Εφιαλτική νύχτα έζησαν οι κάτοικοι του Σουφλίου το βράδυ της Πέμπτης, όταν το πύρινο μέτωπο της φωτιάς που κατακαίει τον Εβρο για 14η ημέρα, έφτασε μέχρι τις παρυφές της κωμόπολης.
Μετά την εκκένωση του κοντινού χωριού, Γιαννούλη, το 112 χτύπησε προειδοποιητικά για πιθανότητα εκκένωσης και στην «πόλη του μεταξιού», καθώς οι φλόγες είχαν πλησιάσει απειλητικά αγροτικά σπίτια και εγκαταστάσεις στο υψηλότερο σημείο της.
Η ατμόσφαιρα ήταν αποπνικτική και επικρατούσε έντονο κλίμα ανησυχίας. «Δεν ήταν μόνο το μήνυμα του 112. Βλέπαμε τη φωτιά, νιώθαμε ότι οι φλόγες μας αγγίζουν», λέει στην «Κ» ο επιχειρηματίας και κάτοικος Σουφλίου, Σταμάτης Τσιακίρης. «Το μέτωπο της φωτιάς ήταν τόσο μεγάλο που η απόκοσμη λάμψη έκανε τη νύχτα, μέρα, ενώ ταυτόχρονα ακουγόταν ο δυνατός θόρυβός της». Λίγα λεπτά αργότερα, πολλοί εθελοντές προσέτρεξαν για να βοηθήσουν το έργο της πυροσβεστικής και ευτυχώς, ένα πολύ μεγάλο μέρος των περιουσιών σώθηκε χάρη στην προσπάθεια όλων.
Η δημοτική αρχή κινήθηκε άμεσα για την προστασία των ευπαθών ομάδων. «Αφού εντοπίσαμε τους ασθενείς και ηλικιωμένους που δεν μπορούν να μετακινηθούν μόνοι τους, πήγαμε μαζί με την αστυνομία πόρτα-πόρτα στα σπίτια και τους ζητήσαμε να βρίσκονται σε ετοιμότητα ώστε να μεταφερθούν, εάν το επέβαλαν οι συνθήκες», εξηγεί ο αντιδήμαρχος Σουφλίου, Θεοδωρής Τσιαμίτας.
Ενα από τα πρώτα σπίτια στα οποία έφθασε η αστυνομία στις 11 τη νύχτα, ήταν αυτό του κ. Τσιακίρη, που βρίσκεται λίγο έξω από την πόλη. «Μείναμε άγρυπνοι, ήμασταν δίπλα στους ανθρώπους μας. Ο δρόμος ήταν γεμάτος, οι κάτοικοι φόρτωναν τα αυτοκίνητά τους, ετοιμάζονταν για το κακό». Τελικά, όπως αναφέρει ο ίδιος, δεν χρειάστηκε να γίνει εκκένωση και αυτό γιατί άλλαξε ο άνεμος από νότιο σε βόρειο, με αποτέλεσμα η φωτιά το πρωί της Παρασκευής να κινείται προς το χωριό Κορνοφωλιά και τη Δαδιά.
Αρκετοί ήταν οι εθελοντές από το Σουφλί, οι οποίοι βρέθηκαν από την πρώτη στιγμή που ξέσπασε η πυρκαγιά στη Δαδιά, με σκοπό να βοηθήσουν στην πυρόσβεση. Ενας από αυτούς ήταν και ο καταστηματάρχης μεταξωτών ειδών Γιώργος Μπουρολίτης που μοιράστηκε την εμπειρία του. «Η πυρκαγιά κατευθυνόταν προς την Αλεξανδρούπολη. Στην αρχή ήμασταν 15 άτομα και σκοπός μας ήταν να σώσουμε το χωριό της Δαδιάς, όπου υπήρχε μόνο ένα πυροσβεστικό όχημα». Οπως τονίζει ο ίδιος, αυτό συνέχισε μέχρι την τρίτη μέρα όπου κατέφτασαν δύο – τρία πυροσβεστικά. Την επόμενη μέρα, άρχισαν να καίγονται οι γύρω περιοχές. «Αλλά λίγες οι δυνάμεις, τη μία μέρα εμφανίζονταν τα εναέρια μέσα, την άλλη εξαφανίζονταν. Και αυτό γιατί υπήρχαν ταυτόχρονα φωτιές και σε άλλες περιοχές της Ελλάδας».
«Χάθηκε ένα κομμάτι του εαυτού μας μαζί με το δάσος»
Με μόνιμο πληθυσμό πάνω από 11.500 χιλιάδες κατοίκους σύμφωνα με την πρόσφατη απογραφή του 2021, το ακριτικό Σουφλί με τα περίχωρά του αποτελούν «στολίδι» της χώρας. Τοποθετημένο στο κέντρο του νομού Εβρου, βρίσκεται στα 67 χιλιόμετρα βορειανατολικά της Αλεξανδρούπολης και έχει υπάρξει σημαντικό σταυροδρόμι εμπορίου και πολιτιστικών ανταλλαγών.
Πρόκειται για μια πόλη με μοναδικό συνδυασμό ιστορίας, πολιτισμού και φυσικής ομορφιάς. Το Σουφλί υπήρξε διεθνώς φημισμένο για την παραγωγή και το εμπόριο μεταξιού. Η πόλη έχει μακρά παράδοση στη σηροτροφία (μεταξοκαλλιέργεια) και στη μεταξουργία, που χρονολογείται από την Οθωμανική περίοδο. Το μετάξι που παράγεται στο Σουφλί έχαιρε μεγάλης εκτίμησης για την ποιότητά του και η μεταξουργία της πόλης έπαιξε σημαντικό ρόλο στην οικονομία και την πολιτιστική κληρονομιά της.
Το 2021 το Σουφλί ανακηρύχθηκε «Καλύτερο Τουριστικό Χωριό» από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Τουρισμού, ως ένας γοητευτικός προορισμός για όσους ενδιαφέρονται να εξερευνήσουν την πλούσια κληρονομιά της Ελλάδας και να γνωρίσουν τα φυσικά της τοπία.
Η καταστροφή μεγάλου μέρους των φυσικών αυτών τοπίων από την πυρκαγιά, αποτελεί μια τραγική πραγματικότητα. Ευχή όλων είναι να μη αποβεί ανεπανόρθωτη η ζημιά στο περιβάλλον και η μητέρα φύση να αναγεννήσει αυτά που χάθηκαν. Και φυσικά, η Πολιτεία να σπεύσει άμεσα και να προσφέρει απλόχερα ό,τι απαιτείται προς αυτή την κατεύθυνση.
«Την Πέμπτη γύρω από το Σουφλί ήταν όλα καταπράσινα και σήμερα είναι όλα αποκαΐδια. Θρηνούμε γιατί μεγαλώσαμε μέσα στο δάσος της Δαδιάς, κάναμε γιορτές, εκδρομές. Τα παιδιά μας θα το βλέπουν μόνο μέσα από τις φωτογραφίες, είναι τραγικό», σημειώνει ο κ. Τσιακίρης. «Χάθηκε ένα κομμάτι του εαυτού μας μαζί με το δάσος. Πρέπει να διαφυλάξουμε το μέλλον των επόμενων γενεών, είναι υποχρέωσή μας».