«Ηταν μοναδική η απήχηση του κόσμου και θεωρώ ότι όλοι έφυγαν καλύτεροι άνθρωποι από εκεί». Με αυτά τα λόγια, ο ιδρυτής της οργάνωσης «Save Your Hood – Greece», Βασίλης Σφακιανόπουλος, περιγράφει στην «Κ» την πρωτοβουλία να δοθεί βοήθεια στα ζώα που επλήγησαν στο καμένο δάσος της Δαδιάς στον Εβρο.
«Εφτασαν εθελοντές κάθε ηλικίας, από πολλά μέρη, από Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Βόλο, όπως και ένας Τούρκος», εξηγεί. Η δράση, όπως μας ενημερώνει ο Βασίλης Σφακιανόπουλος, πραγματοποιήθηκε από την Τετάρτη 6/9 μέχρι την Κυριακή 10/9, σε συνεργασία με τον Σύλλογο Προστασίας και Περίθαλψης Αγριας Ζωής «ΑΝΙΜΑ», ενώ συμμετείχαν και εθελοντές διασώστες του Ερυθρού Σταυρού, αλλά και το Κέντρο Φιλοξενίας ασυνόδευτων ανηλίκων «Φρίξος» της ΑΡΣΙΣ στην Αλεξανδρούπολη. Συνολικά, στη δράση έλαβαν μέρος 268 άτομα και καλύφθηκε μία έκταση 2.050 στρεμμάτων διασώζοντας δεκάδες ζώα.
«Ειδικά οι χελώνες παρουσίαζαν κυρίως αναπνευστικά προβλήματα, τις φροντίσαμε επί τόπου ενώ μία έχει μεταφερθεί στο ιατρείο της “ΑΝΙΜΑ” στην Αθήνα», μας λέει ο κ. Σφακιανόπουλος.
Στη συνέχεια, εξηγεί πως η φύση της αποστολή ήταν τέτοια που έδινε τη δυνατότητα συμμετοχής και σε άτομα που δεν είχαν εξειδικευμένες γνώσεις. «Εχουμε εκπαιδευμένους συντονιστές, διασώστες σε κάθε ομάδα, όπου δημιουργούνται μετά μικρότερα γκρουπ που σκανάρουν τις περιοχές, αναζητώντας τα πληγωμένα ζώα», εξηγεί.
Επιστροφή στα μέρη που διέσχισαν
Μεταξύ των ατόμων που συμμετείχαν στη συγκεκριμένη δράση ήταν και 21 ασυνόδευτα προσφυγόπουλα.
«Για εμένα ήταν ένα μάθημα ζωής, όταν συνειδητοποίησα ότι αυτά τα παιδιά έχουν διαβεί αυτά τα εδάφη για τελείως διαφορετικό λόγο, ερχόμενα στην Ελλάδα. Ηταν πολύτιμη η βοήθειά τους, γιατί έχουν την παιδική ματιά και περιέργεια που τα κάνει πιο παρατηρητικά από όλους τους άλλους», σημειώνει ο κ. Σφακιανόπουλος.
«Ηθελαν πάρα πολύ να βρουν και να βοηθήσουν ζώα. Και όταν τα κατάφερναν, η χαρά τους ήταν απερίγραπτη», λέει από την πλευρά της η Ερμιόνη Σταμάτη, κοινωνική λειτουργός και συντονίστρια του Κέντρου Φιλοξενίας ασυνόδευτων ανηλίκων «Φρίξος» της ΑΡΣΙΣ στην Αλεξανδρούπολη, μεταφέροντας εικόνες από τη συγκεκριμένη πρωτοβουλία.
«Τα παιδιά, όσο έβλεπαν τα καμένα, εξέφραζαν από μόνα τους ενδιαφέρον και ρωτούσαν αν μπορούμε να οργανώσουμε δράσεις για να βοηθήσουμε στην αποτροπή νέων πυρκαγιών και ήταν μία ευκαιρία για αυτά όλη αυτή τη στενοχώρια, τη λύπη, τον θυμό, για τις καμένες εκτάσεις και την καταστροφή, να μπορέσουν να τη μετατρέψουν σε υγιείς δραστηριότητες».
«Πήγαμε στο καμένο δάσος της Δαδιάς και σαρώσαμε την περιοχή με σκοπό να βρούμε ζωή, να προσφέρουμε φροντίδα, αλλά και να καταγράψουμε τις καταστροφές. Την πρώτη μέρα δυστυχώς είδαμε μόνο νεκρές χελώνες. Τη δεύτερη ημέρα όμως που εντοπίσαμε ζωντανά ζώα, τα παιδιά ενθουσιάστηκαν», σημειώνει η κ. Σταμάτη.
«Οι χελώνες ήταν υποσιτισμένες και αφυδατωμένες. Μόλις τις βρήκαν, τα παιδιά αμέσως έτρεξαν, πήγαν στην κτηνίατρο, παρείχαν από κοινού τις πρώτες βοήθειες και χορήγησαν την κατάλληλη φαρμακευτική αγωγή».
«Οι χελώνες ήταν υποσιτισμένες και αφυδατωμένες. Μόλις τις βρήκαν, τα παιδιά αμέσως έτρεξαν, παρείχαν από κοινού με εθελοντές τις πρώτες βοήθειες και χορήγησαν την κατάλληλη φαρμακευτική αγωγή», εξηγεί η κοινωνική λειτουργός. Μάλιστα, την τελευταία ημέρα τα παιδιά έκαναν και φίλους στο χωριό, με τους οποίους μοιράστηκαν την εμπειρία των τελευταίων αυτών ημερών.
«Βρήκαμε ζωή μέσα στα καμένα»
«Τα παιδιά ήταν πολύ χαρούμενα και ενθουσιασμένα. Οταν γύρισαν πίσω στη δομή, έλεγαν “βρήκαμε ζωή μέσα στα καμένα”. Αισθάνονται και αυτά μέλη της τοπικής κοινότητας και αγαπούν και την Αλεξανδρούπολη και τη Δαδιά. Είχαν κάνει επισκέψεις και στο παρατηρητήριο άγριων ζώων. Θέλουν να βοηθήσουν, όπως ακριβώς έχουν βοηθηθεί και τα ίδια, κι αυτό είναι το πιο σημαντικό», σημειώνει η κ. Σταμάτη. Προσθέτει δε ότι πολλά προσφυγόπουλα που δεν ζουν πλέον στην Ελλάδα εξέφρασαν και εκείνα την επιθυμία, όταν τελειώσουν τις σπουδές τους, να επιστρέψουν στη χώρα μας και να βοηθήσουν, εφόσον είναι αναγκαίο, τον τόπο που τους φιλοξένησε.
«Η συμμετοχή στη συγκεκριμένη δράση προσέφερε στα παιδιά και τη δυνατότητα ταύτισης με υγιή πρότυπα και ρόλους, όπως οι εθελοντές διασώστες, οι κτηνίατροι και τα μέλη της κοινότητας».
Σύμφωνα με την Ερμιόνη Σταμάτη, η συμμετοχή στη συγκεκριμένη δράση, πέρα από τη δυνατότητα για ολιστική μάθηση σε σχέση με τις καταστροφικές συνέπειες των πυρκαγιών στη χλωρίδα και την πανίδα των δασών, προσέφερε στα παιδιά και τη δυνατότητα ταύτισης με υγιή πρότυπα και ρόλους, όπως οι εθελοντές διασώστες, οι κτηνίατροι και τα μέλη της κοινότητας. Τους έδωσε όμως και την ευκαιρία να συμμετέχουν σε συλλογικές δράσεις για την προσφορά βοήθειας, να υποστηρίξουν τη χώρα που ζουν και να συνεργαστούν με μέλη της τοπικής κοινότητας, γεγονός που ενίσχυσε την κοινωνική ένταξη και την αίσθηση του «ανήκειν».