λευκών πλαστικών πολυθρόνων –μέσα από το δίλημμα… design ή κιτς–, ωστόσο, τα ζητήματα στην περιοχή είναι μάλλον βαθύτερα. Ο σύλλογος των ξενοδόχων της περιοχής διαμαρτύρεται ότι τα μπιτς μπαρ προκαλούν ανεξέλεγκτη ηχορρύπανση, υποστηρίζοντας ότι ο Δήμος Ηλιδας δείχνει ανοχή ή ενθαρρύνει την κατάσταση. Εν τω μεταξύ, τα κινήματα για την επαναφορά της νομιμότητας στις παραλίες πληθαίνουν, όπως και οι εκδηλώσεις διαμαρτυρίας.
Το πρόβλημα στην Κουρούτα αναδεικνύει (και φέτος) ο σύλλογος ξενοδόχων και τουριστικών καταλυμάτων Ilida Hotels. «Κατά τους θερινούς μήνες, καταστήματα υγειονομικού ενδιαφέροντος λειτουργούν κατ’ ουσίαν ως νυχτερινά κέντρα χωρίς να πληρούν τις υγειονομικές προδιαγραφές και τις προδιαγραφές ηχομόνωσης, κυρίως στην περιοχή της Κουρούτας. Με την ανοχή του δήμου (που τους χορηγεί και άδεια επέκτασης του ωραρίου της μουσικής π.χ. έως τις 02.30), τα καταστήματα λειτουργούν εντέλει έως το πρωί (και μετά τις 06.00), με ένταση μουσικής που ξεπερνά κατά πολύ τα νόμιμα όρια. Ως πάροχοι υπηρεσιών ύπνου (ξενοδοχεία και ενοικιαζόμενα δωμάτια) έχουμε πρόβλημα λειτουργίας και τα σχόλια των επισκεπτών μας αποτελούν δυσφήμηση τόσο για τις επιχειρήσεις μας όσο και για την ευρύτερη περιοχή», αναφέρουν στην επιστολή που απέστειλαν φέτος στις Αρχές, στα αρμόδια υπουργεία μέχρι και στο γραφείο του πρωθυπουργού. «Εχουμε επισκεφθεί κατά καιρούς όλες τις αρμόδιες αρχές (αστυνομία, δήμο, εισαγγελία), αλλά το φαινόμενο όχι απλώς συνεχίζει να υφίσταται, αλλά και επιδεινώνεται, με τα καταστήματα να προκαλούν καθημερινά όχληση μέχρι το πρωί», τονίζουν. «Οι κυρώσεις τους επιβλήθηκαν από τον δήμο (σφράγιση) στο τέλος του Οκτωβρίου, ενώ η λειτουργία τους είχε ήδη σταματήσει αρχές Σεπτεμβρίου».
Εν τω μεταξύ, τα κινήματα υπέρ της απελευθέρωσης των παραλιών από παρανομίες πολλαπλασιάζονται – Παρέμβαση στην ακτή Λαγονήσι της Χαλκιδικής σήμερα.
Από την πλευρά του, ο δήμαρχος Ηλιδας Γιάννης Λυμπέρης αναγνωρίζει ότι υπάρχει όχληση, εκτιμά όμως πως είναι περιορισμένη. «Είναι η αιώνια διαμάχη ανάμεσα στα καταλύματα και στα καταστήματα που παίζουν μουσική», δηλώνει στην «Κ». «Εμείς έχουμε δώσει άδειες για μουσική έως τις 2 τις Παρασκευές και τα Σάββατα, να δουλέψουν και αυτοί μέσα στο καλοκαίρι. Δεν είμαστε ούτε Μύκονος ούτε Σαντορίνη, δεν είναι σε τέτοια επίπεδα η κατάσταση. Η αλήθεια είναι κάπου στη μέση». Πάντως και ο κ. Λυμπέρης υποστηρίζει ότι τα όρια του νόμου είναι περιορισμένα. «Αν έρθει μια καταγγελία και υπάρξει έλεγχος, αλλά και κυρώσεις, οι ιδιοκτήτες προσφεύγουν στα διοικητικά δικαστήρια και κάπως έτσι περνάει το καλοκαίρι. Θα έπρεπε ο νόμος να κλείνει αυτομάτως τους παραβάτες, στο μέσον της σεζόν».
Εν τω μεταξύ, τα κινήματα υπέρ της απελευθέρωσης των παραλιών από παρανομίες και της ελεύθερης πρόσβασης συνεχίζουν να οργανώνονται σε διάφορες περιοχές της Ελλάδας. Στη Νάξο, η κίνηση παρέδωσε χθες έναν ογκώδη φάκελο στον εισαγγελέα, με όλα τα στοιχεία που συνέλεξε. Στη Χαλκιδική, δημιουργήθηκε μια ομάδα στο Facebook πριν από μία εβδομάδα με τον τίτλο «Κίνημα πολιτών για ελεύθερες και προσβάσιμες παραλίες στη Χαλκιδική» και μέσα σε μία εβδομάδα συγκέντρωσε περισσότερα από 10.000 μέλη. Ηδη πραγματοποιήθηκαν δύο συναντήσεις στην Ποτίδαια και στη Νικήτη. Και σήμερα προγραμματίζεται παρέμβαση στην ακτή Λαγονήσι Σιθωνίας, η οποία έχει σχεδόν ολόκληρη καταληφθεί από ομπρελοκαθίσματα παρακείμενου μπιτς μπαρ παρότι βρίσκεται μέσα σε προστατευόμενη περιοχή (άρα είναι απολύτως προφανές για όλους… εκτός από τις τοπικές αρχές ότι η κάλυψη των ομπρελοκαθισμάτων δεν έπρεπε να περνάει το 30%). Πολλά μέλη του κινήματος ήδη συνεισφέρουν με φωτογραφίες και τεκμηρίωση παρανομιών από διάφορα σημεία. «Στο πρώτο πόδι υπάρχουν πολλές παραλίες, όπως το Πολύχρονο, το Πευκοχώρι, το Παλιούρι και η Σίβηρη, που έχουν καταληφθεί από ομπρελοκαθίσματα», λέει η Ελλη Μέλιου, δικηγόρος και μέλος του κινήματος. «Στο δεύτερο πόδι, που έχει μικρότερες παραλίες, συχνά καταλαμβάνονται ολόκληρες από μπιτς μπαρ ή ξενοδοχεία, ενώ είναι συχνό φαινόμενο, ξενοδοχεία σε όλη τη Χαλκιδική να περιορίζουν με μπάρες (για τα Ι.Χ.) και υπαλλήλους και απειλές (για τους περιπατητές) την πρόσβαση ή να καταλαμβάνουν τα καλύτερα σημεία και να αφήνουν εκείνα που είναι ακατάλληλα για άτομα με προβλήματα κινητικότητας. Αυτή η κατάσταση είναι πλέον ανυπόφορη».
Στη Σχοινούσα
Μπορεί το Σύνταγμα να διασφαλίζει ότι όλες οι παραλίες στη χώρα μας είναι δημόσιες και κοινόχρηστες, σε κάποιες περιοχές όμως ο κανόνας αυτός μοιάζει να έχει… τοπικές εξαιρέσεις. Δεν είναι μόνο η Χαλκιδική, όπου μεγάλες ξενοδοχειακές μονάδες απαγορεύουν την πρόσβαση στα Ι.Χ. λουομένων και αποτρέπουν όσους θέλουν να εισέλθουν πεζή στις εγκαταστάσεις τους με προορισμό την παραλία (οι καταγγελίες πολιτών στην ιστοσελίδα του κινήματος της Χαλκιδικής είναι πολλές και συγκεκριμένες). Αυτές οι πρακτικές συμβαίνουν και σε μικρότερα μέρη, όπως το νησάκι της Σχοινούσας, στις Μικρές Κυκλάδες. Σύμφωνα με καταγγελίες ντόπιων και επισκεπτών, που βρίσκονται στη διάθεση της «Κ», σε δύο από τις παραλίες του νησιού έχει αποκλειστεί η πρόσβαση διά της ξηράς (καθώς δεν έχει μείνει ελεύθερη δίοδος για την ακτή), ενώ όποιοι έρχονται διά θαλάσσης συχνά βρίσκονται αντιμέτωποι με υπαλλήλους των ιδιοκτητών της παρακείμενης έκτασης, που ευγενικά τους δείχνουν την έξοδο, ενώ η όλη κατάσταση δείχνει υπό την ανοχή των τοπικών αρχών.