«Και τώρα, Μπενίτο… Κλεισούρα!» παρουσιάζεται να λέει ο Ιωάννης Μεταξάς σε έναν φιμωμένο Μουσολίνι στη γελοιογραφία του Γ. Γκέιβελη, την οποία φιλοξενούσε στο πρωτοσέλιδό της η «Καθημερινή» στις 11 Ιανουαρίου 1941. Την προηγούμενη ημέρα, στο πλαίσιο της αντεπίθεσής του, ο ελληνικός στρατός κατέλαβε τη στενωπό της Κλεισούρας, εισχωρώντας βαθιά στο αλβανικό έδαφος, σταθεροποιώντας τις θέσεις του στο μέτωπο και αναγκάζοντας τους Ιταλούς σε οπισθοχώρηση.
«Η γραμμή τους λύγισε. Και τη νύχτα οι φάλαγγές τους ροβόλησαν στον δημόσιο δρόμο, σπέρνοντας τις πλαγιές με τους νεκρούς, τους τραυματίας και το υλικό τους. Η εποποιία της Νεμέρσκας και της Τρεμπεσίνας στεφανώθηκε με τη λαμπρότερη νίκη. ∆όξα στον Ελληνα φαντάρο! Αν στους αποκρήμνους βράχους της Πίνδου έσωσε την ελευθερία της Ελλάδος, στ’ ορεινό συγκρότημα της Κλεισούρας έκρινε, με τη λόγχη του, την τύχη όλου του πολέμου. Αφού ο εχθρός δεν μπόρεσε να κρατηθή εδώ πέρα, δεν πρόκειται να κρατηθή πουθενά», έγραφε ο Σπύρος Μελάς, απεσταλμένος της εφημερίδας στο μέτωπο.
Η είδηση έγινε δεκτή με μεγάλο ενθουσιασμό. «Οι κώδωνες των εκκλησιών ήρχισαν να ηχούν χαρμοσύνως, αι οικίαι και τα καταστήματα εσημαιοστολίσθησαν εις διάστημα ελαχίστων λεπτών και πλήθη λαού συνέρρευσαν εις τας κεντρικάς οδούς διά να εορτάσουν το εθνικόν γεγονός. Η οδός Σταδίου υπήρξεν ο τόπος της ογκωδεστέρας λαϊκής συγκεντρώσεως. Τα πλήθη, ηγουμένης της φιλαρμονικής του δήμου, η οποία επαιάνιζε διάφορα εθνικά εμβατήρια, κατηυθύνθησαν προς το ξενοδοχείον της “Μ. Βρεταννίας”. […] Εξωθι του ξενοδοχείου συνεκεντρώθησαν, συρρεύσασαι και εξ άλλων διευθύνσεων, χιλιάδες λαού. Προ της επιμονής του πλήθους των εορταστών της λαμπράς νίκης των όπλων μας η Α.Μ. ο Βασιλεύς εξήλθεν εις τον εξώστην του ξενοδοχείου. Η εμφάνισις του Ανακτος εγένετο αφορμή νέων ενθουσιωδών εκδηλώσεων».
Πάντως, για τον συγγραφέα του κύριου άρθρου της «Κ», η Κλεισούρα «δεν έπεσε χθες. Eπεσεν από της 6ης πρωινής της 28ης Οκτωβρίου: Η Ιστορία είχεν ήδη γραφή. ∆εν θα κοπιάσουν οι σημερινοί Ελληνες και οι αυριανοί και αι μακρυναί γενεαί των επιγιγνομένων να την απαγγέλλουν εκ στήθους. ∆ιότι είναι σύντομος και απλή: “Η Ελλάς δεν πρόκειται να αποθάνη διότι γνωρίζει να ζη”».
