Ανθρωποι να κουνούν τα χέρια τους και να εκλιπαρούν για νερό. Αυτή η εικόνα έχει αποτυπωθεί έντονα στην Κατερίνα Μανωλάκη, διασώστρια του ΕΚΑΒ στο νοσοκομείο της Κορίνθου, μετά τον πολύωρο εγκλωβισμό χιλιάδων οδηγών στην εθνική οδό Αθηνών – Κορίνθου έπειτα από φωτιά σε βυτιοφόρο. «Η βάρδια μου ξεκινούσε στις 3 μ.μ. και στις 3.30 μ.μ. λάβαμε σήμα για περιστατικό επί της εθνικής οδού». Πλησιάζοντας με το ασθενοφόρο διέκριναν συνωστισμό και αναρωτιόνταν ποιος να ήταν ο λόγος. «Δεν είχαμε ενημέρωση για την κατάσταση». Οσο πλησίαζαν, όλο και περισσότεροι άνθρωποι, έξω από τα αυτοκίνητά τους, τους ζητούσαν οδηγίες και νερό. «Συνολικά εξυπηρετήσαμε τρεις κλήσεις: έναν ασθενή με δύσπνοια, μια έγκυο 8 μηνών που είχε πάθει κρίση πανικού και ένα μωρό 10 μηνών που είχε αφυδατωθεί και χρειαζόταν νερό και τροφή», περιγράφει στην «Κ». Ενδιάμεσα, ωστόσο, προσπάθησαν να βοηθήσουν και άλλους, καθώς είχαν εγκλωβιστεί γυναίκες σε ενδιαφέρουσα όπως και ένα πούλμαν γεμάτο ηλικιωμένους εκδρομείς, αλλά και να κινητοποιήσουν τους αστυνομικούς των δύο περιπολικών για την κρισιμότητα της κατάστασης. «Είχαμε άριστη συνεργασία με το ασυρματικό κέντρο του ΕΚΑΒ στην Αθήνα, το οποίο ενημέρωσε όλους τους συναδέλφους και λίγο πιο μετά ήρθε ασθενοφόρο και από το Κιάτο». Μεταξύ των κλήσεων η ίδια και ο συνάδελφός της αναζήτησαν μπουκάλια νερό για να δώσουν. «Καταφέραμε να πάρουμε δύο 24άδες από το κατάστημα δίπλα στο νοσοκομείο, δεν είχαμε χρόνο να πάμε αλλού, γιατί τα συμβάντα ήταν συνεχόμενα». Στο πάρκινγκ των Αγίων Θεοδώρων τους περίμεναν πολλοί όρθιοι, των οποίων οι αντοχές είχαν εξαντληθεί. «Δίναμε τα μπουκαλάκια και τους λέγαμε να τα μοιραστούν ανά δύο ή τρεις». Η πρωτόγνωρη συνθήκη φόρτισε τους δύο διασώστες. «Είναι τραγικό να σου ζητούν νερό και να μην έχεις να δώσεις». Μετά τις 7 μ.μ. εμφανίστηκε ένα φορτηγό με νερά από τον Δήμο Αγ. Θεοδώρων και πιο αργά εθελοντές από τα πέριξ. «Τρεις φορές διέσχισα την εθνική οδό και συνέχιζαν, παρά το χάος, να αφήνουν τα αυτοκίνητα να περνούν τα διόδια…» σημειώνει η ίδια, που δεν έχει αντιμετωπίσει κάτι ανάλογο στην καριέρα της.
Στο μεταξύ, τις συνθήκες υπό τις οποίες ξέσπασε η πυρκαγιά στο βυτιοφόρο καλούνται να ερευνήσουν οι αρμόδιες αρχές έπειτα από παραγγελία του προϊσταμένου της Εισαγγελίας Πρωτοδικών Αθηνών. Εις βάρος του οδηγού ασκήθηκε ποινική δίωξη σε βαθμό πλημμελήματος για εμπρησμό από αμέλεια και παραπέμφθηκε σε δίκη. Παράλληλα, διενεργείται έρευνα για τον ιδιοκτήτη του βυτιοφόρου προκειμένου να διαπιστωθούν ενδεχόμενες ευθύνες του, αλλά και προκαταρκτική εξέταση για τυχόν ποινικές ευθύνες των αρμοδίων αρχών.
«Καμία φωτεινή επιγραφή»
«Είναι ασφαλές να συνεχίσουμε;». Αυτό ρώτησε τηλεφωνικά η 38χρονη Εύα τον αξιωματικό της Τροχαίας Ελευσίνας, λίγο μετά τις 2 μ.μ., ευρισκόμενη στην εθνική οδό στο ύψος της Ελευσίνας, χωρίς ωστόσο να λάβει σαφή απάντηση. «Είχαμε εισέλθει στη μία το μεσημέρι στην Αττική Οδό από την είσοδο της Κάντζας, αφού δηλαδή είχε σημειωθεί η διαρροή στο βυτιοφόρο, ωστόσο δεν υπήρχε καμία φωτεινή επιγραφή ή άλλη ενημέρωση», περιγράφει η ίδια, που είχε ξεκινήσει μαζί με τον σύζυγο, τον 2χρονο γιο και τον σκύλο τους με προορισμό τον τόπο καταγωγής της, την Αρτα. «Η διαδρομή διαρκεί πλέον τέσσερις ώρες, είχαμε επιλέξει τη συγκεκριμένη ώρα για να κοιμηθεί το παιδί και είχαμε μαζί μας τα απολύτως απαραίτητα». Φυσικά, «αν ξέραμε τι επρόκειτο να συμβεί, θα είχαμε βγει από κάποια έξοδο της Αττικής και θα είχαμε γυρίσει σπίτι». Η οικογένεια προχωράει για τρεις ώρες «σημειωτόν» από την Ελευσίνα έως τα Μέγαρα. «Δώσαμε όλο το νερό στο παιδί και το σκυλί, που είχαν και τα δύο εκνευριστεί». Ταυτόχρονα, «βλέπαμε και τη φωτιά στον Ασπρόπυργο».
Η Εύα, μόλις είχε τη δυνατότητα, βγήκε από την εθνική οδό και οδήγησε τους δικούς της στην Πάχη Μεγάρων, για φαγητό και τουαλέτα. «Ξεκινήσαμε για Αρτα μετά τις εννέα το βράδυ και είμαστε ακόμη πολύ ταλαιπωρημένοι, σωματικά και ψυχικά», παραδέχεται. «Αντιλαμβάνομαι τη σοβαρότητα του ατυχήματος και την ανάγκη να τηρηθεί το πρωτόκολλο, όμως η απουσία ενημέρωσης και μέριμνας μας διέλυσε». Ως κάτοικος στο Μάτι έχει μάθει να είναι προνοητική. «Δεν μπορώ, όμως, να ζω πάντοτε σκεπτόμενη το χειρότερο δυνατό σενάριο. Δηλαδή στο επόμενο ταξίδι θα πρέπει να φύγω με εφόδια για ένα 24ωρο;».
